همشهری آنلاین_ مهدی اسماعیل‌پور: یکی از آنها «مسعودمعینی» است. بازیکن سابق تیم «استقلال» و تیم‌ملی فوتبال که برای تیم اکباتان هم بازی کرده و پیش از انحلال باشگاه در دهه ۶۰، سرمربی این تیم هم بوده است. زننده گل نخستین قهرمانی استقلال(تاج) در «آسیا» و استاد بازنشسته دانشگاه شهید «بهشتی»، کارنامه پرباری در ورزش دارد و پست‌های زیادی را در فدراسیون «فوتبال» و باشگاه استقلال تجربه کرده است. پای این پیشکسوت فوتبال نخستین بار در دهه ۵۰ به اکباتان باز شد. در ۷۱ سالگی فرصتی دست داد تا لابه‌لای بلوک‌های ۴۰ ساله شهرک با معینی درباره محله‌ای که موهایش را در آن سفید کرده، هم کلام شویم و گفت‌وگو کنیم.
چه شد که به اکباتان آمدید؟
سال ۱۳۵۵ بود که تیم اکباتان به همت مهندس «گلزار» که یکی از کارمندان و سازندگان شهرک اکباتان بود، تأسیس شد. یادش بخیر، واقعاً جوان خوب و شایسته‌ای بود و هرکجا که هست، موفق و سلامت باشد. برادرم «فریدون معینی» و «ابراهیم‌آشتیانی» هم در آن تیم بودند. تیم اکباتان بازیکنان خوبی داشت. مالک باشگاه برای جذب بازیکنان به جای پول قرارداد به آنها پیشنهاد می‌داد که یک واحد آپارتمان در شهرک اکباتان بردارند که در آن زمان حدود ۴۰ هزار تومان قیمت داشت. من هم وقتی از تیم استقلال(تاج) جدا شدم، در سال ۱۳۵۵ به تیم اکباتان رفتم و ۲ سال برای این تیم بازی کردم. البته من در آن سال پول قراردادم را گرفتم و آپارتمان را قبول نکردم.
پس از چه زمانی ساکن این محله شدید؟
وقتی به تیم اکباتان رفتم، تازه ازدواج کرده بودم و در محله «نارمک» خانه‌ای را اجاره کرده بودم. در آن سال‌ها به‌عنوان بازیکن و مربی تیم اکباتان، زیاد به آنجا می‌رفتم اما سال ۱۳۶۱ بود که از محله نارمک به شهرک اکباتان آمدم. در این سال، مهندس «شیدا»، مدیر شرکت عمران اکباتان بود و علاقه زیادی هم به فوتبال داشت. در آن سال‌ها واحدهای اکباتان به شکل آزاد خریدو فروش نمی‌شد و اگر قصد خرید خانه در این شهرک داشتید باید از طرف یکی از ارگان‌های دولتی معرفینامه می‌بردید. من هم از طرف سازمان «تربیت‌بدنی» نامه‌ای بردم و یک واحد آپارتمان ۳ خوابه خریدم. قیمتی که در آن سال برای خرید این واحد به همراه انباری و پارکینگ سرپوشیده پرداخت کردم، یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان بود. تا سال ۱۳۷۰ در آنجا بودم و پس از آن در بلوک A۱ یک واحد چهارخوابه خریدم و تا به امروز در این خانه زندگی می‌کنیم. ۳۸ سال است که ساکن شهرک اکباتان هستم و اگر سال ۱۳۵۵ که برای فوتبال به این محله رفت‌وآمد می‌کردم به حساب بیاوریم، نزدیک به ۴۴ سال می‌شود که در اکباتان حضور دارم.
چرا این همه سال در اکباتان ماندید و چه چیزی شما را ماندگار کرد؟
همیشه باورم این است کسانی که مدام خانه و محله‌شان را عوض می‌کنند، زندگی درستی ندارند و چنین‌کاری درست نیست. برای همین پس از ازدواج، چند سالی در محله نارمک مستأجر بودم و پس از آن هم به اکباتان آمدم و خانه‌ای خریدم و تا به امروز هم که ۷۱ سال از عمرم می‌گذرد، در اینجا ساکن هستم. شاید برایتان جالب باشد که در آن زمان خیلی‌ها توصیه می‌کردند که به شهرک اکباتان نروم. آن زمان اطراف شهرک، بیابان بود و سگ‌های ولگرد در آن پرسه می‌زدند. هنوز شهرک شهید «فکوری» و محله‌های مانند «بیمه» در اطراف اکباتان ساخته نشده بود. با این حال، چون غرب تهران را بیشتر از شرق تهران دوست داشتم، در اکباتان خانه خریدم. دلیلش هم این بود که وزش باد از غرب به شرق جریان دارد و در نتیجه آب و هوای غرب تهران بهتر و پاک‌تر است و محله‌هایش سرسبزی بیشتری دارد. از سوی دیگر، آن سال‌ها محله‌هایی مانند اکباتان که خانه‌هایش مدرن و آپارتمانی باشد، خیلی کم بود و من دوست داشتم در آپارتمان زندگی کنم. محله‌های شمال شهر هم خوب بود که با حقوق ماهانه ۲ هزار تومان، نمی‌توانستم در آن محدوده صاحب خانه شوم.
