این درحالی است که مولانا به هر دلیل پیش از این نامگذاری هم در حوزه نشر کتاب و موسیقی و... نقش مهمی داشت.
در حقیقت با وجود داشتن منابع مکتوب گسترده و کامل درباره شناخت آثار و احوالات مولانا، نقد و بررسی آثار او، موسیقی شعرهایش و... بازهم آنچنان که باید با این نامگذاری جهانی هماهنگ نشدیم و به جز چند حرکت فردی، از جمله حرکت شهرام ناظری و برپایی کنسرت‌هایی که در چند کشور به مناسبت سال مولانا از سوی این هنرمند برگزار شد، کار دیگری برای مولانا جلال‌الدین محمد بلخی انجام نشد.
حال تصور کنید سال 2008 که حدود 7 ماه از آن گذشته است به نام یکی دیگر از شاعران ایرانی نامگذاری شده که بر خلاف مولانا، کمتر موضوع تحقیق پژوهشگران قرار گرفته و اشعارش اغلب به‌طور ناقص به جا مانده است. ابوعبدالله جعفربن محمد رودکی سمرقندی، شاعر ایرانی که در حدود سال 260 هجری قمری در قریه سمرقند به دنیا آمد و نخستین کسی است که در انواع شعر مانند قصیده، رباعی، مثنوی و غزل استاد بوده است.
او که در اواخر عمر کور شد، کلیله و دمنه را به نظم درآورد و ادبیات حکیمانه‌ای از خود به یادگار گذاشت. البته سال‌ها قبل بر اساس قصیده «بوی جوی مولیان آید همی» خالقی تصنیفی ساخت که غلامحسین بنان این اشعار را خواند و هنوز که هنوز است این ترانه در بین مردم محبوب است. این محبوبیت نشان از یک نکته دارد که همه نکات درست جای خود قرار گرفته است.
هم شعر درست انتخاب شد و هم موسیقی خوبی برای آن ساخته شده است و هم اشعار به زیبایی تمام خوانده شده است. اگر این شاعر کمتر از شاعران دیگر در بین مردم شناخته شده است، اما ساخت این آهنگ نشان داد که موسیقی می‌تواند یک تصنیف را ماندگار کند و البته یک شعر خوب هم الهام‌دهنده خوبی برای آهنگسازان باشد.
نکته مهم در حال حاضر به حضور و تلاش هنرمندان برمی‌گردد، فعالیت همزمان کارشناسان حوزه‌های مختلف ادبیات، شعر، موسیقی نیاز است تا امسال حداقل کم‌کاری‌های سال گذشته جبران شود، چون از یک سو نامگذاری سال‌ها از سوی یک نهاد بین‌المللی مثل یونسکو فرصت مغتنمی است که نباید با کم‌کاری و سهل‌انگاری از دست برود و از سوی دیگر معلوم نیست که سال بعد هم نام ایران کنار نام شاعر، ادیب و هنرمندی باشد که سال را به نام او می‌گذارند. پس امسال بهترین فرصتی است که نباید با کم‌کاری سال گذشته آن را از دست داد.
خصوصا که هنرمندان عرصه موسیقی نشان داده‌اند که به چه اندازه هوشیارند و درک درستی از شرایط و موقعیت‌ها دارند و برای فرهنگ و شناسایی آن به دیگر جاها از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند بود.
