به گزارش همشهری آنلاین به نقل از تسنیم، در تصاویر این خبر، دانش‌آموزان دبستان «شهید پور امید علی براگور» واقع در بخش بلوکات شهرستان رودبار استان گیلان را مشاهده می‌کنید که گوشی هوشمند در اختیار دارند اما سرعت اینترنت در منطقه محل زندگی آنها آن قدر پایین است که مجبورند هر روز تا لب جاده و منطقه خاصی که فقط در آنجا اینترنت قابل دسترسی است، بیایند تا بتوانند از آموزش مجازی استفاده کنند.
طبق اعلام مسئولان وزارت آموزش و پرورش، ۳.۵ میلیون دانش‌آموز از شبکه شاد جا مانده‌اند و به آن اصلا دسترسی ندارند. حسن الحسینی، مسئول شبکه شاد در این باره گفته است: سهم محرومیت از فضای مجازی بحث مهمی است و ۳.۵ میلیون دانش‌آموز دسترسی به ابزار و اینترنت برای بهره‌مندی از شبکه شاد ندارند. بر این اساس ۲۱ درصد کل دانش‌آموزان از شاد محروم هستند که از این تعداد ۳۰۰ هزار نفر با گوشی‌های قرضی در شبکه شاد حضور دارند.
این دانش‌آموزان که بیشتر آنها ساکن مناطق روستایی یا حاشیه‌نشینان شهرهای بزرگ هستند، به دو علت نداشتن گوشی هوشمند یا دسترسی نداشتن به اینترنت، از شبکه شاد و آموزش مجازی جا مانده‌اند. البته وزارت آموزش و پرورش می‌گوید روش‌های جایگزین همچون آموزش تلویزیونی یا ارسال درسنامه‌های آموزشی برای این گروه مدنظر است.
به هر حال آموزش مجازی، فرصتی برای دسترسی به برابری آموزشی است. چراکه محدودیت‌های زمانی و مکانی آموزش را از میان برمی‌دارد اما در شرایط فعلی به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌ها و در دسترس نبودن ابزار برای برخی از دانش‌آموزان، آنها با تبعیض آموزشی مواجه شده‌اند. بنابراین برای برنامه‌ریزی درباره آموزش مجازی نمی‌توان نسبت به نابرابری‌های آموزشی بی‌تفاوت بود. نابرابری‌های آموزشی می‌تواند آمار ترک تحصیل را بیش از پیش در کشور افزایش دهد. موضوعی که مسئولان باید از آن نگران باشند و برای آن برنامه‌ای جدی داشته باشند.
نظر شما