به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، بالا بودن سن مادر، سابقه دیابت در خانواده، چاقی پیش از بارداری، بالا بودن سطح HbA۱C در خون و سابقه دیابت بارداری از جمله عوامل تعیین‌کننده تجویز انسولین برای مادرانی است که دچار دیابت بارداری هستند. با وجود این تأثیر استفاده از روش‌های کمک‌باروری در ابتلای مادران به دیابت بارداری و نیاز به مصرف انسولین در این دوران همچنان ناشناخته مانده است.
به منظور پاسخ به این سوال که آیا استفاده از روش‌های کمک‌باروری در لزوم انسولین‌درمانی در مادران مبتلا به دیابت بارداری موثر است یا خیر، دکتر کوهکن، دکتر محمد خمسه، دکتر حمیدرضا برادران و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پژوهشی را طراحی کردند که طی آن ۲۳۶ زن باردار ایرانی مبتلا به دیابت بارداری که دیابت آنان از طریق آزمون مقاومت به گلوکز تشخیص داده شده بود، بررسی شدند.
مبتلایان به دو گروه کلی تقسیم شدند، گروه اول (۱۰۰ نفر) که از روش‌های کمک‌باروری استفاده کرده بودند، خود به دو گروه تقسیم شد، ۶۰ نفر که از دارو استفاده کرده بودند و ۴۰ نفر که در میان داروهای خود انسولین نیز دریافت کرده بودند. گروه دوم (۱۳۶ نفر) که از آن میان ۱۰۲ نفر دارو دریافت کرده بودند و ۳۴ نفر که در میان داروهای خود انسولین نیز دریافت کرده بودند. اطلاعات آماری، بالینی و بیوشیمیایی دو گروه با هم مقایسه شد.
براساس اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش نشان داد ۴۰ درصد مادرانی که از روش‌های کمک‌باروری استفاده کرده بودند و ۲۵ درصد مادرانی که به طور طبیعی باردار شده بودند، سابقه مصرف داروهای حاوی انسولین داشتند. براساس نتایج آماری، سن بالای ۳۵ سال مادر، سطح بالای گلوکز خون (پیش از بارداری)، سطح HbA۱c خون و استفاده از روش‌های کمک‌بارداری عوامل مستقلی‌اند که احتمال لزوم انسولین‌درمانی را در طول بارداری افزایش می‌دهند.
نظر شما