امروز به اندازه نیاز جامعه، سینما در اختیار نداریم و از سوی دیگر سینماهایی هم که در اختیار مردم گذاشته ایم متعلق به بیش از 30 سال پیش است و استانداردهای امروزی را ندارد. باوجود افزایش جمعیت وگسترش شهر و فضاهای شهر نشینی باید سینماهای جدید به جمع سینماهای فعلی ما افزوده شود.
در این میان، این بحث مطرح می شود که آیا باید حاکمیت سینما بسازد یا اینکه با تهیه امکانات، شرایط ساخت سینما را برای سینمادارهای بخش خصوصی و اتحادیه های سینمایی ایجاد کند؟
البته در این زمینه قوانینی به تصویب رسیده تا مشوق سینماسازان باشد. قانونی هست که به ماده 161 قانون برنامه سوم مربوط می شود.این قانون در برنامه چهارم هم لحاظ شده است. شورای شهر تهران هم مصوبه ای دارد که دستور العمل اجرایی این قانون را ابلاغ کرده و دبیرخانه ای هست که در آن به این امور رسیدگی می کند.
اما اینکه تا چه میزان این قانون تاثیر گذار خواهد بود یا در ازای ساخت سینما چقدر فضای تجاری داده می شود و شبهاتی دیگر، بحث هایی است که ساعت‌ها زمان می طلبد.ما امروز در مناطقی که قرار است سینما ساخته شود، 100 درصد فضای تجاری می دهیم.
سرمایه دار تخمین می زند که اگر این مساحت را مسکونی کار کند، چندین برابر سود خواهد کرد. در این میان هم دولت، تنها با تصویب لوایح از ساخت سینما حمایت کرده و بیش از این، وارد این عرصه نشده است.
در گذشته با تبصره 3 و وام 3 درصد، بخش خصوصی برای ساخت سینما حمایت می شد اما این کمک هم عملی نشد و به نتیجه ای نرسید. به همین دلیل بخش خصوصی هیچ انگیزه ای برای ساخت سینما ندارد.
خوشبختا نه امروز می بینیم با وجود مشکلاتی که به آن اشاره شد، مدیریت شهری در شهرداری تهران به این وادی ورود پیدا کرده و اقدام به ساخت چند سینما کرده است ولی این فعالیت‌ها کفایت نمی کند.
امروز 11مجموعه سینمایی در دست ساخت است ولی بر اساس آمار و ارقام و تمام بررسی هایی که به انجام رسیده در تهران باید 400 سینما ساخته شود.
فرض بر اینکه شهرداری 10 سینمای 4 سالنه بسازد که در مجموع به 40 برسد در چنین شرایطی تا رقم پیش بینی شده فاصله زیادی وجود دارد. به نظر می رسد قوانین و مسائل پیش روی ساخت سینما نیاز به بازنگری دارد.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری ودیگر ادارات مرتبط باید گرد هم جمع شوند و در مورد نیاز جامعه تصمیم گیری کنند.
* مدیر عامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی
شهرداری تهران