یعنی سبب حضور و کوچ بسیاری از چهره‌های سرشناس در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ به شهرک اکباتان همین مدرن بودن و زندگی آپارتمانی بوده است؟
بله. از سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۹ به ندرت در تهران آپارتمان‌سازی شده بود و اغلب محله‌ها، خانه‌های حیاط‌دار و سبک قدیم داشتند. در آن شرایط، شهرک اکباتان مجموعه‌ای بسیار شیک و مدرن بود که به جرئت می‌توانم بگویم که نظیرش در خاورمیانه وجود نداشت. محله‌ای که به سبک اروپایی و شبیه خانه‌های ایتالیایی ساخته شده است. از سیستم گرمایشی و سرمایشی تا آشپزخانه و پارکینگ و آسانسور و از هر بابت مدرن بود و با گذشت ۴۰ سال هنوز هم‌محله‌ای مدرن و پیشرفته در تهران محسوب می‌شود. خوب به یاد دارم که مهندسان ایرانی و خارجی با دانش روز جهان، شهرک اکباتان را که در گذشته محصور بود، طراحی کردند و ساختند. برای همین، در آن زمان بسیاری از ورزشکاران و روشنفکران و دانشگاهیان و هنرمندان به اکباتان آمدند تا این زندگی مدرن را تجربه کنند. اکباتان از گذشته تا به امروز، بی تردید محله‌ای شیک و مدرن محسوب می‌شود.
- مال‌ها جای زمین خاکی را گرفتند
در سال‌های گذشته شهرک اکباتان باشگاهی به نام شهرک داشت که معینی مربی آن بود. پس از آن‌هم باشگاه «پاس» در شهرک سرزبان‌ها افتاد. اما با منحل شدن این دو باشگاه به‌گونه‌ای فوتبال اکباتان هم از بین رفت. پیشکسوت فوتبال در این‌باره می‌گوید: «تیم اکباتان از تیم‌های خوب و مدعی فوتبال تهران بود. در سال ۱۳۶۱ که مربی این تیم بودم، پس از استقلال و «پرسپولیس»، در مسابقات باشگاه‌های تهران سوم شدیم. به هرحال برای تیم‌داری نیاز به پول و سرمایه‌گذار بود که تیم اکباتان نداشت و در نتیجه منحل شد. در اطراف شهرک اکباتان چند زمین خاکی وجود داشت که تیم‌های فوتبال در آن بازی می‌کردند. تا اینکه زمین‌های خاکی از بین رفت و فوتبال هم تعطیل شد. در سال‌های گذشته، چند مربی زحمتکش بچه‌ها را در زمین خاکی شهرک جمع می‌کردند و تمرین می‌دادند و تیم درست کرده بودند که خیلی وقت است دیگر از آنها نیز خبری ندارم که کجا رفتند و چه شدند. به هرحال، فروشگاه‌ها و مال‌ها و ساخت‌وسازها، همه زمین‌های بایر و خاکی اکباتان و اطراف آن را بلعیدند وسال‌ها است که دیگر نبض فوتبال در شهرک نمی‌زند.
- محله آرام‌تر از اکباتان نیست
معینی از زندگی در این محله راضی است و آرامش دارد. او می‌گوید: «همان‌گونه که اشاره کردم، وقتی می‌خواستم در اکباتان خانه بخرم، همه توصیه می‌کردند که به آنجا نروم چون خارج از شهر قرار دارد و خانه‌هایش مانند «لانه زنبور» و بلوک‌هایش شلوغ است. اما وقتی به آنجا رفتم، دیدم محله‌ای آرام‌تر، ساکت‌تر، بی‌دردسرتر از اکباتان وجود ندارد. واقعاً مردم و همسایه‌های متمدن و با فرهنگی دارد که همه به یکدیگر احترام می‌گذارند و سرشان در کار خودشان است.
نظر شما