این بسته که به انضمام نامه‌ای از سوی وزرای خارجه گروه مذکور به ایران ارسال شده بود و به گفته سولانا دارای سرفصل‌های مشترکی است با تبلیغات رسانه‌ای گسترده غربی‌ها همراه شده بود اما به گفته کارشناسان حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و محور این بسته همان حرف همیشگی گروه ۵+۱ است که بر تعلیق غنی‌سازی اصرار می‌کند.
مانور رسانه‌ای غرب پیش و پس از ارائه بسته پیشنهادی، یک چیز را ثابت کرد و آن اینکه کشورهای غربی افکار عمومی دنیا و به ویژه ایران را هدف گرفته‌اند.
موضع گیری زودهنگام جورج بوش که در سخنانی تهدیداتی را درباره عواقب رد این بسته متوجه ایران کرده بود و یا اظهار نظرهای مختلفی که مسئولان کشورهای غربی پیش از آنکه ایران اظهار نظری درباره بسته پیشنهادی ۵+۱ داشته باشد و پیش از شروع به بررسی آن، نشان می‌دهد که در پس سفر سولانا هدف دیگری نیز نهفته است.
چه بسا اینکه یو اس نیوز ۲۵ خرداد و درست همان‌روزی که سولانا وارد ایران شد به نقل از یک دیپلمات اروپایی نوشت: این سفر، درصورت انجام، می‌تواند به‌عنوان فرصتی برای رساندن پیام ما به افکار عمومی ایران مورد استفاده قرار گیرد. پایه گفت‌وگوی ما با ایران این است که آنها می‌باید فعلاً برنامه هسته‌ای خود را متوقف کنند... ما تا کنون نتوانسته‌ایم بر این مانع غلبه کنیم.
سفر پرسرو صدای سولانا به ایران پس از ۲ سال وقفه، یک پیام دیگر هم دارد و آن اینکه غربی‌ها در تلاش هستند تا نشان دهند محتوای این بسته بسیار باارزش بوده و اروپا در قبال ایران سخاوت به خرج داده است.
این در حالی است که ایران بارها اعلام کرده است که هر پیشنهادی که سخنی از تعلیق غنی‌سازی در آن آمده باشد از پیش رد شده است و نیازی به بررسی ندارد.
سخنی که غلامحسین الهام سخنگوی دولت نیز در نشست روز شنبه‌خود بار دیگر بر آن صحه گذاشت و تاکید کرد موضع جمهوری اسلامی درباره بسته پیشنهادی کاملا روشن است و هیچ گونه پیش شرط تعلیق و توقف غنی‌سازی در این بسته مطرح نیست.
با این حال سخنگوی دولت از رد این بسته سخنی نگفت و به خبرنگاران گفت که باید محتوای بسته را بررسی کنیم.
حرفی که هم بر زبان منوچهر متکی و هم علی لاریجانی دبیر سابق شورای‌عالی امنیت ملی جاری شد.
منوچهر متکی اگر چه تصریح کرد که پاسخ تهران بستگی به پاسخ منطقی گروه ۵+۱ دارد در عین حال گفت که ایران بسته پیشنهادی را به‌طور کامل بررسی می‌کند و حق جمهوری اسلامی دسترسی به انرژی صلح آمیز هسته‌ای است.
شاید تاکید مسئولان ذی‌ربط ایران بر حق مسلم کشورمان بر حقوق هسته‌ای خود در واکنش به بسته پیشنهادی بود که شائبه رد این بسته را در میان رسانه‌های غربی تقویت کرد.
روزنامه گاردین یک روز پس از حضور سولانا در ایران و پیش از آنکه پاسخ رسمی ایران به بسته پیشنهادی غرب اعلام شده باشد نوشت: تهران به‌مدت یک ماه فرصت خواهد داشت تا درباره پیشنهاد توقف غنی‌سازی اورانیوم در قبال دریافت مشوق‌ها و یا روبه‌رو شدن با دور جدیدی از تحریم‌ها تصمیم‌گیری کند.
لس آنجلس تایمز نیز در این باره نوشت که قدرت‌های جهان در برابر ارائه مشوق‌های سیاسی و اقتصادی به تهران، از ایران خواستند تا برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را متوقف کند. به‌نظر می‌رسد مشوق‌های جدید اندکی با مشوق‌های سال ۲۰۰۶ تفاوت داشته باشد.
این نوع موضع‌گیری‌ها وقتی در کنار اظهار‌نظرهایی از نوع آنچه بوش درباره بسته پیشنهادی غرب کرده است قرار می‌گیرد نشان می‌دهد که هدف، ارائه مشوق و یا بازگشت اروپا به پای میز مذاکره نیست.
اروپا تنها به‌دنبال هدف قرار دادن افکار عمومی دنیا و ایران برای توجیه اقدامات خارج از چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.
