پس از 16 سال، کشور آنگولا برای برگزاری اولین انتخابات خود آماده می‌شود. مبارزات انتخاباتی مجلس در کشور آفریقایی آنگولا شروع شده و این نشان دهنده آغاز دوران جدیدی در این کشور پیش‌تر جنگ زده است.
انتخابات پیش رو همچنین می‌تواند آشکار‌کننده واقعیت‌ها برای مهم‌ترین حزب مخالف دولت- یونیتا- باشد که به باور بسیاری از صاحب‌نظران با احتمال شکست در انتخابات روبه‌رو است. پس از تاخیر‌های بسیار و بروز موانع سیاسی، تلاش برای برگزاری اولین انتخابات مجلس در آنگولا پس از 16 سال از روز 5 آگوست شروع شد. در ماه مه ثبت نام 3/8 میلیون نفر رای‌دهنده کامل شد و در حال حاضر 8 هزار مرکز رای‌گیری در سراسر کشور راه‌اندازی شده است، بیش از 5 هزار نفر نامزد انتخاباتی تایید شده‌اند و تمامی شواهد حاکی از آن است که انتخابات در موعد مقرر در روز 5 سپتامبر برگزار می‌شود.
در روزهای منتهی به آخرین انتخابات برگزار شده مجلس در سپتامبر سال 1992، واحد‌های سراپا مسلح جنبش سابقا شورشی یونیتا در شهر‌ها گشت می‌زدند و مردم را به وحشت می‌انداختند. اما این روزها جو غالب بر مبارزات انتخاباتی بیشتر متاثر از مناظره‌ها و بحث‌های پر شور سیاسی و گفت‌وگو‌های بسیاری است که طی ماه‌های اخیر بیشتر برنامه‌های رادیوی آنگولا را به‌خود اختصاص داده است.
علاوه بر این، تلاش دولت برای جمع‌آوری سلاح‌های باقی مانده در دست مردم موفق بوده و جوی آرام و اطمینان بخش را بر کشور حاکم کرده است. حزب حاکم (جنبش آزادی بخش مردمی آنگولا) در شرایط امیدوار‌کننده‌ای قرار دارد و مخالفان خود را در تنگنا قرار داده یا از میدان خارج کرده است. ژوزه ادواردو، رئیس‌جمهور آنگولا، نفوذ چشم گیری در نظام سیاسی کشور دارد. وی طی 6 سال حکومتش بر آنگولا به خاطر قابلیت‌های خود و مدیریت کارآمد اقتصاد، کمک به افزایش تولید ناخالص داخلی، کاهش تورم و افزایش مازاد بودجه جاری و مالی کشور از حسن شهرت بسیاری برخوردار شده است.
دولت آنگولا می‌تواند مدعی شود که اقدام این کشور در رد پیشنهاد نظارت صندوق بین‌المللی پول و تاکید بر اینکه خواهان پیگیری «برنامه رشد داخلی اقتصاد» است، با توجه به ثبات قابل توجه واحد پولی این کشور و مذاکره موفق دولت آنگولا برای استمهال دیون خود به باشگاه پاریس، نتیجه‌بخش بوده است. حزب حاکم با تکیه بر عملکرد خود طی این سال‌ها، برنامه انتخاباتی خود را در اواسط ماه ژوئیه اعلام و دیدگاهش را درباره دوره 3 ساله آینده (2009 تا 2012) بیان کرده است. در برنامه‌های ارائه شده از سوی حزب حاکم، درباره مرحله جاه طلبانه بازسازی کشور پس از جنگ – شامل ساخت دو شهر جدید، که یکی از آنها توسط اسکار نیمیر، معمار پر آوازه برزیلی طراحی شده است و نیز ایجاد یک راه آهن جدید در حاشیه مناطق ساحلی کشور که طی آن یک پل بزرگ با اعتبار 2 میلیارد دلار روی رود کنگو احداث خواهد شد – سخن به میان آمده است.
حمایت مردمی از حزب حاکم– حتی در استان‌هایی که احزاب مخالف در آنها نفوذ بسیاری دارند – بیش از آن است که در غرب تصور می‌شود و این موضوع که درصورت ناکامی این حزب در انتخابات، رونق چشمگیر ساخت‌وساز – که با نزدیک شدن به موسم انتخابات و تلاش دولت برای تکمیل طرح‌های مهم، سرعت شگفت آوری به‌خود گرفته است – می‌تواند به خطر بیفتد، از دغدغه‌های مردم است. برای یونیتا- حزب عمده مخالف دولت و جنبش چریکی سابق آنگولا- انتخابات پیش رو، زمان آشکار شدن واقعیت است. 6 سال پس از برقراری صلح در این کشور آفریقایی، یونیتا همواره کوشیده است تا شهرت سوء خود را به‌عنوان یک جنبش چریکی بی‌رحم و خونریز که در پی سرنگونی دولت و تثبیت موقعیت خود به‌عنوان جایگزینی برای حزب حاکم است، از ذهن‌ها پاک کند.
ایسایا ساماکوا، رهبر یونیتا، چهره‌ای قابل احترام و صریح‌اللهجه است، اما نتوانسته در خارج از حوزه نفوذ گروهش به موقعیت قابل توجهی دست یابد. انتخابات، فرصتی برای یونیتاست تا از شر عناصر دردسرساز خود رها شود.این حزب اینک امیدوار است که فشارهای دائمی‌اش به دولت برای برگزاری انتخابات، موجب جلب نظر رای‌دهندگان شود. گرچه این پرسش مطرح است که آیا رای دهندگان به یونیتا به‌عنوان قهرمان دمکراسی مردمی خواهند نگریست یا اینکه حضور یونیتا در انتخابات، تداعی‌کننده تاکتیک‌های خشونت بارش در سال‌های جنگ داخلی خواهد بود؟
اکونومیست- 6 آگوست 2008
