بسته پیشنهادی گروه ۱+۵ شامل مشوق‌هایی اقتصادی و سیاسی است که صرفا به مسئله هسته‌ای نظر دارد و تعلیق غنی‌سازی در ایران را هدف قرار می‌دهد.
از طرف دیگر بسته پیشنهادی ایران، حاوی راه حل‌هایی کلی‌تر است که نه تنها مسائل هسته‌ای را تحت الشعاع قرار می‌دهد، بلکه مسائل کلان تری را نیز شامل می‌شود.
در واقع هدف ۱+۵ این است که با ارائه برخی مشوق‌ها و حذف تحریم‌هایی که طی ۳قطعنامه علیه ایران اعمال شده است تعلیق غنی‌سازی را به کشورمان تحمیل کند.
به عبارتی دیگر مشوق‌های ارائه شده در این بسته پیشنهادی، مشوق‌هایی خارج از چارچوب شورای امنیت سازمان ملل نیست و حتی ما این خشنودی را نداریم که در قالب این مشوق‌ها پرونده ایران از شورای امنیت خارج شود و روند طبیعی و عادی خود را در آژانس پی گیرد.
در این سو اما بسته پیشنهادی ایران چندین شاخصه را در خود گنجانده است: اول؛ تحولاتی در دنیا در حال رخ دادن است که دامنه بروز و ظهور آن گسترده‌تر از موضوع هسته‌ای است. منطقه ما هم منطقه‌ای است که نقطه ثقل و مرکز بسیاری از تحولات سیاسی عظیم دنیا شده است.
لذا ما در این بسته، تحولات دنیا را محدود به مسائل هسته‌ای نکرده‌ایم و نگاه کلان تری به رویدادها و اتفاقات سیاسی دنیا داشته‌ایم. دوم؛ ایران با این بسته فعال بودن خود را در سیاست خارجی نشان می‌دهد. اگر تاکنون این جریان یک طرفه بود و صرفا مشوق‌هایی یا بسته‌هایی از آن طرف پیشنهاد می‌شد این بار این جریان دوسویه است.
سوم؛ اتهام زیر پا گذاردن دیپلماسی از سوی ایران که توسط غرب و آمریکا مطرح می‌شد و می‌شود هیچ اساسی ندارد. ارائه این بسته از سوی ایران نشان می‌دهد که کشورمان برای حل موضوع هسته‌ای در چارچوب مذاکره راهکار دارد.
با این تفاصیل امیدواریم سفر خاویر سولانا به ایران تنها به‌منظور صحه گذاشتن به بسته پیشنهادی ۱+۵ نباشد. انتظار این است که سولانا بتواند با تلفیقی از نکات مثبت این دو بسته راه را برای مذاکرات آینده باز کند.
* عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس
