جای حاکمیت بودم قم را قرنطینه و با قدرت قهریه و نظامی منطقه را قرق می‌کردم | شرایط حساس‌تر از جنگ است

به گزارش همشهری آنلاین، مسعود پزشکیان نماینده اصلاح طلب مجلس در یادداشتی با عنوان «مدیریت قاطع علیه کرونا» در روزنامه اعتماد نوشت: روزهای آخر سال با مشکل و معضلی به نام کرونا دست به گریبان هستیم؛ مشکلی که امروز همه جهان و جهانیان را درگیر خود ساخته اما از همان روز نخست که نخستین موارد اثبات شده ابتلای شهروندان ایرانی به ویروس کرونا اعلام شد، صحبت بر سر قاطعیت در مسیر مقابله با این ویروس ناخوانده بود.

همان روزهای اول در جلساتی که داشتیم و حتی در جلسه هیات رییسه مجلس صحبت و تاکید کردم که اگر جای حاکمیت بودم، قم را قرنطینه کرده و حتی با استفاده از قدرت قهریه و نظامی منطقه را قرق و فرمان منع رفت صادر می‌کردم اما به هر دلیلی این اتفاق نیفتاد.

لازم بود از همان روزهای نخست، تمامی شهروندان ایرانی خانه به خانه و نفر به نفر مورد ارزیابی و رصد قرار گرفته و اگر مورد مشکوکی شناسایی شد، تحت نظر و تحت درمان در شرایط قرنطینه قرار بگیرند.  

یکی از موضوعات دیگری که بحث زیادی در مورد آن مطرح شد، مساله ستاد مقابله با کرونا، نحوه فعالیت این ستاد و البته مدیریت و ریاست بر آن بود. چنان‌ که مطرح شد رییس دولت باید هر روز در جلسات این ستاد حضور داشته باشد و اوضاع را شخصا کنترل و برای مقابله با آن دستورات لازم را صادر کند؛ چرا که طبیعتا اینکه وزیر بهداشت مسوولیت ستاد را برعهده داشته باشد که برای هر تصمیمی مجبور شود، نامه‌نگاری کند آن ‌هم اگر کسی به نامه او توجهی کند، خود از ضرباهنگ مقابله با این ویروس مسری و سریع می‌کاهد.

هر چند در این میان صحبت از اختیارات به میان آمد و اینکه برخی نهادها و سازمان‌ها زیر نظر ریاست ‌جمهوری نیستند اما نمی‌توان نادیده گرفت که در درجه نخست، اختیارات رییس‌جمهوری در مقایسه با وزیر به‌ مراتب بیشتر است و مضاف بر آنکه این مقابله با «کووید ۱۹» تنها نباید به دولت ختم شود؛ بلکه نیاز است نیروهای نظامی و قوه قضاییه هم به میدان بیایند؛ وگرنه مملکت با مشکل بزرگی مواجه خواهد شد که به این سادگی‌ها قابل حل و رفع و رجوع نخواهد بود.

در این میان واقعیت آن است که اگر امروز در کمال تاسف اخبار ضد و نقیض و بعضا دروغ، امکان مانور پیدا می‌کنند، به این دلیل است که همه ارکان کشور با قدرت به میدان نیامده‌اند. چه اگر آنها با قدرت وارد میدان شوند، این حواشی هم از بین خواهد رفت.

نکته مهم دیگر آن است که به هر تفسیر انتخاب و اتخاذ سیاست نادرست ممکن نیست ما را به نقطه مطلوبی برساند و حتی اگر این سیاست غلط را به نحو صحیح و دقیق انجام دهیم، تغییری در وضعیت موجود ایجاد نمی‌شود. امروز نوبت آن است که همه ارکان سیاسی با تمام توان و تحت یک فرماندهی وارد میدان شوند؛ در غیر این صورت نمی‌توان انتظار داشت اتفاق خوبی رخ دهد. در این میان مساله اعتماد عمومی و موضوع جدی گرفتن توصیه‌ها و پرهیز از اخبار نادرست نیز بسیار حائز اهمیت است اما واقع امر آن است که امروز وقت پرداختن به این موضوعات نیست. شرایط به ‌گونه‌ای نیست که کار با توصیه پیش رود، بلکه بیش از هر چیز به قاطعیت نیاز داریم.

امروز باید رصد را خانه به خانه انجام دهیم و با تمام توان فعال شویم. باید مردم را در این روند از بین بردن کرونا مشارکت دهیم تا در صحنه باشند. چه ‌بسا شرایط امروز حساس‌تر از شرایط کشور در دوران جنگ تحمیلی باشد. بنابراین شاید امروز مهم‌ترین پیام به مردم و کشور این است که توصیه‌ها را جدی بگیریم و در خانه بمانیم؛ اگر این اتفاق رخ بدهد، عید ما عید خواهد بود؛ و گرنه این ویروسی که با میکروسکوپ هم مشکل می‌توان آن را دید، عید ما را به عزا تبدیل خواهد کرد.