او در سفر دو روزه‌اش به الجزایر گفت که ایران بر استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای اصرار دارد و حاضر به مذاکره با هیچ کشوری نیست که حق ایران در دستیابی به نیروی اتمی صلح‌آمیز را به رسمیت نشناسد.
روزنامه واشنگتن پست در همان زمان یعنی هفتم اوت 2007 در گزارشی نوشت که «سفر احمدی‌نژاد به الجزایر این کشور را در موقعیت دیپلماتیک دشواری قرار داده است، زیرا الجزایر متحد آمریکا در جنگ علیه تروریسم است و در ماه ژوئن قرارداد همکاری اتمی با آمریکا امضا کرده است.» اما ظاهرا الجزایر در موقعیت دشواری قرار نگرفت.
یک‌سال پس از این دیدار، بوتفلیقه برای بازدید از ایران به تهران آمد. این دومین سفر بوتفلیقه به ایران از زمان روی کار آمدنش است. روابط ایران و الجزایر که سال‌ها به‌دلیل اتهام دولت اسبق این کشور به ایران مبنی بر حمایت از شورشیان این کشور قطع شده بود، در زمان ریاست‌جمهوری بوتفلیقه و به‌دنبال دیدار محمد خاتمی رئیس‌جمهوری سابق ایران و عبدالعزیز بوتفلیقه در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک از سرگرفته شد.
الجزایر و بوتفلیقه از سابقه مشخصی در میانجیگری‌های مرتبط با ایران برخوردارند. بوتفلیقه در سال 1975 به عنوان رئیس مجلس و نفر دوم الجزایر واسطه گفت‌وگوهای پادشاه سابق ایران و صدام حسین معاون رئیس‌جمهوری عراق بود که به امضای قرارداد الجزایر مربوط به تقسیم اروندرود انجامید. وی بار دوم در سال 1980 سرپرستی مذاکراتی را به‌عهده داشت که به بیانیه الجزایر و پایان گروگانگیری آمریکایی‌ها در تهران انجامید. او بعد از بومدین به ریاست‌جمهوری آن کشور رسید و بعد از بن بلا و بومدین سومین شخصیتی است که رهبری این کشور صاحب نفت و مسلمان را به‌عهده گرفته است.
به‌دلیل چنین سابقه‌ای سفر اخیر بوتفلیقه به ایران شایعات مربوط به احتمال میانجیگری وی در موضوع هسته‌ای با غرب را افزایش داده است.
روز یکشنبه بیستم مرداد 1387همزمان با ورود وزیر خارجه الجزایر که همراه دو وزیر دیگر آن کشور، زودتر از رئیس‌جمهوری شان به تهران آمده بودند، منوچهر متکی درباره علت سفر رئیس‌جمهوری الجزایر به ایران در گفت‌وگو با خبرنگاران از لزوم همفکری دو کشور مسلمان و گفت‌وگوهایی درباره همکاری‌های اقتصادی دو کشور و استفاده از تجارب ایران در ساخت مسکن در الجزایر سخن گفت.
این درحالی است که سفر رئیس‌جمهور الجزایر به تهران گمانه‌زنی برخی ناظران خارجی در مورد احتمال میانجیگری آن کشور میان ایران و غرب را درپی داشته است. همه خبرهایی که درباره برنامه‌ها و دیدارهای بوتفلیقه در ایران در رسانه‌های داخلی به چاپ رسید حاکی از توافق دو کشور در زمینه همکاری در سازمان‌های بین‌المللی، امور اقتصادی و صنعتی، صنایع نفت و گاز و همچنین رویدادهای منطقه‌ای بود. اما برخی تحلیلگران گفته‌اند: «به‌نظر می‌رسد کوشش هر دو کشور بر این است که موضوع اصلی سفر تا زمانی که بوتفلیقه نظر و طرح خود را به مسئولان جمهوری اسلامی ارائه نداده و رضایت آنان به دست نیامده رسانه‌ای نشود.»
سخن وزیر امورخارجه ایران درخصوص اینکه ایران خواهان افزایش همکاری‌ها و مشورت‌ها با الجزایر درخصوص مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی است این نوع گمانه‌زنی‌ها را تقویت می‌کند. متکی گفت: مشارکت یک‌دست جهان‌اسلام در تدوین رویکردهای سیاسی و بین‌المللی یکی از راهکارهای افزایش تفاهم در جامعه جهانی است. این مجموعه متشکل از یک سوم کشورهای جهان و دارای ظرفیت‌های بالفعل و بالقوه قابل ملاحظه‌ای است. با این سخنان به‌نظر می‌رسد که ایران قصد دارد با رئیس‌جمهوری الجزایر در جلب نظر او برای همکاری جهت عضویت ایران در شورای امنیت سازمان ملل رایزنی کند.
