پنجشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۸ - ۲۲:۰۷
۰ نفر

من در کوچه پس‌کوچه‌های کتاب‌خانه‌ی کوچک کنج اتاقم زندگی می‌کنم؛ تنها جای رؤیایی‌ زندگی‌ام همین‌جاست. آن‌جا پرواز می‌کنم، می‌خندم و رهایی عجیبی دارم که کسی غیر خودم آن را نمی‌فهمد. گاهی ساعت‌ها در اتاق می‌مانم و می‌خوانم و می‌خوانم تا هم از دنیا فاصله بگیرم، هم دنیا را بیش‌تر بفهمم!

سرزمین کتاب‌ ها

در این سرزمین، احوالات مختلفی را تجربه می‌کنم؛ خوشحالی، غم، افسردگی و گریه. بله، همیشه داستان‌ها به خوشی ختم نمی‌شوند، گاهی تلخی‌شان چند روز همراه آدم است. به‌نظرم درک تک‌تک این حس‌ها، انسان را بزرگ می‌کند. این‌که بتوانی نبود مادر و گرسنگی و فقر را در یک کتاب تجربه کنی، یا بودن در جنگ و هرلحظه زجرکشیدن را. گاهی هم زندگی در یک مزرعه‌ی بزرگ و زیبا در یک‌جای دیگر دنیا. شاید گاهی قدرت جادویی هم داشته باشی. من برای چندبار زندگی‌کردن به سرزمین کتاب‌ها پناه می‌برم. هرکتاب برایم تجربه‌ی یک زندگی جدید است. لحظه‌به‌لحظه آن‌ها را زندگی می‌کنم، با آن‌ها می‌میرم و دوباره زنده می‌شوم و دوباره... شما را به سرزمین کتاب‌ها دعوت می‌کنم.

بهاره شاهمرادی، ۱۴ساله از زنجان

عکس: پریسا شادکام از نجفآباد

کد خبر 468364

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha