پرونده: رواج فحاشی و بددهنی میان نوجوانان، بزرگنمایی یا حقیقت؟
همشهری آنلاین – لاله غزالی: داود محمدی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با اشاره به این‌که این کمیسیون مشخصا به مساله رواج بددهنی و فحاشی بین نوجوانان نپرداخته است، توضیح می‌دهد: محدوده کاری کمیسیون آموزش مجلس بررسی طرح‌های نمایندگان و لوایح دولت به طور کلی است. نه این‌که مساله به کار کمیسیون مربوط نباشد، اما محدوده کاری آن طوری است که شاید در آن کمتر به این مسائل پرداخته شود.
وی با بیان این‌که من به عنوان یک معلم پرداختن به مسائلی همچون فحاشی و بددهنی نوجوانان را که ممکن است از دید بعضی‌ها پنهان بماند و بررسی و تحلیل و آسیب‌شناسی آنها را می‌پسندم، می‌گوید: این در احادیث و روایات ما هم هست که باید از کلمات و جملات خوب استفاده کنیم. این یک مساله اخلاقی است که نه‌تنها در دین ما، بلکه در ادیان دیگر و در کل دنیا بر آن تاکید می‌شود.
محمدی ادامه می‌دهد: باید با این مساله به عنوان یک معضل اجتماعی به شکل بنیادین برخورد کرد. چند نهاد و دستگاه بیش از بقیه مسئولیت دارند، مثل آموزش و پرورش و صدا و سیما. آنها باید اساسا به مساله تربیت بپردازند.
نماینده مجلس دهم اظهار می‌کند: این مساله به نظر من جزئی و ساده نیست و در جامعه داریم آن را مشاهده می‌کنیم. باید همه دستگاه‌ها و مدیران به‌ویژه در آموزش و پرورش به آن بها بدهند. خود مسئولین و نماینده‌ها هم در این زمینه الگو هستند و اگر خدای نکرده چنین موردی از سوی آنها مشاهده شود، آثارش بسیار منفی خواهد بود.
وی کلام و ادبیات گفتاری را یکی از مسائل تعلیم و تربیت و کارهای پرورشی می‌داند که بسیار اساسی و بنیادی است و می‌افزاید: من معتقدم همه مسائل این حوزه دچار مشکل شده‌اند و این خیلی مناسب است که نهادهای مختلف و رسانه‌ها از جمله مطبوعات و صدا و سیما به لحاظ پژوهشی به این مساله به عنوان یک آسیب جدی بپردازند.
- آموزش و پرورش باید درست صحبت کردن را یاد بدهد
محمدی آموزش و پرورش را در مساله فحاشی و بددهنی نوجوانان دارای نقش مستقیم و تاثیر می‌داند و می‌گوید: ما می‌گوییم آموزش و پرورش در صورتی که باید پرورش و آموزش باشد، یعنی تربیت بر تعلیم مقدم باشد. در دستگاه آموزش و پرورش ما کمتر به چنین مسائلی اهمیت داده می‌شود.
وی معتقد است: مساله بددهنی و فحاشی نوجوانان به این برمی‌گردد که مدارس ما تا چه حد به آن می‌پردازند و روی آن کار می‌کنند و اساسا تربیت در آموزش و پرورش از چه جایگاهی برخوردار است و اولویتش چیست.
عضو کمیسیون آموزش مجلس از تعلیم و تربیت به عنوان وظیفه ذاتی آموزش و پرورش یاد می‌کند و می‌گوید: این نهاد یک سند تحول بنیادین دارد که محور اصلی کار آن است و باید در قالب آن کارش را انجام بدهد. اتفاقا همین موضوع تربیت کلامی دانش‌آموزان در این سند هست. به نظر من آموزش و پرورش باید به مسائل تربیتی و به طور ویژه نوع حرف زدن بچه‌ها بیشتر اهمیت بدهد و ما هم در کمیسیون آموزش باید در مورد آن تذکر بدهیم.
وی می‌افزاید: یکی از وظایف آموزش و پرورش این است که چگونه صحبت کردن را به بچه‌ها یاد بدهد. ما در مجلس مرتب موارد را تذکر می‌دهیم، ولی وقتی هیچ اعتباری برای کار تربیتی در آموزش و پرورش تخصیص داده نشده است، چه انتظاری می‌توان داشت؟!
- بی‌توجهی به مشکلات معلمان به تربیت آسیب زده است
نماینده تهران در مجلس اظهار می‌کند: من معتقدم تا زمانی که به تربیت و معلم به عنوان دو عنصر از عناصر اصلی دستگاه تعلیم و تربیت اهمیت و اولویت ویژه ندهیم، مسائلی از این دست روز به روز بیشتر می‌شود. ما آموزش و پرورش را در اولویت قرار نداده‌ایم، به وضعیت مدارس و معلمان آن‌طور که باید و شاید پرداخته نشده است. این‌که معلم ما چگونه انتخاب شود، آموزش ببیند و در چه ترازی در جامعه قرار بگیرد، تعریف نشده است.
وی توجه و رسیدگی نکردن به امور معلمان را در ناکارآمدی آنها در تربیت نوجوانان موثر می‌داند و می‌گوید: اخیرا بندی برای اصلاح حقوق معلمین و هزینه‌های جاری آموزش و پرورش تصویب شده است اما آن توجه، اهمیت و اولویتی را که باید به مقام معلم بدهیم، قائل نشده‌ایم. طبیعتا نباید خیلی توقع داشته باشیم که این اتفاقات نیفتد.
- نقش صدا و سیما در ایجاد فرهنگ کلامی
محمدی با بیان این‌که باید آسیب‌شناسی شود چرا استفاده از کلمات ناپسند و بددهنی زیاد شده و چه کسی کم‌توجهی کرده است، رسانه‌ها به‌خصوص صدا و سیما را در این زمینه دارای مسئولیت می‌داند و می‌گوید: صدا و سیما چقدر در این زمینه کار کرده است؟ اصولا کار نکرده یا آن را تشدید کرده است؟ خود صدا و سیما به ترویج بددهنی کمک کرده است. مثلا سریالی دارد از صدا و سیما پخش می‌شود که نوجوانی در آن همراه با هم‌کلاسی‌ها و هم‌محله‌ای‌ها و دوستانش از کلمات ناپسند استفاده می‌کنند و رفتارهای لات‌گونه دارند. این کم‌توجهی گاهی در فیلم‌ها و سریال‌ها دیده می‌شود که البته ممکن است در بسیاری جاها غیرعمدی هم باشد.
وی می‌افزاید: می‌خواهم بگویم صدا و سیما در ایجاد فرهنگ کلامی و رفتاری نقش مهمی دارد. آنهایی که در صدا و سیما هستند و دارند برنامه‌ریزی می‌کنند باید بددهنی و فحاشی نوجوانان را بررسی و به عنوان یک مساله در مورد آن بحث کنند، میزگرد برگزار کنند و صاحب‌نظرها را بیاورند و بگویند اصلا چرا این مساله به وجود آمده است و در جهت رفع آن راهکار بدهند.
محمدی با اشاره به این‌که صدا و سیما چون با همه مردم سر و کار دارد، هم در ایجاد و هم از بین بردن معضلات اجتماعی نقش دارد، بیان می‌کند: صدا و سیما مرتب علیه مجلس کار می‌کند در حالی که نقش مجلس در سالم‌سازی فضای اجتماعی حتی از آموزش و پرورش هم بیشتر است. صدا و سیما هم که زیر نظر مجلس نیست و مجلس فقط می‌تواند به آن تذکر بدهد.
نظر شما