به گزارش آسوشیتدپرس یک بررسی بزرگ نشان می‌دهد که انجام آنژیوپلاستی از طریق شریان مچ به جای شریان ران می‌تواند خطر خونریزی را به مقدار قابل‌توجهی کاهش دهد و در عین حال نیاز به ساعت‌ها درازکشیدن برای ترمیم محل برش شریان را هم برطرف می‌‌کند.
از هر 100 آنژیوپلاستی که انجام می‌شود، یکی از آنها از راه مچ است، و این شیوه برای هر فردی قابل‌انجام نیست. اما نتایج این بررسی اخیر متخصصان بیشتری را به استفاده از این شیوه ترغیب خواهد کرد.
دکتر سیدنی اسمیت، متخصص بیماری‌های قلب در دانشگاه کارولینای شمالی در چیل هیل و رئیس قبلی انجمن قلب آمریکا، که در این تحقیق شرکت نداشته است، در این باره می‌گوید: "این رویکرد در صورتی که بوسیله پزشکان باتجربه انجام شود، دارای مزایایی است."
آنژیوپلاستی به عنوان شیوه‌ای سریع و با حداقل تهاجم برای بازگرداندن جریان خون به شریان‌های مسدودشده قلب مورد توجه بوده است. در این روش بالون ظریفی در محل انسداد شریان متسع می‌شود تا انسداد شریانی برطرف شود. پزشکان اغلب پس از این کار یک لوله مشبک به نام استنت را برای باز نگاه‌داشتن شریان در آن قرار می‌دهند.
این کار را می‌توان در جریان حمله قلبی هم انجام داد تا از بدتر شدن علائمی که نشان‌دهنده قریب‌الوقوع بودن حمله قلبی هستند، جلوگیری کرد یا به صورت غیراورژانس برای تسکین‌دادن درد عودکننده قفسه‌سینه به کار برد.
متخصصان قلب ترجیح داده‌اند که آنژیوپلاستی را از راه شریان رانی انجام دهند، زیرا رگ خونی بزرگتری نسبت به شریان رادیال در مچ است، و راحت‌تر می‌توان سوند را از درون آن عبور داد.
هنگامی که آنژیوپلاستی انجام شد، فشار شدید- اغلب با یک کیسه شن- برای چندین ساعت بر روی محل برش به کار برده می‌شود تا از خونریزی جلوگیری شود تا این محل ترمیم شود.
اما خونریزی شدید و عوارض مربوط با آن ممکن است در 2 درصد و گاهی تا 10 درصد بیماران رخ دهد.
اما سوندها یا کاتترهایی که در آنژیوپلاستی به کار می‌روند، به تدریج کوچکتر و انعطاف‌پذیرتر می‌شوند و بررسی‌های قبلی نشان داده بود که انجام آنژیوپلاستی از راه مچ بی‌‌خطرتر است، زیرا می‌توان محل برش را بانداژ کرد.
یک بررسی قبلی نشان داده است که آنژیوپلاستی از راه مچ به علت اینکه بیمار می‌تواند زودتر مرخص شود، هزینه‌های بیمارستانی را هم کاهش می‌دهد.
پژوهشگران دانشگاه دوک به بررسی بیش از نیم‌میلیون آنژیوپلاستی که در 600 بیمارستان آمریکا بین سال‌های 2004 و 2007 انجام شده بود، پرداختند تا میزان انجام آنژیوپلاستی از راه مچ و نتایج آن را مشخص کنند.
همه این موارد آنژیوپلاستی‌هایی بودند که به صورت غیراورژانس و برای بار اول بر روی بیماران انجام شده بودند.
نتایج نشان داد که تنها 1.3 درصد آنژیوپلاستی‌ها از راه مچ انجام شده‌اند. اما به گزارش دکتر سونیل رائو در نشریه کالج متخصصان قلب آمریکا این روش به اندازه آنژیوپلاستی از راه شریان رانی موثر بوده است.
آنژیوپلاستی از راه مچ خطر خونریزی را 60 درصد کاهش داده بود: حدود 2 درصد افرادی که از راه شریان رانی آنژیوپلاستی شده بودند، دچار خونریزی شده بودند، در حالیکه در آنژیوپلاستی از راه مچ این رقم اندکی کمتر از یک درصد بود.
به گفته این پژوهشگران علاقه به انجام آنژیوپلاستی از راه مچ در حال افزایش یافتن است، اما رواج یافتن نیاز به آموزش بیشتر متخصصان قلب دارد.
با این وجود دکتر اسمیت می‌گوید آموزش این شیوه مشکل نیست، و نیاز به انجام آن در حال افزایش است. چاقی ممکن است مانع از استفاده از روش معمول آنژیوپلاستی شود، به علاوه اینکه امروزه عده بیشتری از بیماران دچار آسیب شریان‌هاب پا هستند.
