علی رضا کاویان راد معتقداست که در ایران یک انیماتور همه کار می‌کند، پس زمینه را طراحی می‌کند، لایه‌ها را ترکیب می‌کند و استوری‌برد هم طراحی می‌کند در حالی که هر کدام از این اجزا باید به یک نفر داده شود و او در این زمینه متخصص شود تا همانند شرکت‌های بزرگ جهان ما، به سمت تخصصی شدن انیماتورها پیش برویم. او با اشاره به اینکه تازه این بحث دارد در میان انیماتورها مطرح می‌شود و اتفاقا چند نفری فقط در یک زمینه خاص کار می‌کنند که بسیار جواب داده است و اصلا با همین تخصص مثلا فلانی فقط طراح استوری‌برد است و یا فقط کامپیوتر زیت اجرا می‌کند یا اجرای زمینه‌ها را برعهده دارد معرفی می‌شوند اما سیاست مرسوم در تولید یک انیمیشن که اجزای کار را به شرکت‌های متفاوت می‌دهند هم بسیار آزاردهنده است.
مهرداد طلادار ضمن تایید این حرف می‌گوید: «اینکه تهیه‌کننده برای سرعت بیشتر کار و رسیدن به سرمایه‌اش یک اثر سینمایی یا تلویزیونی را به چند شرکت سفارش می‌دهد یعنی استوری‌برد و طراحی زمینه در یک شرکت کار می‌شود و مثلا ترکیب لایه‌ها و دوبله و... در شرکت دیگری تولید می‌شود و اصلا انیماتورها با هم در ارتباط نیستند لطمه زیادی به اثر می‌زنند؛ طوری که اگر کسی وارد باشد و به آن اثر با کمی دقت نگاه کند متوجه تفاوت رنگ‌ها در یک سکانس می‌شود.»
طلادار در ادامه به نکته مهمی درباره انیمیشن در ایران اشاره می‌کند و می‌گوید: «شاید نبود یک انجمن در میان انیماتورها کاملا ضعف مشهودی برای این صنعت در ایران باشد. مسلما وجود یک انجمن که در آن هم انیماتورها با هم در ارتباط باشند و هم ضمن تبادل‌نظر و آثار سبب امیدواری و آینده‌نگری شوند مفید خواهد بود.
بسیاری از انیماتورها بیمه نیستند و شاید فشار کاری که از ناحیه چشم یا دست به یک انیماتور وارد می‌شود با حل کردن این معضل خشنودکننده باشد ضمن اینکه وجود یک انجمن به نفع تهیه‌کننده هم هست که ضمن آشنایی با نیروهای علاقه‌مند و باهوش می‌توانند از خروج مغزها و نیروهای کارآمد به خارج از ایران – اتفاقی که چندسالی است افتاده است- جلوگیری کنند.»
