در رشته رویینگ که هنوز دو سال هم نشده فعال است. اما این اتفاق افتاد تا حالا همه جور دیگری به قایقرانی ایران نگاه کنند. محسن شادی و هما حسینی دو پاروزن رویینگی هر دو سهمیه را در یک ماه گرفتند. یک نفره سنگین وزن و البته به فاصله یک روز.
درست بعد از چند ساعت هم در دفتر همشهری‌حاضر شدند. آمدند، نشستند، یک فنجان چای خوردند و کلی صحبت کردند. آنها اما به تنها حضور در المپیک قانع نیستند. ایمان دارند با سهمیه المپیک تازه کارشان شروع شده و امیدوارند به درخشش در المپیک.
- بهترین مقامی که آوردید گرفتن سهمیه بوده؟
هما حسینی: بله، من در مسابقات دوحه عضو تیم بودم ولی اعزام نشدم.
- شرایط تیم در چین چطور بود؟
هما حسینی: طبق برنامه‌ریزی و تدبیری که فدراسیون انجام داده بود ، ما بعد از برگشت از کمپ تمرینی سویل اسپانیا کمتر از یک ماه بدون استراحت در تهران تمرین کردیم. به چین رفتیم تا یک مدت قبل از مسابقه‌ها آنجا تمرین کنیم و بعد در مسابقات شرکت کنیم. به‌نظر من خیلی فکر خوبی بود که ما زودتر به چین برویم. با شرایط آب و هوایی آنجا آشنا شویم و حداقلش اینکه با شرایط دریاچه، پیست آشنا شدیم و حتی رقبای ما هم مثل ما زود آمده بودند که در آنجا اردو داشته باشند.
- دریاچه‌ای که تمرین می‌کردید همان دریاچه مسابقات بود؟
هما حسینی: نه، پیست ما پیست تمرینی بود، البته دریاچه چند قسمت داشت، یعنی خود چینی‌ها که در کلوپ شانگهای بودند در یک قسمت دیگرش تمرین می‌کردند، ولی ما از همان ابتدا داخل پیست تمرین می‌کردیم.
- اردوی سختی هم بود؟
هما حسینی: اردوی خیلی سختی بود، فشار کاری خیلی بالا بود و مسلما استرس و فشار روحی هم بیشتر می‌شد چون‌که انتخابی بود و اینکه ما تا 2 روز قبل از مسابقه‌ها نمی‌دانستیم چه کسانی در ارنج تیم برای مسابقه‌ها بودند.یعنی تا ثانیه‌های آخر باید جنگندگی را حفظ می‌کردیم.
مربی ما آقای جیوگانیک یکی از مربیان برتر جهانی هستند، به خاطر اینکه او اهل کشور رومانی‌اند و رومانی یکی از کشورهایی است که حرف اول را در رویینگ می‌زند و او قبلا سرمربی تیم رومانی بود و توانسته‌اند با تیم رومانی از طریق استعدادیابی حتی مدال‌های زیادی کسب کنند و سرمربی تیم چین هم بود. همان طور که می‌دانید چین کشور خیلی قوی در این رشته است و مسلما از بهترین مربیان دنیا استفاده می‌کند. جیوگانیک وقتی قبول کرد سرمربی تیم ایران باشد کار بزرگی انجام داد. تیمی که کمتر از 2 سال دارد کار می‌کند. خود من بیش از یک سال است که دارم کار می‌کنم و الان بیشتر بچه‌هایی که در اردو هستند کمتر از این مدت کار کرده‌اند. من جزو کسانی هستم که از همان ابتدا در تیم بودم. توانستند به وسیله استعدادیابی و ابتدایی‌ترین آموزش‌ها بچه‌ها را بالا بکشند و به این سطح برسانند.
