انصاریان: شوهرداری خوب جهاد زن است

به گزارش همشهری آنلاین، بخش‌هایی از گفتگوی تسنیم با حجت‌الاسلام‌ والمسلمین شیخ حسین انصاریان استاد اخلاق، مفسّر و مترجم قرآن کریم، درباره‌ شاخصه‌های خانواده فاطمی و اختلاف روایات مطرح‌شده درباره زمان شهادت و ولادت اهل‌بیت(ع) به‌ویژه زمان شهادت حضرت فاطمه(ع) را در زیر بخوانید:

بخش هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

• ویژگی‌های خانواده فاطمی(ع) 

برای فهم ویژگی خانواده فاطمی باید به متن زندگی صدیقه کبری(ع) دقت کرد. وقتی به متن زندگی این انسان بی‌نظیر دقت می‌کنیم، می‌بینیم بنای زندگی ایشان تشکیل‌شده از عناصر صددرصد مثبت است. ایشان به بهترین وجه ممکن ــ چه در ایام آرامش زندگی مثل زمان رسول خدا(ص) و چه در ایام ناآرامی زندگی و هجوم مشکلات و مصائب از سوی مردم آن زمان مخصوصاً آنهایی که تقریباً دست‌اندرکار بودند ــ در شوهرداری کار بی‌نظیری کردند.

آن بانوی بزرگ در زمان آرامی زندگی، همیشه برای اداره داخل خانه و معاش زندگی، فقط نگاه به درآمد حضرت امیرالمؤمنین(ع) داشت و هیچ‌گاه نگاهش به توقع خودش نبود که از شوهر یا اضافه بخواهد و یا چیزی بخواهد که در توان او نباشد؛ بنابراین هزینه زندگی را هماهنگ با درآمد امیرالمؤمنین(ع) کرده بود.

درآمد امیرالمؤمنین(ع) در روزگار اوایل هجرت به مدینه زیاد نبود، ایشان در مدینه جزو مهاجران بودند و به‌تعبیر امروز مغازه و یا کسب‌وکاری نداشتند. آن‌طور که در کتاب‌های مختلف نقل شده است، روزها به باغ‌ها می‌رفتند، اجیر می‌شدند و کارگری می‌کردند و از چاه‌های باغ ــ در مدینه هم باغ زیاد بود و هم چاه و کشاورزی خوبی هم داشت ــ آب می‌کشیدند و به‌پای درخت‌ها می‌ریختند و یا با آن به زراعت می‌پرداختند.

مزدی که هر روز پس از کار به ایشان داده می‌شد، ۲ درهم بود، این نکته‌ای است که جوانان ما باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشند؛ جوانان ما نباید از کار کردن آن هم کارهای حلال عار داشته باشند، هرچند که با سواد و دارای مدارک علمی باشند اما ممکن است شرایط اقتضا کند که فرد با وجود مدارک تحصیلی بالا، کارگری کند. توجه جوانان ما باید به شخصیتی همچون امیرالمؤمنین(ع) که نفر دوم عالم خلقت بعد از رسول اکرم(ص) است، باشد، برای آن حضرت که داماد پیغمبر و شوهر فاطمه زهرا بود، هیچ مسئله‌ای نبود که بروند و کارگری کنند.

• حضرت فاطمه(ع) همسری باکرامت برای امیرالمؤمنین(ع) بود

یکی دیگر از ویژگی‌های حضرت فاطمه زهرا این بود که نسبت به امیرالمؤمنین مثل برخی از خانم‌های روزگار ما حالت آمرّیت، حکومت و سلطنت به شوهر نداشت، بلکه همسر باکرامتی برای شوهر بود و می‌دانست آنچه شوهر از او می‌خواهد، مثبت است؛ بنابراین نه نمی‌گفت و شانه خالی نمی‌کرد. همین حرف‌هاست که بنیان‌های زندگی را در بسیاری از خانواده‌های ایرانی به‌هم ریخته است، این رفتارها موجب می‌شود مرد دیگر نتواند زندگی را تحمل کند و حتی ممکن است پس از ایجاد اختلاف، به طلاق نیز کشیده شود.

امیرالمؤمنین(ع) حتی یک‌بار هم در زندگی با حضرت زهرا(ع) به اختلاف برنخوردند؛ چون حضرت فاطمه خوب شوهرداری می‌کرد، مطیع شوهر بود ــ چون می‌دید هرچه شوهر می‌خواهد مثبت، درست و الهی است ــ حالا اگر زن متعهدی می‌بیند شوهر از او خواسته‌ای دارد که خلاف شرع است، نباید با دعوا، تلخی و ایجاد اختلاف و تنش با آن برخورد کرد، بلکه باید با ادب، احترام و نرمی آن را پیش ببرد.
جهاد زن، خوب شوهرداری‌کردن است

روزی ام‌ّسلمه از پیامبر اکرم(ص) پرسید: "چطور مردان می‌توانند به جنگ بروند، شهید و زخمی بشوند و از این طریق از بالاترین محبت‌ها و امتیازات الهی بهره‌مند شوند، پس ما خانم‌ها چه؟" حضرت فرمود: "شما هم جهاد دارید؛ آن هم جهادی مهم"، پیامبر اکرم در این باره فرمود: «جِهَادُ اَلْمَرْأَةِ حُسْنُ اَلتَّبَعُّلِ؛ خوب شوهرداری کردن جهاد شما است.»

مرد به جبهه می‌رود، جهاد می‌کند و مصداق آیه «فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَی الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا» می‌شود، زن نیز در محیط خانه همچون صدیقه کبری اگر خوب شوهرداری کند، جهاد کرده است و از همان اجر عظیم بهره‌مند می‌شود.

یکی دیگر از ویژگی‌های آن حضرت این بود که به عبادت و علم بچه‌ها بسیار توجه می‌کرد، نه اینکه آنها را به مدرسه ببرد، نه، ائمه ما مدرسه ندیدند، بلکه حضرت فاطمه زهرا هر موقع متوجه می‌شدند پیامبر اکرم در مسجد سخنرانی دارند، بچه‌ها را تشویق می‌کردند به مسجد بروند تا از سخنان آن حضرت بهره‌مند بشوند. جالب است که وقتی بچه‌ها به خانه می‌آمدند، درس‌های گرفته‌شده از پیغمبر را برای مادر خود بیان می‌کردند. اگر خانواده‌ها این مجموعه شاخصه‌ها و ویژگی‌ها را در حد ظرفیت خودشان به محیط خانه و اعضای خانواده انتقال بدهند، زندگی پرنشاط، آرام، بی‌دغدغه و ادامه‌دار خواهد شد.

• اختلاف در زمان شهادت حضرت زهرا(ع) برای شیعه رحمت است

مثلاً می‌گویند زمان شهادت امام حسن مجتبی(ع) هفتم صفر است، علمای نجف نیز هفتم صفر را سالروز شهادت امام مجتبی می‌گرفتند، عده‌ای می‌گویند شهادت ایشان سیزدهم جمادی‌الثانی است، عده‌ای دیگر می‌گویند سوم جمادی‌الثانی است، در آن زمان رسم نبود که تاریخ ولادت یا وفات را یادداشت کنند و این را به مردم انتقال دهند. اگر در روایات برای ایام شهادت و ولادت ائمه معصومین(ع) تاریخ دقیقی وجود ندارد، به‌نظر من این اختلاف روایات برای شیعه رحمت است؛ چون اگر یک روزِ مشخص ذکر می‌شد، ما نیز همان شب و روز جلسه‌ای به‌یاد آن بزرگوار می‌گرفتیم و بعد تمام می‌شد، اما این اختلاف روایات موجب شد دو ماه در این کشور و برخی مناطق شیعه‌نشین دنیا برای امام حسین، حضرت فاطمه زهرا و سایر ائمه علیهم‌السّلام مجلس عزاداری و ذکر مصیبت برگزار می‌شود.