خطر فرونشست زمین در استان مرکزی جدی است

به گزارش همشهری آنلاین، مرکزی یکی از استان‌های با خطر بالای فرونشست زمین است. سکونت‌گاه‌های شهری این استان بیشترین زون فرونشست را دارد. مسأله فرونشست زمین در استان مرکزی که دارای هزاران واحد مسکونی با مقاومت کم است، تبعات بیشتری خواهد داشت. غیر از ساختمان‌های بنایی که از نوع خشت و گل، سنگ و ملات، سنگ و چوب بوده و در دسته ساختمان‌های آواری محسوب می‌شوند، 712 هکتار از وسعت این استان را سکونت‌گاه‌های غیرمجاز و هزار و 900 هکتار را بافت فرسوده و ناهمگن تشکیل می‌دهند که 13 درصد جمعیت شهری در این مناطق زندگی می‌کنند.

علاوه بر این، بر اساس آخرین ویرایش استاندارد ۲۸۰۰ و آیین نامه زلزله ایران ۱۳ شهر و مرکز جمعیتی استان مرکزی جزو مناطق با خطر نسبی بالا از نظر زلزله قرار دارند. 47 گسل شناخته شده در استان مرکزی وجود دارد و خسارت‌های احتمالی ناشی از زلزله در مناطق شمالی این استان جدی‌تر است. اینها مسائلی است که در مسأله فرونشست زمین نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.

رئیس اداره مدیریت بحران اداره کل راه و شهرسازی استان مرکزی در گفتگو با خبرنگار همشهری با بیان این که خطر فرونشست زمین در بسیاری از استان‌ها و در تمامی مناطق استان مرکزی عمومیت دارد، درباره راه حل این مسأله گفت: در قانون جدید مدیریت بحران، بررسی این مسأله و تدوین قوانین مورد نیاز به عهده مرکز مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی گذاشته شده است. در حال حاضر آئین نامه‌ای در این خصوص نداریم و بهترین راهکار این است که همان گونه که در زمینه مخاطرات زلزله، قوانین استاندارد 2800 تدوین شده و نیز در زمینه ساخت و ساز قوانین مقررات ملی ساختمان وجود دارد، در این مسأله هم باید مقرراتی تدوین و به شهرداری‌ها و نظام مهندسی ساختمان ابلاغ شود و در طراحی، نظارت و اجرای تمامی ساختمان‌ها و زیربناها مورد استناد قرار بگیرد تا مخاطرات احتمالی کاهش یابد.

مجتبی قادری افزود: با وجود این که تاکنون آمار رسمی فرونشست ساختمان‌های بدون اسکلت در استان مرکزی نداریم اما این خطر را باید در پهنه وسیع به صورت یکنواخت برای تمام ساختمان‌ها پیش بینی کرد. بنابراین فرونشست زمین را باید از این به بعد جدی گرفت.

وی یکی از مهم‌ترین دلیل بروز فرونشست زمین را برداشت بی‎رویه از آب‌های زیرزمینی دانست و گفت: برداشت بی‌رویه بیشتر در بخش کشاورزی و سپس در بخش صنعت اتفاق می‌افتد. کنارگذاشتن روش‌های سنتی کشاورزی و توسعه کاشت محصولات کم آب‌بر و گلخانه‌ای و توسعه صنایع کم‌آب‌بر می‌تواند در کاهش برداشت آب‌های زیرزمینی تاثیر قابل توجهی دارد. همچنین باید در زمینه بازچرخانی پساب صنعتی و شهری سرمایه گذاری بیشتری انجام شود.