همشهری آنلاین - مریم باقرپور: در جلد سوم کتاب «تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایران»، نام مرادآباد با ۸۲ نفر جمعیت در سال ۱۳۵۵، در فهرست‌آبادی‌های محدوده طرح ۲۵ ساله نوشته شده است. در این روستا غیر از قلعه رعیتی یک قلعه اربابی هم وجود داشت که ارباب و خانواده‌اش در آن زندگی می‌کردند. زندگی مردم از راه دامداری و کشاورزی تأمین می‌شد. در روستا یک جوی آب به نام «چشمه خونی» جریان داشت که از چشمه‌ای در «فرحزاد» به سمت مرادآباد در جریان بود. این جوی با طی مسیری از میان دره‌ها، به مرادآباد می‌رسید و از ابتدای بهار به مدت ۶ ماه از آب آن استفاده می‌شد.
درباره نخستین ساکنان مرادآباد هم ۲ روایت وجود دارد. روایت نخست به نقل از مرحوم، کدخدا «احمد مرادآبادی» است. به گفته او نخستین ساکنان مرادآباد از شمال آمده بودند و در روایت دوم، ساکنان اولیه از اهالی «کیگا» و روستاهای «شمیرانات» بودند. محله مرادآباد اکنون در شمال شرقی منطقه ۵ شهرداری قرار دارد و از شمال به کوه‌های «البرز»، از جنوب به بلوار «سیمون بولیوار» و محله «المهدی» (عج)، از غرب به محله «حصارک» و دیوار شرقی دانشگاه آزاد اسلامی واحد «علوم و تحقیقات» و در نهایت از شرق به محله‌های شهرک «نفت»، شهرک «کوهسار» و خیابان «الوند» محدود می‌شود.
نظر شما