به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، مسلم نیادوست افزود: از ۴ سالگی در حالی که مدارس فوتبال را پشت سرگذاشته بودم و در لیگ برتر نونهالان کشور هم سابقه بازی داشتم، معلم ورزشم در هنرستان تربیت بدنی مجبورم کرد رشته مورد علاقه‌ام را ترک کنم و به دوومیدانی بپردازم.
وی داستان پیوستن خود به دوومیدانی را اینگونه شرح داد و گفت: یک روز خلیل کوروش فر که معلم ورزشمان درهنرستان بود به سراغم آمد و گفت که باید در رشته دو و میدانی کار کنی اما هر چه گفتم به این رشته علاقه ندارم فایده نداشت و تهدیدم کرد نمره ورزش تو را صفر می‌دهم.
نیادوست بیان کرد: به این ترتیب مجبور شدم دو و میدانی را انتخاب کنم اگرچه دل کندن از فوتبال برایم سخت بود.
دارنده نشان برنز ماده ۱۵۰۰ متر در آسیا، ادامه داد: اصرار معلم ورزش پایم را برای انجام تست به پیست دو و میدانی ورزشگاه حافظیه شیراز باز کرد تا خودم را برای مسابقات آموزشگاه‌ها در ماده استقامت آماده و توانستم مقام اول را کسب کنم.
نیادوست اضافه کرد: سپس در مسابقات دو و میدانی استان فارس شرکت کردم و به مقام دوم رسیدم که این امر سرآغازی بود برای حضور در مسابقات کشوری و با ۶ ماه تمرین در کشور مقام سوم را از آن خود کردم، اما همچنان در انتخاب میان فوتبال و دو و میدانی تردید داشتم.
او گفت: سرانجام پدرم هم که فوتبالیست بود به کمکم آمد و گفت می‌توانی در دو و میدانی قهرمان ایران شوی به تیم ملی دستیابی و من هم قانع شدم از رشته مورد علاقه‌ام که فوتبال بود، دل بکنم.
حضور در مسابقات قهرمانی آسیا با تیم ملی جوانان
این دونده شیرازی که متولد ۱۳۶۹ است، ادامه داد: پس از ۹ ماه تمرین در ماده ۱۵۰۰ متر قهرمان جوانان ایران شدم و این آغازی بود برای رسیدن به تیم ملی و در سال ۲۰۰۸ در اندونزی در این ماده با زمان سه دقیقه و ۵۴ ثانیه مقام چهارم کسب کردم و از دستیابی به مدال بازماندم.
نیادوست اضافه کرد: نرسیدن به مدال در آسیا دلیل نشد تا در ادامه راهم دلسرد شوم با اینکه در دو و میدانی ناامیدی خیلی به سراغ دونده‌ها می‌آید زیرا رشته‌ای سخت، طاقت فرسا و یک نواخت است که فقط باید بدوی و من‌هم هدفی به جز رسیدن به پایان خط آن هم با موفقیت نداشتم.
او گفت: اگردر این رشته هدف نداشته باشی و کسانی مشوقت نباشند واقعا رشته بسیار سختی است برای همین هم است که کمتر ورزشکاری رشته دو و میدانی را انتخاب می‌کند.
۱۹ سالگی با تیم ملی بزرگسالان در آسیا
نیادوست با اشاره به اینکه در حالی که ۱۹ سال داشتم به همراه تیم ملی بزرگسالان در مسابقات آسیا در ماده ۱۵۰۰ متر شرکت کردم، گفت: سال ۲۰۱۱ در ژاپن هفتم شدم، سال ۲۰۱۵ در شهر ووهان چین عنوان ششم کسب کردم و سرانجام در سال ۲۰۱۷ در کشور هندوستان موفق شدم مدال برنز را پس از ۲۰سال که مهدی جلودارزاده برای فارس گرفته بود را برای استانم کسب کنم.
این دونده شیرازی علاوه بر مدال برنز آسیا و چندین مدال رنگارگ کشوری، مدال طلای ماده ۱۵۰۰ متر جام کازانوف قزاقستان را هم در کارنامه دارد.
سدی به نام دوندگان آفریقایی درآسیا
وی اشاره کرد: زمانی که کشورهایی غرب آسیا هچمون قطر و بحرین در یک اقدام نه چندان به‌هنجار دوندگان آفریقایی را که اکثرا قهرمان جهان هستند به تابعیت کشور خود در آوردند سدی برای رسیدن به مدال برای دوندگان سایر کشورهای آسیایی ایجاد شد و رقابت را برای ما سخت کردند، اگرچه در هندوستان در ۲۰ متر آخر ۲ دونده آفریقایی را پست سر گذاشتم و مدال بزنر کسب کردم که برایم خیلی ارزش داشت.
نبودن حامی مالی بزرگترین مشکل دو و میدانی فارس
نیادوست بیان کرد: نبود حامی مالی بزرگترین مشکل دو و میدانی استان فارس است، این مشکل اساسی موجب شده است تا مدت ۱۰ سال برای تیم‌های نفت و سایپا تهران، فولاد خوزستان و سپاهان اصفهان بدوم و در حالی که بیشترین امتیاز در کشور برای تیم سپاهان کسب کردم اما قرارداد سطح پایینی با من بستند.
این دونده ملی پوش ادامه داد: دوست دارم یک روز شیراز صاحب یک تیم در لیگ برتر شود و تا زمانی که این امر رخ ندهد و روی این رشته مادر سرمایه‌گذاری نکنند، بازهم شاهد خروج دوندگان حرفه‌ای از این استان خواهیم بود البته این مشکل برای سایر رشته‌ها هم در فارس وجود دارد.
