«حمله به عراق فقط به منظور مبارزه با تروریسم القاعده و برای دفاع از امنیت و دموکراسی که آمریکا طی قرن ها به آن تاکید داشت انجام گرفت. اگر ما در عراق نبودیم الان جهان با سلاح های کشتار جمعی صدام به قبرستان تبدیل شده بود.»
اما به تدریج همه این شعارهای مهیج تبدیل به توده های آتش و آواری شد که بر سر مردمان بی گناه عراق و نه نیروهای تروریست فرود می آمدند و کم کم بهانه های اصلی این همه درگیری و تنش هویدا شد: نفت!
چاه های لبریز از نفت خام عراق بهترین بهانه برای نیروهایی بود که طی قرن ها عادت کرده بودند برای یک بشکه نفت رایگان دست به هر اقدامی بزنند و این بار عراق این فرصت را بی هیچ کوششی برایشان فراهم آورده بود. این همان موضوعی است که آلن گرینسپن در پاییز گذشته به آن اشاره کرد. رییس سابق خزانه داری آمریکا در مصاحبه با واشنگتن پست عنوان کرد:« اگر صدام حسین رییس جمهوری عراق بود و در زیر شن های سرزمین عراق هیچ چاه نفتی پنهان نبود آمریکا هیچ گاه با او این چنین بدتر از جنگ نخست خلیج رفتار نمی کرد.»
این در حالی است که پاول ولفویتز معاون دیک چنی درهمان نخستین روزهای حمله به عراق در نشستی مطبوعاتی از یک انتخاب استرات‍‍ژیک و برنامه ای دراز مدت در جنگ عراق خبر داد. « ما هیچ برنامه ای اقتصادی برای عراق در نظر نداریم.کشور ما خود بر دریایی از نفت آرمیده است!»
در این راستا روزنامه نیویورک تایمز نیز در یکی از شماره های اخیر خود خاطر نشان کرد:« تمامی معادلات عراق صرفا با احتمال بازگشت غول های نفتی جهان بر سر چاه های نفت این کشور حل می شوند!» این روزنامه در ادامه آورده است:« 4 شرکت بزرگ نفتی جهان هم اکنون در حال ادامه مذاکرات خود برای امضای قرارداد استخراج نفت در عراق هستند. با به سرانجام رسیدن قراردادهای مذکور این غول های بزرگ نفتی جهان طی یک ماه آینده پس از 36 سال شرکت های نفتی آمریکایی فرصت حضور در عرصه نفتی عراق را خواهد داشت!» به این ترتیب نام های پرآوازه اکسون موبیل، شل ، توتال و بی پی دوباره در عراق بر سر زبان ها جاری می شوند.
جنگ عراق به بهانه نفت صورت گرفت و در این میان این فقط سران عالی رتبه آمریکا بودند که توانستند به شکرانه چاه های نفتی عراق چمدان های سرریز دلار را از بغداد خارج کنند. در دهه 90 میلادی دیک چنی مسوولیت هدایت شرکت هالیبرتون یکی از بزرگ ترین نفتی جهان را به عهده داشت. درهمان هنگام بود که او گفت:« تا سال 2010 میلادی ما باید به 50 میلیون بشکه نفتی مازاد بر حالا دست پیدا کنیم. این میزان نفت باید از کجا تامین شود؟ در حالی که بسیاری از مناطق جهان از زمینه های مساعد نفتی برخوردارند خاورمیانه با دو سوم ذخایر نفتی جهان و قیمتی مناسب تر از سایرین هم چنان بهترین گزینه ما خواهد بود.»
این آرزوی چنی در همان نخستین روزهای حضور او در کاخ سفید محقق شد. بسیاری از بزرگان صنعت نفت خاورمیانه با وعده های هر باره چنی در کاخ سفید منتظر دیدار با معاون رییس جمهوری آمریکا بودند.اگر چه این دیدارها همگی پنهانی و به صورت غیرعلنی برگزار شدند اما مستندات بسیاری حاوی این واقعیت هستند که حدود 5 سال پیش محور بسیاری از این دیدارها و مذاکرات پنهانی فعالیت در میادین نفتی عراق بوده است. البته در اسناد و مدارک کاخ سفید تمامی مدارک طرفین گفت و گو موجود است. تمامی این دیدارهای پنهانی با دعوت معاون پرزیدنت در فاصله 6 ماه به یازدهمین روز ستامبر 2001 صورت می گرفت. یعنی دو سال پیش از حمله بوش و چنی به عراق!
انگیره حمله آن دو نتوانست برای همیشه در تاریخ آمریکا مسکوت بماند . این روزها لکه های نفت را می توان در جای جای سطرهای طرح حمله به عراق به خوبی مشاهده کرد. مردم آمریکا حتما جمله مشهور روپرت مرداک را به خاطر دارند :« یک جنگ موفقیت آمیز می تواند برای ما از هر بشکه نفت 20 دلار منفعت داشته باشد.» و این روزها نفت 140 دلاری شده و رویای مورداک محقق!
همشهری امارات به نقل از هفته نامه الجزیره
