با خودم فکر کردم که چه خوب! این یک میلیارد چه کمک بزرگی است برای بازسازی راه ها و جاده‌ها و مدارس ایالت جورجیا.
اما با خواندن بقیه خبر دریافتم که هدف این بسته کمک میلیاردی نه جورجیای آمریکا بلکه کشور گرجستان در قفقاز است که در زبان انگلیسی، همنام ایالت جورجیای آمریکاست.
متاسفم اما کمک یک میلیارد دلاری به کشوری که رئیس‌جمهورش خود را یک دمکرات می‌داند اما با سبکسری آتش جنگی را روشن کرد که در آن خودش سوخت، به نظر من احمقانه است.
درست است که ما باید از نظر دیپلماتیک با روسیه برخورد کنیم. اما پس اولویت‌های ما آمریکایی‌ها چه می‌شود؟ ما در آن واحد در چند جنگ باید شرکت کنیم؟ چرا هنوز یک جنگ را تمام نکرده به سراغ دیگری می‌رویم؟ عراق، افغانستان، پاکستان و حالا گرجستان.
اولویت آمریکا کدام است؟ مردم آمریکا در تقلای این هستند تا از پس وام‌های عقب‌مانده مسکن شان برآیند و دولت، یک میلیارد دلار به کشوری می‌دهد که رئیس‌جمهورش با بی‌مسئولیتی تمام عمل کرد.
آیا این کار را فقط برای کم کردن روی پوتین انجام می‌دهیم؟ آیا با 100میلیون دلار نمی‌توانستیم روی پوتین را کم کنیم؟ بهتر نبود به جای این کار زمینه گفت‌وگو میان گرجستان و روسیه را فراهم می‌کردیم؟ این کار ما به کجا منتهی می‌شود؟ به یک جنگ سرد دیگر؟ بر سر چه چیزی؟
به یاد انتخابات ریاست‌جمهوری افتادم. در گردهمایی‌های هر دو حزب دمکرات و جمهوریخواه یک نکته غایب بود و آن اشاره به اولویت‌هاست. باراک اوباما و جان مک کین هر دو فهرستی از کارهای خوبی را ارائه کردند که قصد دارند بعد از رئیس‌جمهور شدن انجام دهند.
اما کانون توجه در این فهرست مشخص نیست. نقطه اتکا و کانون توجه ما باید تقویت ظرفیت نوآوری باشد که همواره از نقاط قوتمان بوده‌است.
در دنیای امروز بدون توان نوآوری نمی‌توان قد علم کرد. اکنون ما کشوری هستیم در حال سقوط و رکود؛ هم در زمینه زیرساخت‌ها، هم آموزش و تحقیقات.
رئیس سابق دانشگاه فنی ماساچوست هفته پیش می‌گفت: هر دو نامزد این انتخابات درباره تغییرات زیاد سخن می‌گویند. اما با نوآوری است که می‌توان به تغییرات رسید.
او در ادامه افزود: همه آنچه از توان نوآوری و تحقیق و علم در آمریکا دیده می‌شود نتیجه سرمایه‌گذاری‌های گذشته است و در سال های اخیر کاری در این زمینه انجام نشده‌است.
توان رقابتی یک کشور پیشرفته جهان اکنون در مرحله اول از توانایی نوآوری آن ناشی می‌شود.
داشتن نیروی کار تحصیل‌کرده، دانشگاه های متکی به تحقیقات، قوانین مالیاتی و مهاجرتی هوشمند و زیرساخت‌های مولد اکنون ابزار و سلاح کشورهاست. آمریکا اکنون در این زمینه‌ها در حال عقب ماندن است.
افسوس که جمهوریخواهان و دمکرات‌ها تنها گردهمایی‌هایی برگزار می‌کنند که در آنها تنها مسئله مهم، سقط جنین است و بعد از آن چگونگی ادب کردن روسیه به خاطر حمله به گرجستان.
برای ادب کردن پوتین به جای هزینه یک میلیارد دلاری برای بازسازی گرجستان، بهتر است این پول را در فناوری تولید سوخت‌های جایگزین نفت هزینه کنیم که قیمت بالای آن از مهم‌ترین دلایل قدرت کرملین است.
نیویورک تایمز- 7 سپتامبر 2008
ترجمه: نیلوفر قدیری