- محسن، شرایط تیم پسران در چین چطور بود؟ هما حسینی گفت که تمرینات سختی را پشت سر می‌گذاشتید؟
تمرینات چین واقعا تاثیرگذار بود که ما توانستیم آنجا بدنمان را به سرعتی و استقامتی عادت بدهیم و فشارها را بیشتر کردیم که بتوانیم حداقل سهمیه و مدال بگیریم. این هم یکی از کارهای خوب مهندس دنیامالی بود که این امکانات را در اختیار ما گذاشتند که توانستیم 20 روز قبل از مسابقه‌ها در چین حاضر شویم و تمریناتمان را انجام دهیم که خدای نکرده در موقع مسابقه مشکلی برای پاروزنی و... پیش نیاید.
- در اردوی چین هر دو تیم (مردان و زنان) زیر نظر یک مربی کار می‌کردید؟
محسن شادی: بله، سرمربی تیم همان جیوگانیک رومانیایی بود.
- ایران تنها تیمی بود که زودتر در چین اردو زده بود؟
محسن شادی: علاوه بر تیم ما 5 - 6 کشور دیگر هم زودتر آمده بودند که پاروزنی همدیگر را می‌دیدیم و با تکنیک پاروزنی همدیگر آشنا می‌شدیم و ما از آنها چیزهایی یاد می‌گرفتیم و آنها از ما.
- چه تیم‌هایی بودند؟ کدام قوی‌تر بودند؟
محسن شادی: تیم‌هایی که قوی‌ترین بودند: چین که روز آخر آمد، هنگ‌کنگ، کره، ژاپن، ازبکستان و هند. اصولا 5، 6 تیم حرف اول را در آسیا می‌زنند. ما هم توانستیم آنها را شکست دهیم.
- چینی‌ها قوی‌تر بودند یا اینکه تیم‌هایی که آنجا اردو زده بودند؟
شادی: چین در یک شهر دیگر تمرین می‌کرد و 3 روز مانده به مسابقه‌ها به این کمپ آمد. چینی‌ها تقریبا 3 بار در مسابقه‌های جهانی شرکت کرده بودند که 3 بار هم طلا گرفته بودند و این دفعه هم در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شرکت کردند و باز هم مدال طلا گرفتند.
- سطح مسابقات چطور بود؟
شادی: سطحش خیلی بالا بود، بالاترین سطح مسابقه‌های قهرمانی آسیا، چرا که هم انتخابی المپیک بود و هم مسابقه‌های قهرمانی آسیا، که البته افتخار سهمیه المپیک نصیب ما شد.
- از قبل فکر می‌کردی که برای قایقرانی در ایران اولین سهمیه المپیک را تو می‌گیری؟
محسن شادی: اولین بار بود که در مسابقه‌های سهمیه المپیک شرکت کردیم و توانستیم 2 سهمیه المپیک بگیریم.
البته در دوره قبل وایلدکارت دادند و در رشته آب‌های خروشان در المپیک شرکت کردیم.
محسن شادی: رویینگ با بقیه رشته‌ها فرق می‌کند، کایاک شرکت کرده، اما اولین سهمیه‌ای که برای المپیک کسب شد در تاریخ قایقرانی ایران ما رویینگی‌ها بودیم. اول من گرفتم بعد خانم حسینی به فاصله 10 دقیقه.
- شما 2 نفر در سنگین وزن سهمیه گرفتید. وزن‌بندی چه جوری است؟ فکر نمی‌کنم خیلی وزن بالایی داشته باشی؟ سبک و سنگین وزن برای قایقران است یا قایق؟
محسن شادی: نه، 2 وزن داریم، یکی سبک وزن و یکی سنگین وزن. سبک وزنها نباید بیشتر از 72 کیلو باشند و سنگین وزنها هم آزاد است.
حسینی: 72 کیلو برای مردان است، برای دختران 57 کیلو. البته شرایط فرق می‌کند، اگر بخواهند در قسمت 2 نفره شرکت کنند سقف وزنشان 57 کیلو است، ولی تک‌نفره 59 کیلو؛ که اگر 1/59 بشود سنگین وزن محسوب می‌شود.
- وزن تو چقدر است؟
حسینی: 74 کیلو.
شادی: من خودم سبک وزن هستم، چون تایمم بهتر بود در این مسابقه‌ها در رشته سنگین وزن شرکت کردم.
- مگر می‌شود کسی که سبک وزن است در قسمت سنگین وزن شرکت کند؟
شادی: بله، سنگین وزن نمی‌تواند در سبک وزن شرکت کند ولی سبک وزن آزاد است، چون وزن‌کشی ندارد.
- شما وزن‌کشی هم دارید؟
شادی: سبک وزنها وزن‌کشی دارند.
- تا حالا برای مسابقه‌ها وزن کم کرده‌ای مثل کشتی‌گیرها؟
شادی: برای قهرمانی آسیای کره‌جنوبی وزن‌کشی بود، بله مثل کشتی‌گیرها، باید در تک‌نفره حداکثر 5/72 باشیم حداکثر، مجموع وزن 2 نفره باید 140 کیلو باشد.
- یعنی قبل از مسابقه‌ها روی باسکول می‌روید؟
شادی: بله، هر روز صبح 2 ساعت قبل از شروع مسابقه وزن‌کشی داریم.
حسینی: البته بعد از مسابقه‌ها هم قایق‌ها وزن می‌شود. قایق‌ها هم یک وزن به‌خصوصی دارند، نباید سبک‌تر از وزن قانونی باشند. این هم از نکاتی است که کنترل می‌شود که اگر وزن قایق کم باشد داخل قایق وزنه می‌گذارند.
- هر تیمی که می‌رود باید خودش قایق ببرد یا نه میزبان مسابقه‌ها خودش می‌دهد؟
حسینی: تیم می‌تواند خودش ببرد، بعضی تیم‌ها خودشان قایق می‌برند و میزبان هم قایق در اختیار تیم‌های شرکت‌کننده قرار می‌دهد. البته ما که اول رفته بودیم قایق‌هایی که در اختیارمان قرار داده بودند قایق‌های خوبی نبود. حتی مربی گفت اول که تیم‌ها می‌آیند بهترین قایق‌ها را در اختیارشان قرار می‌دهند، ولی چین قایق‌های خوبی به ما ندادند. ولی مسئولین ما رئیس کمیته آقای پورعسگرپرست با پیگیری آقای دنیامالی رئیس فدراسیون که تهران بود تماس گرفتند تا قایق‌های ما را دوباره عوض کردند. بعد برای تنظیم هر قایق خیلی وقت زیادی مصرف می‌شود، چون قایق‌ها احتیاج به تنظیم دارد و حتی آخر سر آقای دنیامالی تعدادی قایق خریداری کردند. چون آنها ما را رقیب خودشان می‌دانستند و نمی‌خواستند قایق‌های خوبی به ما بدهند.
- شاید هم روی تیم ایران خیلی حساب نمی‌کردند؟
حسینی: آری، شاید هم همین طور بود. البته درباره خودم فکر می‌کنم این طوری بود.
حجابی که ما داشتیم هیچ تیم دیگری غیراز ایران با شرایطی که من شرکت کردم حاضر نبود. بنابراین هیچ کدامشان این جور که پیدا بود روی ما حسابی باز نکرده بودند. به هر حال پیش خودشان می‌گفتند گرفتن آنها که کاری ندارد، یا مثلا برای ما رقیبی محسوب نمی‌شوند ولی خوب من در مسابقه مقدماتی و نیمه‌نهایی دوم شدم در فینال هم چهارم.
در مسابقه مقدماتی قایقران کره‌ای اول شد. در نیمه نهایی هم هنگ‌کنگ اول شد که بعد مقام سوم را به دست آورد. همه آنهایی که مقام اول تا پنجم و ششم را آوردند کسانی بودند که در بازی‌های آسیایی دوحه مدال طلا داشتند. هنگ‌کنگ نقره قهرمانی آسیا را داشت و همه مدال‌آور بودند. مخصوصا قایقران قزاقستان که فکر می‌کنم در بوسان هم مدال داشت، من که با آنها صحبت می‌کردم و از مسابقه‌هایشان می‌پرسیدم متوجه شدم هم سن‌شان خیلی بالا بود و هم تجربه زیادی داشتند. فکر می‌کنم همه‌شان 10 سال تجربه پاروزنی داشتند و واقعا تعجب می‌کردند که من با نزدیک 2 سال کار کردن چطور توانستم بیایم این جوری کار کنم و در این حد ظاهر شوم، واقعا تعجب‌آور بود.
