ایلنا نوشت: ماجرا به اوایل شهریور ماه ۹۸ بازمی‌گردد که مریم حضرتی معاون پرستاری وزارت بهداشت از تدوین پیش‌نویس اولیه آیین‌نامه جذب پرستار جویای کار اتباع بیگانه سخن گفت و بعد از آن موج انتقادات آغاز شد. البته بعد از انتقادات فعالان صنفی پرستاران، معاون پرستاری وزارت بهداشت که پیش از این گفته بود «چنانچه پرستار بیگانه در مناطق محروم - که ایرانی‌ها تقاضای کار ندارند - تقاضای کار کند، ما مجوزهایش را صادر خواهیم کرد»، اولویت را به پرستاران ایرانی داد و گفت که «اگر در یک منطقه هم پرستار ایرانی جویای کار داشته باشیم هم پرستار خارجی، اولویت با ایرانیان است، هر چند در آیین‌نامه جدید نیز پرستاران اتباع بیگانه به استخدام رسمی دولت درنمی‌آیند».
در این میان، فعالان صنفی حوزه پرستاری که بارها از اجرا نشدن قانون - از جمله بر زمین ماندن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری بعد از ۱۳ سال - انتقاد کرده‌اند، به زیر پا گذاشتن حقوق پرستاران ایرانی اعتراض دارند. آنها می‌گویند به جای تدوین آیین‌نامه برای جذب پرستاران خارجی، فکری به حال ۲۰ هزار پرستار بیکار کنید و در عین حال مزایا و شرایط اشتغال در مناطق محروم را ارتقا ببخشید تا این‌همه پرستارِ فارغ‌التحصیل برای کار و خدمت به آن مناطق بروند.
همه اینها در حالی است که حضرتی با تاکید بر این‌که آیین‌نامه جذب پرستاران بیگانه هنوز نهایی شده و فقط در حد پیش‌نویس است، بیکاری ۲۰ هزار پرستار را تکذیب می‌کند. وزارت بهداشت قویا اعتقاد دارد تعداد پرستاران بیکار کشور به این رقم نمی‌رسد.
- واقعا ۲۰ هزار پرستار بیکار داریم؟
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار به فارغ‌التحصیلی ۱۲ هزار پرستار در سال اشاره می‌کند و می‌گوید: باید پرسید وزارت بهداشت چقدر از این تعداد را جذب کرده است؟ ما طی ۵ سال گذشته ۵۰ تا ۶۰ هزار پرستار فارغ‌التحصیل داشته‌ایم و میزان جذب آنها در وزارت بهداشت کمتر از ۱۰ هزار نفر است. حتی اگر ۲۰ هزار جذب هم داشته باشیم، باز هم ۳۰ تا ۴۰ هزار پرستار بیکار هستند. این معادله بسیار ساده و سرراست است.
نظر شما