دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۷ - ۰۷:۰۳
۰ نفر

معصومه نوری: داشتم به این فکر می‌کردم که با قلم‌چه تصمیمات بزرگی گرفته شده است که اگر به اجرا گذاشته می‌شد، سرنوشت هزاران نفر تغییر می کرد!

بله ،حدود 2 سال پیش با همین قلم برای معلولان 16 ماده تحت عنوان قانون حمایت از معلولان توسط نمایندگان مجلس نوشته‌شد و به تصویب رسید و نور امیدی در دل همه معلولان روشن شد.

قانون 16 ماده‌ای حمایت از معلولان، مواد مختلفی در زمینه مناسب‌سازی‌ اماکن عمومی برای عبور و مرور معلولان، تحصیلات رایگان معلولان تا مقطع آموزش عالی، معافیت یکی از اعضای خانواده آنها از خدمت نظام وظیفه، فروش بلیت نیم‌بها به آنان، اختصاص 3درصد سهمیه اشتغال دستگاه‌های دولتی به معلولان، ایجاد صندوق حمایت از اشتغال معلولان و حمایت از آنها در زمینه امور درمانی، تامین مسکن و مسائل رفاهی دارد که متأسفانه هنوز به‌طور کامل اجرا نشده است.

ما فکر کردیم که دیگر موانع و بی‌حمایتی‌ها تمام شد، بی‌حمایتی‌های قشری از جامعه که به واسطه محدودیت‌های فیزیکی، معلول خوانده شده و به خاطر محدودیت‌های‌شان‌
گاه‌از حقوق طبیعی انسانی خود محروم مانده‌اند، از آن روز به بعد بود که ما در دل خود نور امیدی را حس کردیم و به انتظار نشستیم و هنوز هم در انتظار نشسته‌ایم.

متأسفانه کسانی که قوانین را به تصویب رساندند، اجرای آن را از یاد بردند. روز جهانی معلولان هم گذشت، چند روز است بعضی از مطبوعات و مسئولان اشاره‌ای به مشکلات و مسائل این قشر را در حدی انجام دادند که به همه بفهمانند آنها دارای تقویم هستند و مناسبت‌ها را هم از یاد نبرده‌اند.

هنوز من و همنوعان من امیدوارانه به خداوند متوسل می‌شویم و باز هم امیدوار به آینده روشن، برای رسیدن به خواسته‌ها و نیازهای‌مان پیوسته تلاش و پافشاری می‌کنیم.

کد خبر 50888

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز