ورود به عرصه‌های تحریم و تهدید همیشه مسیر مذاکرات را منحرف کرده و علاوه بر تحمیل هزینه‌هایی به منافع گروه 1+5 موجب افزایش هزینه‌های ملی و جهانی خواهد شد، لذا طبیعی است که با توجه به حجم بالای روابط تجاری و اقتصادی اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی ایران، درصورت اعمال تحریم‌ها، قطعا طرف اروپایی نیز متحمل زیان فراوانی شود.
در حالی‌که ایران با حضور در مذاکرات ژنو و تماس‌های بعدی و نامه اخیری که به سولانا نوشته، گام‌های عملی را برای ارائه راهکاری دیپلماتیک در موضوع هستهای برداشته است اما نوعی شتابزدگی در کار اتحادیه اروپا دیده می‌شود که به‌نظر می‌رسد این رفتار غیرمنطقی تحت‌تأثیر فشارهای آمریکا و انگلیس که راه خود را از راه سایر اعضای گروه 1+5 جدا کرده‌اند، صورت گرفته باشد.
نامه دبیر شورای‌عالی امنیت ملی به مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا هم نشان داد، خواست جمهوری اسلامی‌ایران برای یافتن راهکاری درباره پرونده هستهای ایران، نشستن پای میز مذاکره و حل این مسئله به طرق دیپلماتیک است.
طبیعی است که تنها در سایه شفاف‌سازی در محتوای بسته پیشنهادی، امکان انعطاف منطقی و نتیجه گیری از مذاکرات هستهای ممکن خواهد بود.
از این‌رو انتظار می‌رود گروه 1+5 برای دریافت پاسخ روشن ایران به بسته پیشنهادی، هر چه سریع‌تر دور دوم مذاکرات را برگزار کرده و به اتحادیه اروپا توصیه کنند تا منطقی‌تر عمل کرده و از مبادرت به اقدامی که فضا را منفی می‌کند، خودداری نمایند.
ایران در نامه خود تاکید کرده است که آمادگی دارد تا در اولین فرصت پاسخ روشن به پیشنهاد اتحادیه اروپا بدهد، اما در عین حال منتظر پاسخ روشن اروپایی‌ها به پرسش‌های خود نیز هست.
این نکته را نیز باید خاطرنشان کرد که تجربه سال‌های گذشته نشان داده است اتخاذ سیاست‌های تند و غیرمنطقی هیچ‌گونه تاثیری در سیاست‌های منطقی و مبتنی بر مقررات بین‌المللی هستهای نخواهد داشت.
* رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی
