بر روی یک سطح افقی خط مستقیم بهترین مسیر برای رسیدن از نقطه الف به نقطه ب است. اما در هنگام بالا رفتن از یک تپه شیب‌دار همه چیز فرق می‌کند؛ مکانیک و نحوه صرف انرژی برای بالا رفتن از تپه باعث این تغییر می‌شود.
به گزارش لابوساینس مارکوس للوبرا از دانشگاه واشنگتن و سرپرست این تحقیق می‌گوید" یک حد بحرانی برای شیب وجود دارد که در آن از لحاظ سوخت و ساز در پیش گرفتن مسیر مستقیم بیش از حد هزینه‌بر می‌شود، بنابراین افراد به مسیر حرکت خود زاویه می‌دهند و شیب را قطع می‌کنند، اما درنهایت آنها نیاز پیدا می کنند به سوی جهت اولیه حرکت خود بازگردند و این نحوه حرکت مسیر زیگزاگ بر روی شیب را ایجاد می‌کند."
هر چه شیب تندتر باشد،اینکه با زاویه مناسبی آن را قطع کنید، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
لبلوبرا و همکارش تی جی اسلاکین از دانشگاه ساوث‌همپتون در انگلیس یک مدل ریاضی ساده پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد در واقع مسیر زیگزاگ کارآمدترین راه برای بالارفتن از یک شیب تند است.
للوبرا می‌گوید: "به نظر من در پیش گرفتن مسیر زیگزاگ کاری است که افراد به طور شهودی انجام می‌دهند، اما نمی‌‌دانند که چرا این کار را می‌کنند."
نتایج این بررسی در نشریه Theoretical Biology منتشر شده است.
