محمدرضا جمالی، مدیر فرهنگی منطقه ۱۰ و رییس فرهنگسرای عطار : فرهنگ مکتوب، فرهنگ مسئولیت‌پذیری است.بر خلاف فرهنگ شفاهی که رفع مسئولیت است. در واقع وقتی کسی قلم می‌زند و می‌نویسد پای عهد و پیمانش می‌ایستد. اما در روزگار مدرن و عصر ارتباطات تکلیف چیست؟
در دنیا جدالی برای حذف کاغذ به راه افتاده است. به این معنی که با وجود رسانه‌های دیجیتال آیا باز هم نیاز به چاپ روزنامه‌های کاغذی هست یا اینکه کلاً باید با دنیای کاغذ خداحافظی کرد؟ پاسخ این سؤال به قطع منفی است. مگر زمانی که لوح‌های فشرده ساخته شدند و بسیاری از کتاب‌ها به‌صورت لوح فشرده به بازار ارائه شدند، چرخه تولید کتاب حذف شد؟ پس روزنامه و کاغذ جزء جدا نشدنی مطبوعات هستند.
روزنامه‌های کاغذی در هیچ جای دنیا حذف نمی‌شوند. چیزی که مطبوعات امروز به آن نیاز دارند، جذب مخاطب و دربرگیری آن است. در واقع برای روزنامه‌های امروز باید محتوایی متناسب با ذائقه مخاطب تولید کنیم تا آمار افراد روزنامه‌خوان افزایش یابد.
برای مثال تولد روزنامه همشهری با موضوع و محتوای مورد نیاز مخاطب در تاریخ مطبوعات ایرانی اتفاق نویی بود. با انتشار این روزنامه در واقع فصل نوینی از فرهنگ مکتوب روزنامه‌نگاری مانند کوتاه و زیبانویسی و رنگ و نقش‌های آرام‌بخش پا گرفت. در واقع روزنامه همشهری روزنامه زندگی و پیام‌آور نشاط و آرامش همواره مطعلق به مردم بوده و هست.
همچنین تولید نشریه همشهری محله در دل روزنامه همشهری را باید فصل جدیدی در آموزش‌های شهروندی و سبک زندگی مدرن و معرفی ظرفیت‌های محلی دانست؛ نشریه‌ای که می‌تواند نقش نظارتی بر عملکرد مدیران شهری داشته باشد.
در سال‌های نخست تولید نشریه اغلب تیمی در دفتر شهردار وقت بودند که تمام مطالب همشهری مناطق را با دقت مطالعه می‌کردند و در صورت هرگونه گله و شکایتی از اوضاع نابسامان، آن را به سرعت به مقامات اجرایی تذکر می‌دادند. سردبیر نخست نشریه همشهری محله هم رسم جالبی داشت. روزهای آخر هفته از نشریات مناطق تعدادی را برای افراد تأثیرگذار می‌فرستاد. در عین حال ظرفیت‌های محلی مانند امام جماعت موفق، زن سرپرست خانواری که توانسته بود علاوه بر کارآفرینی فرزندان تحصیل کرده‌ای تحویل جامعه بدهد و مواردی از این دست به‌عنوان چهره‌های شاخص محلی معرفی می‌شدند.
نظر شما