همشهری آنلاین- رسول بهروش: در غائله شکایت برانکو از پرسپولیس انگار یک نکته مهم به کلی فراموش شده است؛ رسم قدرشناسی، ادب و معرفت. در کشاکش اینکه مقصر کدام مدیر بود و چرا کار به اینجا کشید و چطور می‌شود از شر این داستان خلاص شد، انگار همه یادشان رفته مربی کروات برای باشگاه ایرانی کار کرده، خیلی هم خوب کار کرده و حتی در فوتبال بدون بازگشت مالی ایران، بخشی از دستمزد خودش و همکارانش را در قالب پاداش‌های آسیایی احیا کرده است. شاید اگر فوتبال ایران تا این حد «مسخره» نبود و عواید مالی قهرمان لیگ با قعرنشین آن به اندازه یک «تشتک» توفیر می‌کرد، دستاوردهای برانکو از نظر اقتصادی هم بیشتر به چشم می‌آمد، اما همین حالا هم او با یک پاداش نیمه‌نهایی و یک پاداش فینال لیگ قهرمانان کلی پرسپولیس را جلو انداخته؛ سوال این است که یک مربی دیگر چه کار باید بکند تا پولش را با عزت و احترام بدهیم و ثابت کنیم قدردان او هستیم؟
برانکو پرسپولیس را زنده کرد، روح قهرمانی را به این تیم برگرداند، از طریق مبارزه با بازیکن‌سالاری، دوباره ابهت را به برندی بخشید که دوره حمید درخشان حتی میثم حسینی هم روی نیمکت برایش شاخ و شانه می‌کشید. او با بهترین نتایج ممکن بعد از بسته شدن پنجره‌ها بدون ترس و لرز قرارداد جدید دو ساله بست و در مقابل ماه‌ها بدقولی باشگاه برای پرداخت مطالباتش، بردباری به خرج داد. شما بگویید، شما بنویسید یک کارمند برای کارفرمایش دیگر چه خدمتی بالاتر از اینها باید ارایه بدهد تا کارش برای گرفتن حق قانونی‌اش به محکمه و آژان‌کشی و بگیر و ببند نکشد؟ حالا هی مدیران قبلی و جدید گناه این بدحسابی غیرموجه را روی هم دایورت کنند؛ چه فرقی می‌کند؟ اصل ماجرا این است که یک نفر با کمترین غرولند ممکن، متعهدانه برای ما کار کرده و ما جانش را به لب آورده‌ایم تا پولش را بدهیم؛ پولی که خیلی بیشتر از آن را برای فقط پنج بازی نشستن روی نیمکت الاهلی گرفت. حالا مدام به عربستانی‌ها بد و بیراه بگویید، اما بازتاب جهانی رفتار ما و آنها، چقدر با هم فرق دارد؟ دنیا در مورد ما چگونه قضاوت می‌کند؟ درباره آنها چطور؟
وقتی نوع برخورد ما با خادمان مطیع چنین است، چه بهتر که طرف خارجی یکی از قماش آنتونی استوکس باشد؛ کسی که هم پول‌مان را ببرد، هم در دادگاه محکوم‌مان کند و هم به ریش‌مان بخندد. طعنه‌آمیز است که از قضا ما انگار با این گروه دوم بیشتر مدارا می‌کنیم. محمدحسن انصاری‌فرد که برانکو را تهدید به شکایت متقابل کرده بود، تا روز آخر کارش در مورد استوکس مصر بود که بنای برخورد حقوقی ندارد و دنبال تعامل است. او مردی را که هفت جام برای پرسپولیس آورد از لولوی فیفا می‌ترساند، اما برای استوکس دستاوردسازی می‌کرد که: «جذب او باعث افزایش انگیزه علیپور شد!» بله، این پیام فوتبال ایران برای دنیاست؛ اینکه وقتی سر و کارتان با ما می‌افتد، به نفع‌تان است که شبیه استوکس و اروین و کنستانت و گولچ باشید، نه زجرکش‌هایی از جنس برانکو و کالدرون! راستی مصاحبه اخیر پادوانی که جانش را برای استقلال گذاشت بخوانید تا شما هم مثل ما عرق شرم روی پیشانی‌تان بنشیند.
نظر شما