- قبل از اینکه بیایی قایقرانی، ورزش دیگری انجام می‌دادی؟
بسکتبالیست بودم. عضو تیم منتخب کرمانشاه.
- بسکتبال را کنار گذاشتی؟
بله، چون من از وقتی عضو تیم شدم روی هم رفته کمتر از 2 ماه خانه بودم.
- اما بسکتبال دختران هم که الان تیم ملی دارد.
حسینی: بله، ولی من ترجیح می‌دهم که قایقرانی کار کنم چون هم علاقه‌ام به قایقرانی بیشتر است و هم اینکه بسکتبال محدودیت‌هایی دارد برای خانم‌ها. فکر کنم نهایتا در بازی‌های کشورهای اسلامی باشد و اینکه فکر نمی‌کنم پیشرفتش به پای قایقرانی برسد.
- پس حضور در بازی‌های رسمی جذابیتی برای تو داشت به همین خاطر قایقرانی را انتخاب کردی و قید بسکتبال را زدی، در حالی که هیجان بسکتبال خیلی بیشتر است؟
حسینی: من الان در رشته اصلی که کار می‌کنم و موفق شدم، تک‌نفره بوده. فکر می‌کنم که در یک رشته انفرادی موفق‌تر باشم تا در یک رشته جمعی. مربی ما به قدرت ذهنی بچه‌ها خیلی اعتقاد دارد، یعنی اولین چیزی که از بچه‌ها می‌خواهد این است که ذهنشان را قوی کنند، چون یک قهرمان زمانی می‌تواند بجنگد و جنگندگی خودش را نشان بدهد که از درون به‌خودش دستور دهد. زمانی که بدن انسان می‌گوید باید بایستی و نمی‌توانی بیشتر از این کار کنی، آن موقع است که باید ادامه بدهی و آن موقع است که شاید پیشرفت کنی، پله‌پله باید پیشرفت کنی و اگر ادامه دهی آن موقع باز هم می‌توانی یک پله بالاتر بروی.
- از اینکه سهمیه گرفتی خوشحالی؟
حسینی: من خیلی خوشحالم که توانستم سهمیه بگیرم و برای بانوان ایرانی یک افتخار باشم و البته جوابگوی زحمات فدراسیون باشم. مسئولان فدراسیون شرایطی را فراهم کردند و حمایت‌های خاصی را کردند، در شرایطی که حتی بچه‌ها شرایط روحی خوبی نداشتند، خیلی وقت‌ها حتی شب و آخر شب و نصفه شب می‌آمدند و به ما سر می‌زدند بعضی اوقات ما ناراحت بودیم، دلگیر می‌شدیم زنگ می‌زدیم گریه می‌کردیم، مثلا شب عید امسال برای تحویل سال آزادی بودیم با بچه‌ها دور هم سال تحویل را جشن گرفتیم یک جشن کوچولو. بعضی وقت‌ها دلتنگی‌هایی داشتیم که با حضور مستقیم مسئولان باعث می‌شد که ما دلگرم شویم و به ناراحتی‌ها پشت پا بزنیم و بیشتر ذهنمان را متمرکز تمرین‌ها کنیم.
- رویینگ فقط انفرادی است؟
محسن شادی: نه، فقط انفرادی نیست، انفرادی دارد، 2 نفره، 4 نفره و 8 نفره.
- تو فقط در انفرادی پارو می‌زنی؟
محسن شادی: من که تا الان انفرادی پارو زدم و از این به بعد هم انفرادی می‌زنم. چون هم به‌نظر مربی‌مان و هم به‌نظر خودم در انفرادی موفق‌تر از رشته‌های دیگر هستم.