شرط مدال در آسیا برای استخدام
وی گفت: پیش از اینکه عازم مسابقات آسیایی در هندوستان شدم، کامیاب مدیرکل ورزش جوانان برایم شرط گذاشت و گفت در صورتی که مدال آسیایی کسب کنید در اداره استخدام می‌شوی که این اتفاق افتاد و من با مدال برنز آسیایی به صورت شرکتی در پایگاه قهرمانی مشغول به کار شدم و هم اینک هم کارم استعدادیابی است و مکاتبه شده تا به صورت رسمی و گرفتن ردیف بودجه با خیال راحت به کارم بپردازم.
استعدادیابی و راه‌های رفته و نرفته
این کارشناس گروه ورزش قهرمانی افزود: در پایگاه قهرمانی شیراز دستگاه‌های پیشرفته‌ای وجود دارد تا ورزشکاران را از ۹ سالگی استعدادیابی کنیم و مشخص شود که به درد چه رشته‌ای می خورند و به صورت علمی و حرفه ای تمرین کنند زیرا اگر من در۹ سالگی به جای ۱۵ سالگی به دوو میدانی رفته بودم هم اینک بیش از ۱۰ مدال آسیایی داشتم.
نیادوست افزود: کاری که ما هم اینک در پایگاه ورزش قهرمانی انجام می دهیم کشورهای اروپایی و آمریکایی صد سال پیش این کار را انجام می‌دادند برای همین هم در تمام رشته‌ها ورزشکارانی موفق دارند و خیلی‌ها در ایران این موضوع را قبول ندارند.
وی گفت: اهداف زیادی در پایگاه قهرمانی داریم از این رو با استفاده از روانشناس و ماساژدهنده یک گروه ۳۰ نفره تشکیل شده است تا برای المپیک جوانان، مسابقات المپیک و بازی‌های آسیایی بتوانیم از استان فارس ورزشکاران زیادی را پرورش دهیم و روانه این رویدادهای مهم بکنیم زیرا دوست ندارم جاهایی که خودم اشتباه کردم ورزشکاران فارس این راه اشتباه را طی کنند.
پس از کسب مدال برنز آسیا تا صبح خوابم نبرد
نیادوست از خاطرات خود طی دوران ورزش حرفه ای و قهرمانی سخن به میان آورد و افزود: بهترین خاطره‌ام این است که ۶ سال با پدرم به عنوان مربی کار می‌کردم و زمانی که در مسابقات آسیایی هندوستان به مدال رسیدم و زحمات چندین ماهه زندگی در کوهستان سپیدان منجر به کسب مدال شد، تا صبح خوابم نبرد و این از بهترین خاطرات دوران ورزشی من است.
وی اظهار امیدواری کرد با استعدادهای زیادی که در دو و میدانی فارس وجود دارد اینگونه نباشد که پس از ۲۰ سال شاهد گرفتن مدال توسط یک دونده از فارس در آسیا باشیم زیرا از این بابت ناراحت هستم که احمد فرود دونده فارسی که حسین کیهانی اهل کرمانشاه را در ماده سه هزار متر ۳۰۰ متر عقب می انداخت در حالی که می‌توانست مدال طلا آسیا و سهمیه المپیک را بگیرد برای همیشه در سن جوانی دنیای دو و میدانی را رها کرد چرا که حمایت نشد.
وی افزود: به نظرم ورزشکارانی که عضو تیم ملی هستند باید بیمه شوند زیرا تا زمانی که به سن ۳۵ سالگی می‌رسند حداقل ۱۵ سال سابقه بیمه داشته باشند تا نخواهند ۳۰ سال پس از قهرمانی کار کنند و آنگاه بازنشسته شوند و این موضوع را به وزیر ورزش و جوانان هم در میان گذاشتم تا تکلیف قهرمانان ملی مشخص شود و به سرنوشت احمد فرود دچار نشوند.
به دنبال کسب سهمیه المیپک توکیو هستم
وی گفت: تا پیش از شیوع بیماری کرونا سخت تمرین می‌کردم و قرار شد با حمایت فدراسیون و اداره کل ورزش و جوانان در اردیبهشت ماه ۹۹ راهی مسابقات اروپایی شوم و مقدمات کار هم فراهم شد اما بیماری کرونا ورزش را در دنیا تعطیل کرد و با این حال امیدوارم پس از کرونا در مسابقات اروپایی شرکت کنم تا امتیاز خود را برای کسب سهمیه المپیک که یک سال به عقب افتاده است بالا ببرم و این بهترین فرصت است و هم اینک هم در تپه‌ها و کوه‌ها به صورت انفرادی سخت تمرین می‌کنم.
نیادوست از سیروس زارع مهذبیه، رئیس هیات دو و میدانی فارس تقدیر کرد و گفت: رئیس هیات ما را بزرگ کرده است و هر گاه به سراغش رفتم هزینه های سفر و حتی در خریدن کفش سه میلیون تومانی دو و میدانی کمک کرد و امیدوارم دستش باز شود زیرا که برای کمک به ورزشکاران از هیچ کوششی دریغ نمی‌کند.
او همچنین از پدر و مادر به ویژه همسرش مریم خراسانی که قهرمان دو و میدانی و اهل شهرستان مشهد است تشکر کرد و افزود: با همسرم در مسابقات آسیایی آشنا شدم که منجر به ازدواج شد و از انجا که خود دونده است تمام سختی‌ها و دوری ها را تحمل می‌کند تا بتوانم موفق باشم.
نظر شما