وی معتقد است در صندوق بین‌المللی پول تصمیم ها بر اساس عقلانیت اقتصادی یا عقلانیت سیاسی گرفته نمی شوند بلکه بر اساس معجون عجیبی از ایدئولوژی و دیدگاه های اقتصادی گرفته می شوند. این دانشمند آمریکایی علم اقتصاد که در دو کابینه کلینتون جزء تیم اقتصادی وی بوده است و مدتی در بانک جهانی جز تصمیم گیرندگان اصلی آن بوده، ولی تصوراتی که وی از این دو مرکز تصمیم سازی در عرصه پولی و مالی بین المللی دارد بسیار تند است.
به گفته استیگلیتز، صندوق بین المللی پول غیردموکراتیک ترین نهاد موجود در جهان است و در آن تنها چیزی که اهمیت ندارد طرز تفکر مخالفان است. این دانشمند آمریکایی در همین زمینه می نویسد: هر بار که بحرانی به وقوع می پیوندد صندوق، استانداردهای کهنه و نامناسب خود را بدون توجه به تأثیرات آنها بر مردم کشورها ارائه می دهد.
چنانچه مشخص است علاوه بر کیفیت این سیاست ها، این نکته نیز جالب توجه است که سیاست های صندوق برای تمامی بحران ها، واحد است و به جز در مسائل کم اهمیت که آن هم قابل توجه نیست باقی تفکرات به یک شکل بوده و نسخه ای واحد برای دردهای متفاوت طراحی شده است.
جوزف استیگلیتز که جایزه نوبل اقتصاد را در سال 2001 میلادی از آن خود کرد از سال 1993 تا 1997 عضو شورای مشاوران اقتصادی رئیس جمهوری آمریکا (دوره کلینتون) و مدتی هم رئیس این شورا بوده است. او همچنین در دوره 1997 تا 2000 اقتصاددان ارشد بانک جهانی بود. او از جمله متفکرانی است که عقایدش را در زمینه مسایل جهانی سازی و فرایند و پیامدهای آن به صراحت و بی پروا بیان کرده است.
وی در پیشگفتاری که بر کتاب معروفش با عنوان جهانی سازی و مسائل آن آورده است: نه فقط آزادسازی تجارت، بلکه در هر زمینه دیگر جهانی سازی، حتی تلاش هایی که ظاهراً با نیت خوبی صورت می گیرد، نتیجه معکوس داده است.
این دو سازمان (صندوق بین المللی پول و بانک جهانی) این امکان را داشته اند که برای چالش های توسعه و تحول اقتصاد، راه های مختلفی پیشنهاد و در این زمینه فرایند مردم سالاری را تقویت کنند.
اما هر دو سازمان تحت تأثیر خواست جمعی گروه هفت و بخصوص وزیران دارایی و خزانه داری این کشورها بودند و غالباً چیزی که اصلاً به آن تمایل نداشتند بحث زنده مردم سالارانه درباره راهبردهای ممکن دیگر بود. صندوق در ایفای وظیفه اولیه خود که اعتلای ثبات جهانی بود شکست خورده است.
