به تازگی یک حباب ستاره‌ای درخشان به‌نام «ستاره سحابی پیونی» به وسیله تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و سایر تلسکوپ‌های زمینی کشف شده است که نوری معادل 3.2 میلیون برابر نور خورشید از خود ساطع می‌کند.
به گزارش ماهنامه نجوم، عنوان درخشان‌ترین ستاره، متعلق به ستاره "اتا کارینا" است که توان تابشی آن 4.7 میلیون برابر خورشید است. اما به اعتقاد منجمان، بسیار مشکل است که بخواهیم یک مقدار عددی دقیق از روشنایی یا درخشندگی را به چنین ستارگان داغی نسبت دهیم.
به گفته «لیدیا اسکینووا»، محقق اصلی این پژوهش، ستاره تازه کشف شده که در قلب کهکشان راه شیری واقع شده است، واقعا افسون کننده و دلرباست و به نظر می‌رسد این ستاره، دومین ستاره درخشان شناخته شده در کهکشان ما باشد.
دانشمندان قبلا نیز اطلاعاتی در مورد ستاره سحابی پیونی داشتند، اما بخاطر مخفی بودن آن در توده‌ا‌ی از غبار در هسته کهکشان، درخشندگی فوق‌العاده زیاد این ستاره تاکنون آشکار نشده بود. چشمان مادون قرمز اسپیتزر با قابلیت نفوذ در غبار می‌تواند مستقیما به قلب کهکشان راه‌شیری و به درون نواحی‌ای که با نور مرئی قابل مشاهده نیستد نگاه کنند. علاوه بر اسپیتزر، داده‌های مادون قرمز تلسکوپ رصدخانه اروپای جنوبی واقع در شیلی نیز نقش عمده‌ای در محاسبه میزان درخشندگی این ستاره داشت.
تصویر: ستاره بزرگی که از میان لایه‌های غبار تشخیص داده شد
درخشان‌ترین ستارگان، اغلب بزرگ‌ترین ستارگان نیز به شمار می‌روند. اختر‌شناسان تخمین می‌زنند که این ستاره زندگی خود را با جرم بسیار زیادی در حدود 150 تا 200 برابر جرم خورشید آغاز کرده باشد. چنین ستارگان پرجرمی بسیار نادر بوده و باعث تحیر و سردرگمی منجمین می‌شوند. زیرا با محدودیت‌ها و شرایط اولیه‌ای که برای تشکیل یک ستاره لازم است همخوانی ندارند. نظریه‌های فعلی پیش‌بینی می‌کنند چنانچه ستاره‌ای زندگی خود را با جرم بسیار زیادی آغاز کند نمی‌تواند خود را در همان وضعیت ثابت نگه دارد و بایستی به دو یا چند ستاره دیگر تجزیه شود.
با این حال ستاره تازه کشف شده نه تنها بسیار سنگین است، که ابعاد گسترده‌ای نیز دارد. این ستاره غول‌پیکر آبی از نوع ستارگان ولف-رایت است که قطری بیش از 100 برابر قطر خورشید دارد، یعنی چنانچه آن را جایگزین خورشید در منظومه شمسی کنیم، تا نزدیکی مدار عطارد پیش خواهد آمد.
ستارگان ولف-رایت، دسته‌ای از ستارگان هستند که دمای سطحی آنها بین 20000 تا 50000 درجه کلوین بوده و به خاطر قرار گرفتن در ابرهای وسیعی از گاز، در طیف آنها خطوط طیف گسیلی مشاهده می‌شود. چنین ستارگانی گاهی در مرکز سحابی‌های سیاره‌ای که هنوز در حال شکل‌گیری هستند یافت می‌شوند.
