نحوه انتخاب والیبالیست‌های دعوت‌شده به اردوی تیم‌ملی که این بار همانند مسابقات جام ملت‌های آسیا در جاکارتای اندونزی انجام شد، دربرگیرنده همه سرمایه‌های کنونی والیبال ایران نبوده و به نوعی کاستی‌هایی داشت که اگر در فرصت باقی‌مانده تا اعلام اسامی
19 تن به فدراسیون جهانی والیبال (5 اردیبهشت‌ماه) ترمیم نشود، نمی‌توان به نتایج این تیم در این رویداد بزرگ و تاریخی امیدوار بود.
دور ماندن بخشی از بازیکنان آماده لیگ‌برتر و بازیکنانی که می‌توانستند به تقویت ساختار فنی تیم ملی کمک کنند، در شرایطی به‌وجود آمده که گاییچ به دلیل حضور نداشتن در ایران و شاغل بودن همزمان در لیگ برتر روسیه تنها به شناخت اولیه (8 ماه پیش) خود در ایران اکتفا کرد.
نتیجه آن شد که برخلاف صحبت‌های قبلی گاییچ، در پایان مسابقات آسیایی اندونزی هیچ تغییر آشکاری به جز دعوت از چند بازیکن تیم جوانان که اکثراً در تیم‌های باشگاهی خود ذخیره بودند، در تیم ملی اعزامی به مسابقات مهم انتخابی المپیک مشاهده نمی‌شود.
آنالیز بازی‌های لیگ برتر و بازیکنان آماده آن هم از سوی گاییچ در دفاع از حضور نداشتن وی در ایران، تنها بهانه‌ای برای رد گم کردن و سرپوش گذاشتن بر ضعفی بود که در قرارداد منعقد شده با او مبنی بر همراهی همزمانش در تیم‌ملی و یک تیم باشگاهی مورد توافق قرار گرفته بود، چراکه اگر پای ارقام لیگ و آمار در میان بود بدون شک تعداد ملی‌پوشان قبلی تیم ایران با توجه به عملکرد ضعیف‌شان به نصف کاهش می‌یافت و حداقل چند بازیکن جدید در جمع نفرات تیم‌ملی مشاهده می‌شد.
با این اوصاف هنوز معتقدیم با توجه به حضور داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال در روسیه و آشنایی کامل حسین معدنی، دستیار مورد وثوق گاییچ با موقعیت بازیکنان در لیگ برتر، می‌توان به ترمیم این تیم با فراخواندن چند بازیکن جدید در فرصت چند روز باقی‌مانده امیدوار بود. هرچند جلب رضایت گاییچ کار چندان آسانی به‌نظر نمی‌رسد.
