در آستانه 45 سالگی بعد از ساخت چهارده فیلم سینمایی که تقریبا هر دو سال یک بار اتفاق افتاده است، همانطور که چند سال قبل مطرح کرده بود؛ از جمله کارگردانانی محسوب می‌شود که به روز واکنش می‌دهد.
حاتمی‌کیا معتقد است این ویژگی را «شاید از جوهره خود این انقلاب و نهضت می‌توانم بگیرم که آنقدر پرتلاطم و لحظه به لحظه حرکت کرده است.
واقعا باورم نمی‌شود انگار همین چند روز پیش بود، آنقدر این تلاطم زود می‌گذرد که من نمی‌توانم در یک زمانه بنشینم و به گذشته فکر کنم، به خاطر همین، واکنش‌های من نسبت به روز شدید و صریح است تا یک هنرمند و عزیز دیگری که ممکن است نسبت به روز این گونه نکند.»
همچنان که همزمان با اکران «به نام پدر» آخرین ساخته سینمایی‌اش در گفت‌وگویی با ایسنا می‌گوید:«به نام پدر، متعلق به سال 85 است با همه شرایط موجود خودش.
«به نام پدر» موضوعی است که به گمان من ارتباط معنایی با تلاشهایی که در مناقشه هسته‌ای ایران و آمریکا در حال اتفاق افتادن است پیدا می‌کند.
مردانی که از ابتدای این جنگ سرد سکان این کشتی پیچیده را در دست گرفته‌اند، از جنس ناصر شخصیت اصلی «به نام پدر» هستند که با علم به گذشته و آینده در حال رهبری آن هستند. خوشبختانه محصول «به نام پدر» از این جنس است.»
دوم مهرماه سالروز تولد کارگردانی است که همان طور که در لوح تقدیری که چندی قبل در تایلند به او اهدا شد آمده است «مردم ایران با «از کرخه تا راین» او سفر کرده و بی‌عدالتی‌های نظام حاکم بر جهان را دیدند.
آنان «بوی پیراهن یوسف» را از فراز «برج مینو» استشمام کرده از دریچه «آژانس شیشه‌ای» بر فراموشی خود نسبت به یادگارهای عصر ایثار و فداکاری واقف شدند و این شد که با فرود از «ارتفاع پست» بر «خاک سرخ» میهن اسلامی، بوسه زده و «به نام پدر» یادآور دغدغه‌های نسل دفاع مقدس شد.»
ابراهیم حاتمی‌کیا با ساخت چهارده فیلم سینمایی که به فاصله دو سال یک‌بار ساخته شده است از جمله فیلم‌سازانی است که نسل جنگ و موضوع دفاع مقدس را همیشه یکی از دغدغه‌هایش بوده است.
آنچه به عنوان یکی دیگر از دغدغه‌های همیشگی این کارگردان سینمای ایران هنگام اکران هرکدام از فیلم‌هایش مطرح است؛ «دغدغه نسل سوم» است.
او زمانی در نشست ارتفاع پست در پاسخ به سوالی گفته بود: نسل سوم، نسل پیچیده‌ای است احساس می‌کنم حرف‌هایی برای گفتن دارد که من جرات گفتن‌شان را ندارم. من درکی از نگاه این نسل به مذهب و اجتماع ندارم.
صادقانه بگویم به این نسل نمی‌توانم نزدیک شوم. اما حالا بعد از گذشت چند سال در نشست «به نام پدر» می‌گوید: دوست دارم نسل جوان نگاه منتقدانه‌ای نسبت به این فیلم داشته باشد. البته در میان خیل فیلمهای کمدی و شاد و جوان‌پسند فیلم «به نام پدر» شاید جایگاه تفریحی کمتری داشته باشد ولی من بیشتر امیدم به طبقه جدی این نسل است.
او گفته بود، چمران برای من یک قله فتح نشده است و سالها علاقه‌مند بودم به آن نزدیک شوم و گله‌مند بود از اینکه اطلاعات من از پروژه چمران به همان اندازه‌ایست که دوستان تهیه‌کننده بارها و بارها در رسانه‌ها اعلام کرده‌اند.
اگر چه پروژه‌ای که صرفا در مرحله تحقیقات اولیه است نباید تا به این حد تبلیغ شد تا حدی که بعضی گمان کنند دو پروژه را همزمان در دست دارم و صبرش نسبت به اکران «به رنگ ارغوان»؛ ادامه دارد و می‌گوید: مطمئن هستم روزی این فیلم به نمایش در خواهد آمد.
وی همان زمان در نامه‌ای که به وزیر اطلاعات وقت نوشت: «من و یارانم منتظر روزی خواهیم بود که «به رنگ ارغوان» در فضایی صرفا فرهنگی به همراه شما و یارانتان در منظر نگاه مخاطبان اصلی آن قرار گیرد.»
