همشهری آنلاین- ثریا روزبهانی: پیرمرد از صاحب مغازه می خواهد تا در ازای کسر از حساب بانکی اش، مبلغی را به او نقدی پرداخت کند. اما صاحب مغازه با ناراحتی جواب می دهد «از صبح تا حالا هرچه در دخل داشتم، داده ام و دیگر پولی ندارم.» پیرمرد با چهره در هم رفته راهش را می کشد و می رود. وقتی علت را جویا می شویم مغازه دار از نبود دستگاه خودپرداز و در دسترس نبودن شعبه های بانکی در محله های منطقه ۲۲ گله می کند.
محله بدون عابربانک
براساس آمار منتشر شده از سوی بانک مرکزی بالغ بر ۵۷ هزار دستگاه خودپرداز و ۷۱ هزار دستگاه پایانه شعبه از سوی بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری در سراسر کشور راه‌اندازی شده که در حال ارائه خدمات هستند اما از این تعداد دستگاه خودپرداز، منطقه 22 پایتخت سهم ناچیزی دارد. چراکه پراکندگی بانک های این منطقه به شکلی است که اهالی بعضی محله‌ها دسترسی مناسبی به خدمات بانکی ندارند. مثلاً اهالی شهرک های گلستان و شهید باقری بیشتر از شهروندان دیگر محله‌ها از نبود دستگاه عابربانک در محله‌شان گلایه دارند. به جز ساختمان بانک‌ها، دستگاه‌های خودپرداز دیگری هم در بعضی مراکز مانند درمانگاه‌ها یا دانشگاه‌ها مستقر است اما با این حال پراکندگی خودپردازهای موجود در منطقه امکان دسترسی را برای اهالی همه محله‌ها به طور یکسان فراهم نکرده و کفاف جمعیت کنونی این منطقه را که بالغ بر ۱۸۰ هزار نفر است نمی دهد. همچنین پیش بینی شده این جمعیت با توجه به ساخت و سازها و ساکن شدن شهروندان در برج های خالی این محدوده به ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر افزایش پیدا کند و این مشکل آن زمان مشهودتر خواهد بود و برای اهالی به فاجعه تبدیل می شود.
پراکندگی خودپردازها و شعبه های بانکی
اغلب شعبه های بانک ها و خودپردازها در خیابان امیرکبیر، اطراف دریاچه شهدای خلیج فارس و مراکز تجاری و مال ها تمرکز یافته اند. قرار گرفتن خودپردازها در ارتفاع غیرمعمول، فرسودگی دستگاه‌ها، قطع بودن سیستم‌ها در ساعت‌های پرمراجعه و ایرادهای فنی مشکلاتی است که با گشتی کوتاه در خیابان‌های منطقه به راحتی متوجه می شوید. در چنین شرایطی اصلاً عجیب نیست که چشممان به دستگاه‌های مناسب‌سازی شده برای استفاده معلولان و سالمندان نمی‌خورد. «زینب مسعودی» یکی از اهالی شهرک گلستان درباره این مشکل می گوید: «همه جا تبلیغ می‌شود که شهروندان با داشتن کارت بانکی به راحتی می‌توانند کارهایی مثل پرداخت قبوض و انتقال وجه را بدون نیاز به مراجعه به بانک انجام دهند. اما وقتی مجبوریم برای رسیدن به دستگاه های خودپرداز مسافت های طولانی را طی یا به یکی از شعبه های بانکی مراجعه کنیم متوجه می شویم که این منطقه حتی از داشتن ساده ترین وسیله خدمات دهنده نوین بانکی محروم است واهالی ناچارند برای بعضی کارهای ساده مثل گرفتن مبلغ کمی پول نقد یا اطلاع از موجودی حساب از کسبه محله کمک بخواهند و از دستگاه‌های موجود در مغازه‌های آنها استفاده کنند. »
«میلاد احمدیار» یکی از ساکنان مجتمع مسکونی امیر دژبان می‌گوید که کمبود خودپردازها یک مشکل و وضعیت نابسامان بعضی دستگاه‌های خودپرداز هزار و یک مشکل است. او می‌گوید: «اغلب خودپردازها برای استفاده معلولان مناسب نیستند و این افراد همچنان مانند گذشته برای انجام عملیات بانکی باید به شعبه ها مراجعه کنند. اما اگر در نقاط مختلف منطقه یا در اغلب مجتمع های مسکونی دستگاه خودپرداز نصب شود یک مشکل از مشکلات آنها برطرف خواهد شد. فکر نمی کنم شهروندان منطقه با توسعه خدمات شهروندی و کاهش تعداد سفرهای درون‌شهری مخالف باشند یا این منطقه برای تأمین محل مناسب برای استقرار خودپرداز فضای کافی نداشته باشد. از طرفی با توجه به جمعیت زیاد و ساکن در برج های بلندمرتبه و شهرک های مسکونی مختلف در منطقه این موضوع یکی از مهمترین نیازهای ساکنان به شمار می رود و با محقق شدن آن اهالی محله‌های مختلف می توانند به خدمات بانکی بدون نیاز به ورود به بانک دسترسی داشته باشند و بتوانند در ساعت‌های مختلف شبانه‌روز از خدمات استفاده کنند. »
نظر شما