به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، نتیجه مطالعات این سه متخصص در خصوص چگونگی مواجهه حیوانات با بیماری‌ها به تازگی منتشر شده است.
آنها که از هفت سال پیش روی رفتارهای اجتماعی حیوانات مطالعه می‌کنند، پنج نوع حیوان را برای انجام آزمایشات خود انتخاب کردند.
این متخصصان در بررسی‌های خود دریافتند که حیوانات از طریق فاصله اجتماعی و راه‌های ارتباط جانبی از گروه خود حفاظت می‌کنند.
مورچه‌ها از بهترین نوع از جانوران برای بررسی شیوع بیماری‌ها بودند که انتخاب شدند. این حشراتِ بسیار اجتماعی در گروه‌شان از قوانین سخت و متمرکز تبعیت می‌کنند. برای مثال یک ملکه در مرکز قرار می‌گیرد و ۵ درصد از مورچه‌ها مسئول جمع‌آوری خوراک و بقیه مسئول جابجایی خوراک از دهان به دهان هستند. این رفتار مورچه‌ها از یک برنامه‌ریزی پیچیده اما ثابت حکایت دارد. این گروه می‌تواند با بیماری مقابله کند.
برای درک این تطبیق غریزی و بسیار کارآمد، پژوهشگران رشته‌های سلولی قارچ را به چند مورچه تزریق کردند و متوجه شدند که خیلی سریع، همه اعضای گروه فاصله اجتماعی و قرنطینه را رعایت کردند.
سه محقق متوجه شدند مورچه‌هایی که رشته‌های سلولی قارچ به آنها تزریق شده است خود را ایزوله کردند. همچنین آنها دریافتند که بقیه مورچه‌ها برای ارتباط، دیگر از دهان استفاده نمی‌کنند. این رفتار برای پیشگیری از بیماری در بین همه اعضای گروه به خصوص ملکه بسیار مهم است.
اتخاذ این روش یک استراتژی بسیار کارآمد است چرا که مورچه‌های بیمار در گوشه‌ای و به دور از گروه پس از چند روز می‌میرند اما جمع مورچگان زنده می‌ماند.
در پژوهش مورد اشاره، ساختار مصونیت اجتماعی در انواع حیوانات از جمله شته، موش، خرچنگ دریایی و میمون مورد بررسی قرار گرفت. این دسته از حیوانات نیز برای پیشگیری از بیماری با اتخاذ روش‌های کم و بیش رادیکال، خود را با شرایط جدید تطبیق دادند.
پژوهشگران در تلاش هستند تا درک کنند چگونه یک نوع حیوان اجتماعی اینگونه عمل می‌کند. آنها می‌خواهند بدانند چگونه از میلیون‌ها سال تکامل، به سازوکاری می‌رسیم که جوابگوی خطرات بیرونی هستند.
با این حال می‌دانیم برای آنکه یک نظریه علمی پا بگیرد باید ۲۰ نوع حیوان بررسی شوند اما در حال حاضر در این مطالعات فقط پنج نوع حیوان بررسی شده‌اند.
نتیجه مهمی که از این تحقیق گرفته شده این است که مورچه‌ها در برابر بیماری قارچی بهتر از انسان‌ها در برابر کووید۱۹ عمل کرده‌اند.
متخصصان ابتدا مورچه‌های مسن را ایزوله کردند. آنها پس از این اقدام متوجه شدند که با یک فاجعه روبرو هستند زیرا مورچه‌ها خود را ایزوله نمی‌کنند. آنها یک راهکار میانی برای رعایت فاصله اجتماعی و ارتباط اجتماعی انتخاب کرده‌اند. مورچه‌ها با استفاده از فرومون‌ها ارتباط برقرار کرده و آن را نگه می‌دارند.
فرومون یک عامل شیمیایی ترشح‌شده یا دفع شده در حیوانات است که موجب پاسخ اجتماعی در اعضای یک گونه می‌شود.
واضح است که انسان‌ها امکان رابطه‌گیری با فرومون‌ها را ندارد اما مورچه‌ها نشان می‌دهند که نگه داشتن ارتباط در زمان بحران برایشان مهم است.
در هر حال این اطلاعات برای گروه‌های اجتماعی بسیار مهم است. در دوران شیوع ویروس کرونا تلاش شد تا بهداشت بر اطلاعات ارجح باشد. حال می‌دانیم که ایزوله کردن هم می‌تواند افراد را بکشد.
دادن تبلت به مراکز نگهداری سالمندان در دوره بحرانی کرونا هر چند با تاخیر اما در زندگی این دسته از افراد بسیار مؤثر بود.
بنابر گزارش یورونیوز، تمام راهکارهایی که در حیوانات غریزی هستند در انسان‌ها طبیعی نیستند. انسان بسیار فکر می‌کند. گاهی رفتار فرهنگی او بر رفتار غریزی‌اش پیشی می‌گیرد، بعضی مواقع هم راه عقلانی او.
در این خصوص دست دادن را در نظر بگیرید که هم یک رفتار اجتماعی است و هم باعث انتقال ویروس می‌شود، رفتاری که کنار گذاشتن آن بسیار سخت بود. رعایت حد وسط رابطه اجتماعی و فاصله اجتماعی کار آسانی نیست؛ شاید نگاه به دنیای حیوانات و طبیعت در یافتن راه‌حل و یادگیری نوع بشر کارساز باشد.
نظر شما