روستاهایی که به دلیل پیامدهای منفی زیست‌محیطی و اجتماعی بعد از انقلاب صنعتی با چالش‌های اقتصادی ـ فرهنگی بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. تغییرات اقلیمی، محدودیت زمین، کوچک بودن مراتع، مکانیزه شدن کشاورزی و... از محدودیت‌های کشاورزی و دامپروری در روستاهاست که نمی‌تواند اشتغال کامل و بهینه نیروی انسانی در این مناطق را فراهم کند و باعث کاهش درآمد روستاییان، بیکاری دائمی و فصلی و در نتیجه فقر و مهاجرت به شهرها می‌شود. این‌در حالی است که توجه به صنایع کوچک و رونق آنها در روستاها، شرایط اشتغال پویا و افزایش درآمد و رفاه روستاییان و گسترش صادرات روستایی را به دنبال دارد و مسلماً کارآفرینی در روستاها باعث تقویت امید و نشاط اجتماعی و همچنین گسترش مهاجرت معکوس خواهد شد.
علاوه براین، طبق اصل صد و بیست و سوم قانون اساسی (حمایت از توسعه و ایجاد اشتغال در مناطق روستایی و عشایری) که در ۷ ماده قانونی و ۵ تبصره به تصویب رسیده، نهادها و سازمان‌های مختلف موظفند از راه‌اندازی صنایع کوچک در روستاها حمایت کنند. حال چگونه ۱۴ مرغداری در یکی از روستاهای نزدیک شهر تهران تعطیل می‌شود و صدها نفر بیکار می‌شوند سؤالی است که مسئولان باید پاسخ دهند. هیچ‌کس تأثیر منفی تحریم، افزایش قیمت دلار، گرانی نهاده‌های دامی همچون ذرت و کنجاله سویا و ده‌ها هزینه دیگر را که صنعت مرغداری کشور را دچار مشکل کرده انکار نمی‌کند اما به نظر می‌رسد مشکلات مرغداری‌های روستای وردیج و ورای این مسائل است و حمایت و همکاری نکردن مسئولان را هم باید به این سیاهه اضافه کنیم.
ذکیه سعیدی- دبیر تحریریه: صنعتی شدن و برنامه‌ریزی مطلوب و کاربردی صنایع در روستاها از مهم‌ترین راهکارهایی است که به اعتقاد محققان می‌تواند به توسعه پایدار روستایی کمک کند
کد خبر 443529
نظر شما