شورشیان چاد در آن سوی سودان، شهرک‌ام دام و شهر بیلتین را به تصرف خود درآورند و رهبر این شورشیان اعلام کرد که در حال برنامه ریزی و حرکت به سوی یکی ازشهرهای مهم در شمال کشور است تا بدین ترتیب زمینه برای تصرف پایتخت و سقوط نظام ادریس دیبی فراهم شود.
پیش از اینها و در ماه فوریه میلادی، همین شورشیان با حمله به شهرهای مختلف چاد، به سوی پایتخت حرکت کرده و بخش‌هایی از آن را به تصرف درآوردند اما با تحرک ارتش این کشور و نیز اقدامات فرانسه که زمانی چاد مستعمره آن بود، شورشیان از این شهر اخراج شدند.
در آن زمان چاد، سودان را به حمایت و مسلح کردن شورشیان به‌منظور ساقط کردن حکومت در انجامینا متهم کرد اما با وساطت‌های اتحادیه آفریقا هر دو طرف در 13 ماه مارس گذشته در داکار قرارداد صلحی را به امضا رساندند.
پس از آن، شورشیان دارفور به منطقه‌ام درمان یکی از سه منطقه مهم خارطوم پایتخت سودان حمله کردند و خسارت‌هایی را به این منطقه وارد آوردند.
این بار خارطوم با متهم کردن انجامینا، روابط دیپلماتیک خود با این کشور را قطع کرد و ارتش را روانه منطقه اشغال شده توسط شورشیان کرد و آنها را از این منطقه بیرون راند، هرچند که شورشیان در ادامه تاکید کردند که رهبرشان هنوز در منطقه‌ام درمان باقی است و در حال سازماندهی حمله‌ای دیگر به سوی مرکز پایتخت است تا دولت را ساقط کند اما روزهای بعد از این ماجرا، آبستن رویداد مهمی در این باره نبودند.
طی دو روز گذشته ادریس دیبی اما نیروهای اروپایی (یوفور) را به حمایت از شورشیان در شرق این کشور متهم کرده و تحولات اخیر در کشورش را نوعی دسیسه چینی بین‌المللی علیه خود دانست.
در جریان درگیری‌های اخیر چاد، واشنگتن در اقدامی صوری و به‌منظور بزرگ نمایی درگیری‌ها، کارمندان غیراساسی سفارت خود در این کشور را به کامرون منتقل کرد تا خطر سقوط دولت دیبی را شدت بخشد، هرچند که فرانسه مانع از این موضوع خواهد شد.
اما واقعا شورشیان چاد از چنان قدرتی بهره مند هستند تا بتوانند به سوی پایتخت حرکت کنند و تهدید به اشغال آن کنند؟ و آیا واقعا سودان حامی این شورشیان است و به‌دنبال ساقط کردن دولت دیبی است؟
هرچند که با توجه به سکونت قبایل ضد‌ادریس دیبی در مناطق مرزی سودان، خارطوم برای حفظ امنیت خود ناچار از برخی تحرکات است، اما به‌نظر می‌رسد در این میان بازیگر بزرگ تری در بین باشد که با حمایت از شورشیان، سعی در توجیه این اتهامات به سوی خارطوم دارد.
در واقع واشنگتن می‌کوشد تا با حمایت از این شورشیان و حرکت دادن آنان به سوی پایتخت چاد، سودان را تحت فشار قرار دهد و در همین جاست که گره خوردگی مسائل این دو کشور در سیاست‌های راهبردی آمریکا بیش از پیش مشخص می‌شود.
به عبارتی آمریکا با بهره گیری از برگ شورشیان چاد، به‌دنبال تحقق برخی اهداف خود در داخل سودان است.
اهمیت سودان برای آمریکا زمانی محرز می‌شود که بدانیم منطقه دارفور در سودان دارای منابع عظیمی از ذخایر زیرزمینی از جمله نفت است و می‌تواند یکی از منابع تامین انرژی ارزان برای واشنگتن به شمار رود.
در کنار این، سودان یکی از کشورهای بزرگ و پر همسایه در آفریقا و به آب‌های آزاد دسترسی دارد که می‌تواند پایگاهی مناسب برای حضور نیروهای آمریکایی در منطقه باشد و این بر اهمیت ژئوپولتیکی این کشور می‌افزاید.
واشنگتن می‌کوشد تا از طریق برگ چاد و دارفور، سودان را به پذیرش ارسال نیروهای بین‌المللی به منطقه دارفور وادارد و از این طریق، حضور سیاسی و نظامی خود را تقویت کند.
مقامات کاخ‌سفید همچنین سعی بر آن دارند تا با مطرح کردن این دو مسئله در سطح بین‌الملل، بیش از پیش سودان را در نگاه افکار عمومی جهان به‌عنوان حامی تروریسم جلوه دهند و آن را به انزوا بکشانند.
سودان معتقد است که مسئله دارفور مسئله کاملا داخلی است که می‌باید از طریق مذاکره میان طرف‌های درگیر حل و فصل شود و درصورتی که نیروهایی به‌منظور حفظ صلح به این کشور فرستاده شوند، این نیروها می‌باید از اتحادیه آفریقا و نه اروپایی و آمریکایی باشند.
