به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از دیلی‌میل، آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد که سه محموله‌ی تحقیقاتی علمی برای ارسال به مقصد بالقوه فضانوردان در سال ۲۰۲۴ انتخاب کرده است.
نیمه‌ی پنهان یا تاریک ماه تنها در سال ۲۰۱۹ در ماموریت چانگ ای ۴ مورد کاوش قرار گرفته است و ناسا می‌خواهد پیش از آن که انسان‌ها را به این منطقه بفرستد اطلاعات بیشتری در مورد آن کسب کند.
این محموله‌ها به بررسی اشکال مارپیچی سطح ماه، فعالیت‌های لرزه‌ای، جریان‌های گرما و رسانایی الکتریکی درون دهانه‌ی شرودینگر می‌پردازند.
نیمه‌ی پنهان ماه تا پیش از دو سال قبل دست نخورده باقی مانده بود تا زمانی که چین فضاپیمایی به آن منطقه فرستاد اما هنوز انسانی به آن جا نرفته است.
اگر این ماموریت با موفقیت انجام شود ناسا اولین آژانس فضایی خواهد بود که انسان‌ها را به نیمه‌ی تاریک ماه فرستاده است.
این آژانس قصد دارد پیش از ارسال فضانوردان به ماه حداقل دو محموله به ماه بفرستد و اولین محموله را در سال جاری ارسال خواهد کرد اگرچه زمان دقیق آن مشخص نیست.
یکی از محموله‌های ارسالی ترکیبی از یک سطح‌نورد و کاوشگر به نام لونار ورتکس(Lunar Vertex) است که قرار است در منطقه‌ی "Reiner Gamma" بر روی یکی از متمایزترین و مبهم‌ترین مناطق ماه یعنی اشکال مارپیچی ماه فرود بیاید.
کشف یک سنگ عجیب در نیمه پنهان ماه
دانشمندان نمی‌دانند این اشکال مارپیچی چه هستند و چگونه تشکیل می‌شوند اما می‌دانند که این اشکال ارتباط نزدیکی با ناهنجاری‌های مربوط به میدان مغناطیسی ماه دارند.
ماه‌نورد "ورتکس" به وسیله‌ی یک مغناطیس‌سنج اندازه‌گیری‌هایی دقیق از مغناطیس سطح ماه انجام می‌دهد.
داده‌های به دست آمده به دانشمندان در درک نحوه‌ی تشکیل این اشکال مارپیچی کمک می‌کند و اطلاعاتی در مورد لایه‌های درونی و هسته ماه به ما می‌دهد.
دهانه‌ی شرودینگر یکی دیگر از مقاصد برنامه‌ریزی شده است. این دهانه ۱۹۸ مایل(۳۱۸ کیلومتر) قطر دارد.
لرزه‌نگار فارساید(Farside) به این منطقه ارسال خواهد شد. فارساید دارای دو لرزه‌سنج است که اولین داده‌ها از نیمه‌ی پنهان ماه را برای ناسا فراهم می‌کند. این داده‌ها برای فهمیدن تعداد دفعاتی که شهاب‌سنگ‌های کوچک به این منطقه برخورد کرده‌اند ضروری است و به درک بهتر فعالیت‌های تکتونیکی ماه کمک می‌کند.
محموله دیگری که به دهانه‌ی شرودینگر می‌رود "LITMS" نام دارد که شامل دو ابزار برای بررسی جریان دما و رسانایی الکتریکی است.
لوری گلیز(Lori Glaze) مدیر بخش علوم سیاره ناسا می‌گوید: دانشمندان با بررسی این داده‌ها و نمونه‌هایی که در ماموریت آپولو به زمین آورده شده است می‌توانند به افزایش دانش ما در مورد سطح ماه، لایه‌های درونی ماه و درک ما از پدیده‌های مهم مانند آب و هوایی کمک کنند.
سمت پنهان ماه که اصطلاحا نیمه‌ی تاریک نیز نامیده می‌شود به اندازه‌ی نیمه‌ی دیگر نور می‌بیند اما هیچ گاه به سمت زمین نیست.
این منطقه اولین بار در سال ۱۹۵۹ رصد شد زمانی که فضاپیمای لونا ۳ شوروی اولین تصاویر از آن را به زمین فرستاد.
در سال ۱۹۶۸ فضانوردان آپولو ۸ اولین انسان‌هایی بودند که این نیمه را مشاهده کردند.
فرود در این منطقه کوهستانی و ناهموار سخت‌تر است اما ناسا امیدوار است در سال ۲۰۲۴ اولین انسان‌ها را در نیمه‌ی پنهان ماه فرود بیاورد.
نظر شما