- چرا در 2 نفره مقام نگرفتیم؟
شادی: 2 نفره یه جوری است که باید صددرصد هماهنگ باشی با هم، باید بیشتر تمرینات انجام بدهی، با هم بیشتر بنشینی، خیلی سخت‌تره، در دو نفره، 4 نفره، همه قایقرانان باید همزمان پارو بزنند. اگر یکی دیرتر و یکی زودتر پارو بزند صددرصد با مشکل روبه‌رو می‌شوند و بچه‌های ما هم همین مشکل را داشتند که نتوانستند، چون حدودا 30 روز با هم نشستند.
- مشکل اصلی هماهنگ نبودن است؟
شادی: بله، مشکل اصلی همین است؛ یعنی عدم‌هماهنگی. تیم مردان که نتوانست مقام بگیرد. مشکل اصلی‌اش این بود که تنها 25 یا 30 روز بود که با هم دو نفری می‌نشستند. قدرت و تکنیک خوبی داشتند ولی در هماهنگی یک کمی کند بودند به همین خاطر نتوانستند.
- خانم‌ها این مشکل را داشتند؟
حسینی: 2 نفره بعد از تک‌نفره قرار می‌گیرد. معمولا بچه‌ها اول تک نفره کار می‌کنند تا تکنیک را کامل یاد بگیرند، وقتی که قرار است 2 نفر با هم در یک قایق بنشینند اگر تکنیک‌هایشان با هم هماهنگ نباشد یا مثلا یک نفر یک مشکل کوچک تکنیکی هم داشته باشد روی هماهنگی‌شان تاثیر می‌گذارد. یا اینکه از نظر شرایط بدنی با هم هماهنگ نباشند باز هم امکان دارد نتوانند با هم خوب هماهنگ بشوند. من فکر می‌کنم بچه‌های ما در 2 نفره هم خوب کار کردند، شاید 2 نفره‌هایی که شرکت داشتند خیلی سطح بالا بودند. معمولا تیم‌ها بهترین نفراتشان را در تک‌نفره قرار می‌دهند. ولی همان طور که آقای شادی گفتند 2 نفره‌ها کسانی‌اند که شاید سال‌هاست با هم پارو می‌زنند و با همدیگر هماهنگ‌اند و می‌دانند که چه جوری باید با هم کار کنند. شاید مشکل بچه‌های ما این بود که کمتر با هم کار کردند چون نیاز بوده که همه در تک‌نفره باشند، تایم بیشتری هم نیاز نداشتند و ما همزمان زیادی نداشتیم.
- شرایط بقیه مواد چطور بود، یعنی ما می‌توانستیم سهمیه بیشتری بگیریم یا نه، همین 2 سهمیه زیاد بود؟
شادی: در این مسابقه‌ها 4 سهمیه می‌توانستیم بگیریم. 2 سهمیه 2 نفره مردان و بانوان در قسمت تک‌نفره و دو نفره. البته فقط مسابقه‌ها در این 2 رشته برگزار شد. هر کشوری می‌توانست در 4 رشته شرکت کند.
- تا به حال پیش آمده که یک اتفاق به ظاهر بد باعث تلاش بیشتر شود؟
حسینی: من حدودا 5 هفته پایم شکست و در گچ بود، با شرایط خاصی که داشتم باز هم در اردو ماندم و تا آنجایی که می‌توانستم کار می‌کردم، بعد گچ پایم را باز کردم رفتم اسپانیا. آنجا هم باز خوب کار کردم سعی کردم پا به پای رقبایم حرکت کنم. به خاطر مشکلی که برایم پیش آمده بود انگیزه بیشتری برای تلاش داشتم. احساس می‌کردم یک چیزی دارد مانع من می‌شود که پیشرفت کنم. همین مسئله باعث شد تا بیشتر تلاش کنم. شاید بعضی اوقات یک اتفاقاتی می‌افتد که ما فکر می‌کنیم که می‌تواند مانع ما شود، ولی در واقع یک جوری زمینه تلاش بیشتر را فراهم می‌کند. برایم خیلی جالب بود که توانستم با آن شرایط خودم را بالا بکشم. شاید رقبایم فکر می‌کردند که این آسیب‌دیدگی می‌تواند مرا از رقابت با آنها بیندازد، ولی این طوری نشد.
- نگران نشدی یک وقت به مسابقه‌ها نرسی؟
حسینی: چرا، از لحاظ روحی هم تحت فشار بودم، خوب اتفاقا دکتر هم می‌گفت گچ پایت را باز نکن چرا که اگر آن را باز کنی حساسه، احتمال دارد که دوباره بشکند ولی خودم اصرار داشتم و آن را باز کردم. فکر کنم شانس آوردم.
- می‌دانستی دومین نفری هستی که در قایقرانی سهمیه المپیک گرفته‌ای و دومین دختر ایرانی که اصلا سهمیه المپیک گرفته‌ای؟
حسینی: چرا من همیشه دومم؟ سعی می‌کنم این دفعه اول شوم، به خاطر اینکه در مسابقه‌های سنگاپور هم دوم بودم. تا فینال هم من دوم بودم. [سهمیه را هم 10 دقیقه دیرتر گرفتی] با 10 دقیقه فاصله باز دومین نفر بودم که سهمیه گرفتم.
شادی: نه 10 دقیقه، یک روز.
[ولی خیلی خوب شد سارا خوش‌جمال از تنهایی درآمد، چون کاروان ایران در دوره‌های قبل با یک خانم به المپیک می‌رفت ولی این دفعه 2 نفر شدید.]
- قبل از این مرحله، مسابقه دیگری هم برای سهمیه بوده؟
حسینی: فکر کنم مسابقه‌های جهانی بوده، دقیقا نمی‌دانم چه زمانی بوده. در یکی از کشورهای اروپایی تیم ایران نرفت، چون برای کشورهای اروپایی بود. فقط قایق اول سهمیه می‌گرفته. خاص آسیا فقط همین مسابقه‌ها بود.
- آقای دنیامالی در مصاحبه‌اش گفته بود بچه‌ها باید سهمیه می‌گرفتند. بچه‌ها قرار است در المپیک بدرخشند. [خود بچه‌ها گفتن] نظر شما چیست؟
محسن شادی: ما تلاش می‌کنیم که در المپیک زنگ تفریح برای کشورهای دیگر نباشیم.
- رقبایتان را می‌شناسی؟ از چه کشورهایی هستند؟
شادی: بعضی از آنها را می‌شناسیم، بعضی از آنها در چین سهمیه گرفتند. کشورهای قوی‌تر آلمان، رومانی، اسپانیا، فرانسه، آمریکا و استرالیا هستند.
حسینی: باهاشون در اسپانیا خوب آشنا شدیم.
- اگر بخواهیم منطقی فکر کنیم به‌نظرتان در المپیک باید به موفقیت رویینگ امید داشت؟
حسینی: حتی رفتن به یک مرحله بالاتر از دور مقدماتی هم خودش یک نتیجه است. طبق گفته یکی از مدرسان فیسا که در چین بود می‌گفت: نتیجه گرفتن در المپیک نیاز به
4 سال تمرین سخت و حرفه‌ای دارد. حالا باز ایران دارد سوپرایز می‌کند و یک جورایی همه غافلگیر می‌شوند.
شادی: حالا ما تلاشمان را می‌کنیم.
- یک زمانی در قایقرانی بچه‌ها شمالی بودند، مربی رومانیایی زمانی که شروع کرده بیشتر از اینکه آشنایی با آب برایش مهم باشد قدرت بدنی برایش اهمیت دارد، این فاکتور وجود داشته؟
شادی: قدرت بدنی درست است، ولی نمی‌دانم روی چه حسابی آمده از شهرستان‌ها انتخاب کرده، نمی‌دانم نظرش در این مورد چی بود، واقعا آنهایی که قبلا نظر داده بود همان‌ها جواب دادند.
حسینی: مربی ما ترجیح می‌داد بچه‌هایی را بیاورد که از ابتدا خودش با آنها کار کرده باشد، یعنی هر چند من اول با یک مربی آلمانی کار می‌کردم ولی او ترجیح می‌داد از ابتدا تکنیک درست را به بچه‌ها یاد بدهد و آن تکنیکی که یاد می‌گیرند درست‌ترین تکنیک باشد.
- در وزنه‌برداری ایوانف بچه‌هایی را انتخاب کرد که اصلا وزنه‌برداری بلد نبودند و کار نکرده بودند و فقط فاکتور قدرت بدنی را لحاظ کردند، الان این مربی شما این ویژگی را داشته؟
شادی: حتما داشته.
- برای یاد گرفتن تکنیک‌ها راحت بودید، همان طور که گفتید شما قبلا با آب کار نمی‌کردید، برایتان طرز پارو زدن و... سخت نبود؟
شادی: چون از صفر با مربی خارجی که الان هم در کنارمان است و تمرین می‌کنیم شروع کردیم. او تکنیک درست را به ما یاد داد. اولش که یک کمی سخت بود یاد گرفتنش، بعد از چند روز ما توانستیم آن تکنیکی را که او می‌گوید اجرا کنیم و به مرور زمان این تکنیک‌ها در ذهن ما ماندگار شد و تکنیک درست را از صفر یاد گرفتیم.
- خانواده‌تان بعد از مسابقه که سهمیه گرفتید با شما تماس گرفتند؟
حسینی: من خودم شخصا با خانواده‌ام تماس گرفتم.
شادی: من وقتی از مقدماتی آمدم بالا تا از قایق بیرون آمدم با خانواده‌ام تماس گرفتم و گفتم من از مقدماتی آمدم نیمه‌نهایی و اول شدم. دوباره زنگ زدم به خانواده‌ام گفتم من در نیمه‌نهایی اول شدم و سهمیه گرفتم. بعد هم که در فینال سوم شدم. فینال را با خیال راحت دادم ولی برای مدال طلا جنگیدم که نتوانستم به آن برسم و برنز گرفتم.
- خانم حسینی تو چرا در فینال سهمیه گرفتی، اما محسن در نیمه‌نهایی؟
حسینی: سهمیه خانم‌ها در آسیا کمتر از مردان بود. به خاطر همین سخت‌تر بود.
شادی: سهمیه بانوان این‌طور بود که تیم سنگین وزن تک نفره زنان چین در مسابقه‌های جهانی سهمیه را گرفته بود ولی تک‌نفره مردان نگرفته بود، به خاطر همین ما 6 نفر انتخاب می‌شدیم و خانم‌ها چون یک نفر سهمیه گرفته بودند پس یک نفر کسر می‌شد و 5 نفر انتخاب می‌شدند.
- دوباره تمریناتتان را برای المپیک شروع می‌کنید؟
شادی: یک هفته مرخصی داریم که بعد برمی‌گردیم و در آزادی تمرین می‌کنیم.
حسینی: فکر کنم لباسامون خشک نشده باشد باید برگردیم. 2 ساله من رنگ و بوی خانه را به چشم ندیدم.
- خسته نمی‌شوید زیاد در اردو می‌مانید؟
شادی: عادت کرده‌ایم. خسته هم باشیم بعضی وقت‌ها مرخصی‌های 5-4 روزه می‌دهند. هر 2 ماه یک بار می‌رفتیم خانواده‌مان را زود می‌دیدیم. قبل از اعزام مرخصی 2 روزه رفتیم. یک شبه رفتیم.
- شرایط سربازها را داشتید؟
شادی: بله دیگر. برگه شهری می‌گرفتیم البته برای ما برگه استانی بود.
- قبل از عید که با آقای دنیامالی صحبت می‌کردم می‌گفت: جیوگانیک اول که آمده بود دخترها را دیده بود می‌گفت اینها تازه اولشه که خیلی می‌خندند یک مدت بگذرد از خستگی دیگر نای خندیدن ندارند، درسته؟
حسینی: دقیقا، یک عقیده‌ای که آقای جیوگانیک دارد این است که وقتی ناراحتی می‌آید می‌گوید چرا ناراحتی، دلیل ناراحتی نباید خستگی باشد. به خاطر اینکه اگر خسته باشی، یعنی خوب کار کردی. وقتی خسته‌ای تمام انرژی‌ات را گذاشته‌ای برای تمرین، پس باید خوشحال باشی، پس وقتی خوشحالی یعنی خوب کار کردی و وقتی ناراحتی یعنی کم کار کردی، یعنی عذاب وجدان داری.
