به گزارش همشهری آنلاین به نقل از برنا؛ شکار حیوانات یکی از چالش های موجود ای روزهاست. با مراجعه به متون تاریخی مشاهده می شود که در برهه ای از زمان حتی به عنوان فرهنگ در کشور وجود داشته اما در برهه ای از زمان و در مدت نیم قرن گذشته، درصد قابل توجهی از گونه های وحشی کشور از بین رفته اند و همین اتفاق است که شکار هیچ یک از گونه ها را توجیه نمی کند و حتی اثرات سوء بر زیست بوم کشور می گذارد.
نزدیک شدن حیوانات وحشی به شهرها
محمد درویش، متخصص سرشناس محیط زیست در این خصوص گفت: زمانی که حیوانات مسن تر شکار شوند قسمتی از منابع غذایی گونه هایی از حیوانات از بین می رود و این حیوانات در راستای پیدا کردن غذا به سکونتگاه های شهری و جاده ها نزدیک می شوند و این نزدیک شدن برای آن ها خطراتی دارد و گونه های جانوری را در معرض خطر قرار می دهد.
او افزود: به همین علت توصیه نمی شود که حیوانات مسن تر شکار شوند و آن ها را از محیط زیست حذف کنند. در مجموع خسارت های زیست محیطی این قبیل شکارها به مراتب بیشتر از دلارهایی است که با مجوز شکار حاصل می شود.
به گفته درویش سازمان حفاظت محیط زیست همواره مخالف این عمل بوده، اما در سال های اخیر این سیاست تغییر کرده است.
شکار حیوانات بالای ۹ سال به هیچ وجه توصیه نمی شود
این متخصص حوزه محیط زیست خاطرنشان کرد: امروزه برخی افراد امور را در دست گرفته اند که خود طرفدار شکار هستند و مشاور آن ها نیز از شکارچیان باسابقه هستند.
درویش ادامه داد: باید دقت کرد که شکار حیوانات بالای ۹ سال به هیچ وجه توصیه نمی شود زیرا این حیوانات بعد از این سن سرعت کمتری دارند و عملا منبع تغذیه حیوانات وحشی هستند. زمانی که شنیده می شود گرگ ها به روستاها حمله کرده اند به این علت است که منابع غذایی را از آن ها گرفته ایم و آن ها مجبور هستند به گله ها شبیخون بزنند.
او با اشاره به چرایی صدور مجوز شکار گفت: کمبود منابع مالی محیط زیست به قدری است که با صدور این مجوزهای شکار جبران نمی شود. این یک اعتیاد است که برخی از مدیران دارند و خود را به جای محیط بان، شکاربان می دانند. همین مدیران هستند که عنوان می کنند در کشور ۲۰۰ هزار فرصت شکار وجود دارد و تمامی جانوران را به جای گنجینه های کشور، یک فرصت برای شکار می بیند.
این متخصص محیط زیست افزود: بسیاری از کشورها برای شکار چارچوب هایی ترسیم کرده و در محل هایی خاص محیط هایی تفریحی ایجاد می کنند تا افراد بتوانند در آن محل ها اقدام به شکار کنند و از آن ها نیز هزینه هایی دریافت می کنند.
درویش تصریح کرد: طرفداران حقوق حیوانات این را یک کار ضد اخلاقی می دانند و به شدت با آن درگیر هستند. واقعیت این است، اگر هیچ راه دیگری برای کنترل جمعیت وحوش در زیستگاه ها وجود نداشته باشد و جمعیت زیستگاه متناسب با آن نباشد و وحوش با کمبود غذا مواجه شوند، چاره ای جز حذف فیزیکی نیست و این نیز در مواردی است که امکان انتقال جانوران وجود نداشته باشد.
از بین رفتن ۹۰ درصد وحوش طی ۵۰ سال اخیر
این متخصص حوزه محیط زیست در ادامه گفت: هیچ آماری در کشور وجود ندارد که در مناطق چهارگانه چه تعداد جانور داریم و آیا تعداد آن ها از وسعت موجود بیشتر است یا خیر و محیط زیست نیز در این مورد شفاف صحبت نمی کند.
او افزود: تعداد وحوش در سال ۱۳۵۰ طبق گفته رئیس وقت سازمان محیط زیست ۳ میلیون بوده است در حالی که امروز ۲۰۰ هزار وحوش در کشور وجود دارد و به نحوی ۹۰ درصد این گونه ها در این ۵۰ سال از بین رفته است.
درویش تاکید کرد: یکی از بزرگ ترین امواج انقراض در کشور ما رخ داده است و با وجود این که می دانند این میزان تعداد گونه های جانوری کاهش پیدا کرده است اما باز هم مجوز شکار می دهند. این ها مواردی است که همواره در هاله ای از ابهام است و حتی فرایند صدور مجوز شکار نیز مشخص نیست و اعلام نمی شود در کدام مناطق چه تعداد مجوز شکار و بر اساس چه ضوابطی صادر شده است.
نظر شما