رحمتی تنها وزیر مشترک میان دولت‌های خاتمی و احمدی‌نژاد بود که در یک پست سازمانی به فعالیت مشغول بود. محمد سعیدی‌کیا و طهماسب مظاهری نیز تجربه وزارت در دولت خاتمی را دارا هستند اما آنها اکنون در دولت نهم در سمت‌هایی دیگر به کار گرفته شده‌اند.
اگرچه از همان ماه‌های ابتدایی فعالیت دولت نهم همواره زمزمه‌های تغییر در وزارتخانه راه و ترابری به گوش می‌رسید اما این اتفاق رخ نداد تا رحمتی به‌دلیل پایان دوران خدمت خود و فرا رسیدن موعد بازنشستگی، کرسی وزارت را ترک کند.
در آغازین روزهای سال جاری که برخی رسانه‌ها از تغییرات عمده در هیات وزیران خبر داده و رئیس دولت نهم نیز آن را تایید کرد، رحمتی بار دیگر به‌عنوان یکی از کاندیداهای «تغییرات قریب‌الوقوع» لقب گرفت.
این در حالی بود که برخی نزدیکان این دانش آموخته دانشگاه شریف از دلخوری آقای وزیر از انتشار اخبار گاه و بیگاه تغییر احتمالی خود از سایت‌ها و رسانه‌های نزدیک به دولت خبر می‌دادند.
برخی معتقد بودند که پخش چنین اخباری سبب بی‌ثباتی مدیریت کلان یک وزارتخانه و تضعیف جایگاه وزیر می‌شود؛ وزیری که باتوجه به مشکلات و موانع پرشمار حمل و نقل جاده‌ای، هوایی و ریلی کشور و آمار بالای تصادفات می‌بایست از حمایت همه جانبه رئیس دولت و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط برای اصلاح نقاط حادثه‌خیز برخوردار باشد.
خداحافظی نهمین وزیر
داستان تغییرات کابینه اما اکنون دیگر موضوع تازه‌ای نیست، کنار گذاشتن وزرا و معاونان رئیس‌جمهور در طول سه سال گذشته به حدی بوده که برخی به دولت نهم، لقب «پررفت و آمدترین کابینه بعد از انقلاب» داده‌اند.
پیش از وی وزرای تعاون، رفاه، دادگستری، نفت، صنایع، آموزش و پرورش، اقتصاد و کشور و تعداد زیادی از معاونان و مدیران ارشد دولتی از سمت‌های خود برکنار شده بودند. اینچنین است که در صورت تغییر یک وزیر دیگر و رسیدن تغییرات وزرا به عدد 10 - براساس قانون اساسی و تأکید شورای نگهبان - دولت نهم نیازمند رأی اعتماد مجدد از مجلس است چرا که نیمی از وزرا عوض شده‌اند.
محمد رحمتی در ماه‌های پایانی دولت خاتمی و پس از استیضاح احمد خرم توسط مجلس هفتم، رای اعتماد نمایندگان اصولگرای این مجلس را گرفته و به عنوان وزیر راه و ترابری فعالیت خود را آغاز کرد. پس از روی کارآمدن دولت نهم نیز به‌رغم تغییر نگرشی ایجاد شده در سطح مدیریت کلان کشور رحمتی در سمت خود ابقا شد.
در همان زمان نیز بسیاری بر این باور بودند که نزدیکان احمدی‌نژاد از شانس بیشتری برای تصدی وزارت راه برخوردار هستند؛ چهره‌هایی مانند محمد علی‌آبادی یا حمزه شکیب جدی‌ترین گزینه‌ها برای این سمت به شمار می‌رفتند. اما در حال حاضر برخی اخبار حکایت از آن دارد که رئیس دولت نهم در آخرین سال فعالیت خود قصد دارد به «گزینه‌های» دیگری برای جایگزینی رحمتی بیندیشد.
سیاسی‌کاری نشود
ولی آذروش، مخبر کمیسیون عمران مجالس ششم و هفتم اما قبل از پاسخ به این سوال، توضیحاتی را درباره دلایل اهمیت مدیریت این وزارتخانه ارائه می‌کند: «حمل و نقل و بخش‌های مرتبط با راه‌و‌ترابری نیازمند مدیریت، انسجام و تسریع در کارهاست. راه برون‌رفت از شرایط نابهنجار اقتصادی، توجه به شریان‌های اصلی حمل و نقل، توسعه ناوگان جاده‌ای، هوایی و ریلی و تعیین خط‌مشی‌ها و اولویت‌های اجرایی کلان است.
فردی که در راس چنین وزارتخانه گسترده‌ای قرار می‌گیرد حتما باید دارای سوابق اجرایی در بخش حمل و نقل بوده و به عنوان فردی صاحبنظر و آشنا به امورات و ضوابط در مجموعه راه و ترابری شناخته شود.»
آذروش در گفت‌وگو با همشهری عصر در خصوص احتمال صورت گرفتن یک انتصاب «سیاسی» در راس وزارتخانه راه و ترابری نیز تذکراتی را ارائه داد: «متاسفانه یکی از مشکلات کشور در 3سال اخیر، گزینشی کردن افراد سیاسی نزدیک به دولت برای مشاغل تخصصی است.»آذروش از اعلام ترکیب کرسی وزارت به دلیل بازنشستگی رحمتی هم انتقاد کرد؛
«به نظر می‌رسد این مسئله بیشتر بهانه باشد تا واقعیت. فکر می‌کنم آقای رحتمی باز نشانده شدند تا بازنشسته. من هم عملکردهای وزارتخانه در سال‌های اخیر را تایید نمی‌کنم اما معتقدم وزرای این وزارتخانه در سال‌های اخیر قوی‌تر از گزینه‌هایی هستند که اکنون در رسانه‌ها به عنوان کاندیداهای احتمالی معرفی شده‌اند.»