شادی: وقتی که از تمرین می‌آیی بیرون و خسته‌ای و ناراحت می‌آیی بیرون، مثلا یک ساعت بعد می‌آید می‌بیند طرف خسته است می‌گوید چی شده؟ مثلا طرف بگوید خسته‌ام، یا فلان جایم درد می‌کند، خودش فکر می‌کند که خوب تمرین انجام دادم که به این روز افتاده‌ام، خودش هم مطمئن می‌شود که در آب هیچ کلکی بهش نزدیم و آن تکنیکی که او می‌گفته را انجام دادیم و فشاری که او می‌گفته آوردیم به همین خاطر هم با ناراحتی و خستگی دشمن است.
- جیوگانیک به شما می‌گوید که از کار کردن با شما راضی است یا نه؟ شده به حرفش گوش ندهید و به حدی او را عصبانی کنید که بگوید کاش اصلا ایران نیامده بودم؟
شادی: بعضی وقت‌ها که ما ناراحت می‌شدیم و هر ورزشکاری این کار را انجام می‌دهد. بعضی وقت‌ها که مشکل داریم و ناراحت هستیم، یا حوصله نداریم و می‌رویم در آب و کم لطفی می‌کنیم و کم پارو می‌زنیم، او هم ناراحت می‌شود و یک حرف‌هایی می‌زند مثلا می‌گوید: مسابقه نمی‌برمت برو خونه. این حرف‌ها را می‌زند ولی باز از دلش درمی‌آوریم و فردا که خوب پارو می‌زنیم دوباره می‌شود مثل اول.
حسینی: دیگه شیطنت که می‌کنند باید همه جا باشد.
- سر تمرین جدی است؟ چون گاییچ آنقدر جدی است که بچه‌های والیبال اصلا سر تمرین نمی‌توانند بخندند.
شادی: بله، سر تمرین که نمی‌توانیم بخندیم.
حسینی: تیم‌های دیگر شاید مثلاً مربی‌شان بگوید امروز 40 کیلومتر پارو دارید غر بزنند، ولی ما جرات نداریم غر بزنیم.
شادی: مثلا در آب که پارو می‌زنیم دو نفری که می‌نشینند با هم صحبت کنند اگر بیایند بیرون هزار تا بشین و پا شو و اسکات تنبیه می‌دهد.
- تا حالا تنبیه شده‌ای؟
شادی: من 2 بار تنبیه شدم.
- تو در ماده 2 نفره هم کار می‌کنی؟
محسن شادی: تقریباً یک هفته کار کردم، دیدم من نمی‌توانم. دیگر کار نکردم.
حسینی: برای اینکه در قایق صحبت می‌کرد، از دو نفره انداختنش بیرون (با خنده).
- گفتی ماده دو نفره یک ویژگی دارد که بچه‌ها باید با هم همزمان پارو بزنند، الان چه جوری با هم هماهنگ هستند؟
شادی: الان با هم هماهنگ هستند، ولی نه به آن صورت که باید در سطح جهانی باشند. اگر پارو یه کم چپ بیفتد قایق صددرصد چپ می‌شود.
- تا حالا این اتفاق برایتان افتاده؟
شادی: خیلی، اوایل که پارو می‌زدم؛ 20 باری تا حالا چپ شده‌ام. مثلا قهرمان المپیک که کره‌ای بود در بازی‌های آسیایی دوحه 2006، 250 متر آخر چپ شد. مشکلات زیادی دارد، پارو می‌شکند که‌آن وقت چپ می‌شوی.
- بچه‌های قایقرانی شنا بلدند؟
شادی: صددرصد باید بلد باشند.
حسینی: رویینگ یک قایقی است که اگر چپ هم بشود می‌آیی روی آب، یعنی شنا هم بلد نباشی بیایی بالا قایقت را نگه می‌داری.
