روزنامه تاگس اشپیگل از ورشو گزارش داد، 90 درصد انرژی لهستان از سوخت ذغال سنگ تامین می‌شود. اما این روند بر اساس سند راهبردی که دولت لهستان تهیه کرده است، باید در نهایت تا سال 2020 تغییر کند.
حداکثر تا 12 سال آینده در لهستان اولین نیروگاه هسته‌ای این کشور به شبکه برق وارد می‌شود.
اما هنوز همه چیز مهیا نیست، زیرا بسیاری از سوالات مانند اینکه این راکتور هسته‌ای باید کجا تاسیس شود، بی‌پاسخ مانده‌اند.
همیشه در آلمان نام یک مکان مطرح است: گریفینو (Gryfino) واقع در مرز براندنبورگ و لهستان. گفته می‌شود در این منطقه زیرساختار لازم برای راه‌اندازی چنین نیروگاهی وجود دارد. در همین حال زارنوویف (Zarnowiew) در شمال لهستان هم یکی دیگر از گزینه‌های احتمالی استقرار این نیروگاه است. در دهه 80 میلادی برنامه احداث نیروگاه در این منطقه ریخته شده بود که به خاطر اعتراض فعالان محیط زیست به شکست انجامید.
آنها این بار هم اعلام کرده‌اند قصد دارند جبهه‌ای را در مخالفت با احداث این نیروگاه تشکیل دهند. با این حال این بار فعالان محیط زیست در وضعیت خوبی قرار ندارند. بنا به نظرسنجی روزنامه «گازتا ویبورکزا» (Gazeta Wyborcza)، 48 درصد لهستانی‌ها موافق نیروگاه هسته‌ای هستند و 46 درصد مخالف. حدود یک سوم مردم هم گفته‌اند نمی‌خواهند کنار یک نیروگاه هسته‌ای زندگی کنند.
یکی دیگر از دلایل پیش رفتن لهستان به سوی استفاده از انرژی هسته‌ای، روسیه است که همواره شیر گاز را می‌چرخاند. لهستان قصد دارد از این کشور دارنده ذخایر گاز مستقل شود.
علاوه بر این لهستان با پیوستن به اتحادیه اروپا خود را به اهداف حفاظت از تغییرات جوی پروتکل کیوتو متعهد کرده است. با کاربرد ذغالسنگ به عنوان مهم‌ترین منبع تامین انرژی، کاهش اشاعه دی‌اکسید کربن غیرممکن است.
به نوشته گازتا ویبورکزا، لهستان امکان ساخت نیروگاه سوخت گیاهی یا تولید انرژی بادی را ندارد. این روزنامه نوشت در فصل پاییز کابینه سند تولید برق هسته‌ای را ارایه خواهد داد. یکی از غول‌های تجاری متنفذ در ساخت تاسیسات هسته‌ای در ماه ژوئن قول احداث این نیروگاه را به لهستانی‌ها داده است. نیکلا سارکوزی، رییس جمهور فرانسه هم در جریان دیداری از این کشور گفت پاریس از احداث نیروگاه هسته‌ای در لهستان در حرف و عمل حمایت می‌کند.
