ابوذر چهل امیرانی/ خبرنگار : اوایل زمستان سال ۱۳۹۴ بود که پدیده‌ای به نام «دیوار مهربانی» در شهرهای مختلف و به تبع آن در نقاط مختلف پایتخت رواج یافت. به این‌ترتیب، دیوارهایی در محله‌ها انتخاب شد تا شهروندان وسایل، به‌خصوص لباس‌هایی را که به آنها نیاز نداشتند، در آن قرار دهند تا نیازمندان آنها را بردارند و استفاده کنند. این حرکت خداپسندانه با شعار «نیاز داری، بردار! نیاز نداری، بگذار! » بازتاب زیادی داشت و در جنوب شهر هم اجرا شد، اما کمتر از یک‌سال بعد به دلایلی برچیده و به فراموشی سپرده شد.
دیوار مهربانی برای نخستین بار در شهر مشهد شکل گرفت و کسی نام و نشان نخستین خیری که این کار را انجام داد، نمی‌داند. سپس به سرعت چنین دیوارهایی در پایتخت ایجاد و خبر آن نه تنها در رسانه‌های داخلی که در رسانه‌های جهانی پخش شد، اما با همان سرعتی که دیوارهای مهربانی در محله‌ها شکل گرفت، به همان سرعت فراموش شد و اکنون آثاری از آن باقی نمانده است جز چند میخ به دیوارهای خاک‌خورده و کهنه محله‌ها. دیگر خبری از لباس در این دیوارها نیست و کسی هم رغبت نمی‌کند لباسی روی میخ‌هایش آویزان کند.
با این اوصاف، با اندکی جست‌وجو یک نمونه نادر از دیوار مهربانی را در تقاطع خیابان‌های شهید غلامرضایی (زمزم) و شهید عباس تقوایی پیدا کردیم که هنوز فرو نریخته و ساکنان محله‌های زمزم و زهتابی روی آن لباس و کنار دیوار وسایل ضروری زندگی را قرار می‌دهند تا هم‌محله‌ای‌های نیازمندشان از آنها استفاده کنند. شرایط فعلی جامعه و بیکاری ناشی از شیوع کرونا و از همه مهم‌تر تورم و گرانی لجام گسیخته اجناس و کالاها، آدمی را به این فکر می‌اندازد که بد نیست برای احیای این ایده اطلاع‌رسانی شود و شهروندان دوباره به اجرای آن ترغیب شوند. همان‌گونه که گفتیم، دیوار مهربانی به همان سرعتی که راه‌اندازی و همه‌گیر شد بنا به دلایلی و نواقصی که داشت خیلی زود هم ناپدید شد.
پایداری این پدیده اجتماعی در یکی از محله‌های جنوبی تهران اولاً نشان می‌دهد که ظرفیت‌های ویژه‌ای در چنین مناطقی برای گسترش این پدیده وجود دارد و ثانیا این فرض که نواقص این طرح زیبا و انسان‌دوستانه به دست سازمان‌های مردم‌نهاد بومی رفع و در شکل جدیدی و در قامت نماد مهروزی در محله‌ها رشد کند، کاملاً ممکن و امکان‌پذیر است.
نظر شما