معیری‌زاده در سال‌های گذشته با آثار خود نشان داد که به‌دنبال یافتن بیانی تصویری است که در عین بهره گرفتن از نقاشی ایرانی(مینیاتور)، از امکانات نقاشی غربی نیز استفاده کند. همین نگاه در نمایشگاه سال گذشته او مشخص بود و البته در آثارش غلبه تکنیک‌ها و سبک‌های غربی بیشتر از دوره‌های قبلی کار این هنرمند دیده می‌شد.
معیری‌زاده در آن نمایشگاه تلاش کرده بود با استفاده از کلاژ صفحه‌های روزنامه‌های انگلیسی زبان، معادل‌های تصویری معاصری از روایت‌های اشعار مولانا یا نمایشنامه‌های شکسپیر ایجاد کند.چندی است معیری‌زاده به همراه «هنگامه صدری» کار خود را در طرحی تازه آغاز کرده که در آن قصد دارند اثر جاودانه «منطق الطیرعطار» را با سبک خاص خود به تصویر درآورند. آنها برای آغاز این طرح هنری یکساله نخستین اثر این مجموعه را در مراسم افتتاح نمایشگاه «طیور» خلق کردند. این تابلو نمادی از شروع داستان «گفت‌وگوی پرندگان» است.
معیری‌زاده معتقد است: «نقاشی ایرانی به چنان قللی رسیده که در دوران معاصر از نظر شکل، رنگ، فرم و حتی محتوا قابلیت‌های گسترده‌ای را در اختیار دارد. مسئله قابل انتقاد و بحرانی امروز این است که هنرمندان فولکلور در ابراز عقاید و احساسات خود غفلتی داشته‌اند و این امر می‌تواند با نگاهی نئوفولکلور جبران شود که تعهد شدیدی به شکل، قالب و کلیشه‌ها نداشته باشد. داشتن نگاهی نو به هنرهای کهن ما را به سمت دگردیسی مثبت‌تری سوق می‌دهد.»
