در میان آنها نام «محمود شریف‌پور» ورزشکار هم محله‌ای ما دیده می‌شد که پیش از آغاز تورنمنت، امیدهای فراوانی به قهرمانی او بسته شده بود. او سرانجام با کسب قهرمانی خوش درخشید و پرچم کشورمان را در میان ۲۸ کشور آسیایی بالا برد. به همین بهانه به دیدار او در محله تهرانپارس رفتیم و با این ورزشکار قهرمان در باشگاه بدنسازی همصحبت شدیم.
ظرفیت ورزشی تهرانپارس
حدود ۵ سال است که رشته بدنسازی را حرفه‌ای دنبال می‌کند و در این مدت ۶ مدال طلای قهرمانی کشور و استان تهران را به گردن آویخته و آخرین افتخارش هم ماه گذشته با کسب عنوان قهرمانی آسیا در چین رقم خورده است. شریف‌پور درباره این مسابقات می‌گوید: «سطح مسابقات خیلی بالا بود ولی خوشبختانه نمایندگان کشور ما خوش درخشیدند و من هم با غلبه بر ۸ حریف قدر، مقام قهرمانی را به‌دست آوردم و پرچم کشورم را بالا بردم.» این ورزشکار ساکن محله تهرانپارس که میان هم‌محله‌ای‌ها به اخلاق و منش پهلوانی معروف است، تعصب و علاقه زیادی به جوانان و ورزشکاران محله تهرانپارس دارد و دراین‌باره می‌گوید: «محله تهرانپارس جوانان بااستعدادی دارد که اگر برای آنها سرمایه‌گذاری شود ظرفیت خوبی برای قهرمانی هستند و به جرئت می‌توانم بگویم این محله بیشترین عنوان قهرمانی تهران را دارد و یکی از قطب‌های ورزشی کشور است.» شریف‌پور که در یکی از باشگاه‌های محله به مربیگری و آموزش بدنسازی مشغول است، در میان شاگردانش از نوجوان ۱۲ ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله دیده می‌شود. او درباره امکانات ورزشی محله می‌گوید: «باشگاه ورزشی در محله زیاد است اما بیشتر آنها خصوصی هستند و برخی هم امکانات مناسب ندارند. اگر مسئولان امکانات ورزشی را بیشتر کنند قطعا استعدادهای بیشتری شکوفا می‌شود.»
قهرمانان ورزشی گمنام
این ورزشکار هم‌محله‌ای که مثل همه قهرمانان بدنسازی و پرورش اندام، جثه بزرگی دارد، درباره برخورد اهالی محله با او می‌گوید: «ما بدنسازها هیکل و جثه‌مان برایمان نوعی برند و مشخصه است و در خیابان و سوپرمارکت و هر کجا که می‌رویم مردم ما را تشویق می‌کنند و از روی کنجکاوی درباره سبک زندگی، تغذیه و ورزش ما سوال می‌پرسند. بنابراین باید حواسمان به رفتار وکارهایمان در محله باشد.» این قهرمان ۳۱ ساله دل پری از بی‌توجهی مسئولان به ورزشکاران دارد. شریف‌پور دراین‌باره می‌گوید: «در بازگشت از مسابقات چین، وقتی به فرودگاه رسیدم، هیچ‌یک از مسئولان ورزشی و شهری به استقبالم نیامدند. اما در محله، دوستان، اهالی و همسایه‌ها خیلی لطف داشتند و تعداد زیادی بنر تبریک به در و دیوار و جلو باشگاه نصب کرده‌بودند که متأسفانه شهرداری همه آنها را از روی دیوار کند. » او با بیان اینکه ورزشکاران و قهرمانان ورزشی در محله‌ها و حتی در مناطق، گمنام هستند، صحبت هایش را اینطور ادامه می‌دهد: «چنین رفتارهایی ورزشکاران را دلسرد می‌کند. ما که پرچم کشورمان را در مجامع جهانی بالا می‌بریم، دلمان به این خوش است که در کشور خودمان قدردانمان باشند و حتی با یک دسته گل و پارچه‌نوشته از ما تجلیل کنند نه اینکه زحماتمان را نادیده بگیرند و بی‌توجهی کنند.»
باشگاه‌های دولتی را بیشتر کنید
قهرمان بدنسازی آسیا که هر روز ساعت‌ها تمرین می‌کند تا آمادگی خود را برای شرکت در رقابت‌های جهانی که آبان ماه در کشور امارات برگزار می‌شود حفظ و این بار پرچم کشورمان را در دنیا برافراشته کند، نگاه ویژه‌ای به رشته ورزشی‌اش دارد. او دراین‌باره می‌گوید: «من برای شاگردانم و همه کسانی که درباره این رشته از من سؤال می‌پرسند می‌گویم؛ بدنسازی یک سبک زندگی است یعنی وقتی به رشته بدنسازی گرایش پیدا کنی، خواب و بیداری، رژیم غذایی و همه کارهای روزانه فرد تحت تاثیر این رشته ورزشی قرار می‌گیرد و از او یک انسان دیگری می‌سازد. من شاگردی داشتم که اعتیاد داشت ولی بعد از مدتی تحت تاثیر این رشته اعتیادش را ترک کرد و اکنون در حد قهرمانی و به صورت حرفه‌ای ورزش می‌کند.» این ورزشکار هم‌محله‌ای درباره هزینه فعالیت در این رشته ورزشی اینطور می‌گوید: «بدنسازی یکی از کم‌خرج‌ترین رشته‌های ورزشی است. الان شهریه کلاس‌های خصوصی، میانگین بین ۱۳۰ هزار تا ۴۰۰ هزار تومان و شهریه باشگاه‌های دولتی بسیار کمتر است. البته تعداد این باشگاه‌ها هم در منطقه ما از انگشتان یک دست کمتر بوده و بهتر است مسئولان با ایجاد باشگاه‌های ورزشی عمومی و دولتی هزینه ورزش کردن را کم کنند تا جوانان با استعداد بیشتری به این ورزش رو بیاورند.»
نظر شما