همشهری آنلاین _ مریم قاسمی: او از آن زمان چیز زیادی به یاد ندارد، فقط می‌داند که خانواده‌اش نگذاشتند هیچ کمبودی در زندگی احساس کند و اکنون نیز که به‌عنوان چهره ورزشی دردنیا شناخته شده همسرش و ۲ فرزندش پشتیبان و مشوقش هستند. «داود علی پوریان» ۳۷ ساله هم‌محله‌ای، سال‌هاست عضو تیم‌ملی والیبال نشسته کشور است و در این مدت در بسیاری از مسابقات آسیایی، جهانی و پارالمپیک شرکت کرده و مدال‌های طلایی و خوش رنگ فراوانی به دست آورده است. او درمحله بهداشت و در خیابان سپیده شمالی زندگی می‌کند. والیبالیست هم‌محله‌ای سرشار از انرژی و نشاط است و با صبر و حوصله به پرسش‌های ما جواب می‌دهد.
چند سال است که در منطقه ۱۸ زندگی می‌کنید؟ از محله‌تان بگویید.
از وقتی چشم باز کردم و خودم را شناختم در منطقه ۱۸ ساکن بودم. خانه‌مان درخیابان سپیده شمالی است و با همسرم «معصومه سلیمانی» و فرزندانم «زهرا» ۱۴ ساله و «پارسا» ۹ ساله در خانه‌ای ساده و صمیمی زندگی می‌کنیم. محله ما هیچ باشگاه و ورزشگاهی ندارد، اما در عوض مردمان خونگرم و باصفایی دارد، به‌طوری که اگر زمانی به مسافرتی برویم دل‌مان برای هم تنگ می‌شود.
فکر می‌کنید اگر ساکن یکی از محله‌های بالای شهر بودید، اوضاع و احوال بهتری داشتید؟
واقعاً این‌طور نیست. اگر دقت کنید می‌بینیدکه مناطق جنوب شهر تهران استعدادهای ورزشی فراوانی دارد. این موضوع نشان می‌دهد که اگر هرکسی در هر نقطه از شهر با هر میزان توانایی بخواهد و تلاش کند پیشرفت می‌کند و به آرزوهایش می‌رسد. در اینجا دیگر ساکن پایین و بالای شهر بودن مطرح نیست، مهم اعتماد به نفس، تلاش و خواستن است که با حمایت اطرافیان کامل می‌شود.
دوران کودکی و نوجوانی‌تان چگونه سپری شد؟
آن زمان سرگرمی من بازی با بچه‌های همسن و سالم بود. با اینکه کمی محدودیت جسمی داشتم، اما خانواده طوری بزرگم کرده بود که هیچ‌وقت کمبودی احساس نکنم و روی پاهای خودم بایستم. آن زمان در محله ما زمین و فضای مناسبی برای تفریح و خوشگذرانی نداشتیم. از حق نگذریم اوضاع برای بچه‌های امروزی کمی بدتر از زمان ما شده، چون داخل کوچه‌ها پر شده از خودرو، آپارتمان و مجتمع‌های مسکونی و به همین دلیل دیگر جایی برای بازی بچه‌ها و تخلیه انرژی‌های دوران کودکی باقی نمانده است.
چطور با والیبال آشنا شدید و توانستید در آن پیشرفت کنید؟
روزی برای گرفتن پروتز(پای مصنوعی) به مرکز درمانی رفته بودم که بنده خدایی که آنجا کار می‌کرد از من پرسید: آیا ورزش می‌کنی؟ جواب دادم: «نه». همان موقع من را به هیأت ورزشی جانبازان و معلولان کشور معرفی کرد و اطمینان داد که آینده خوبی در انتظارم است. خانواده‌ام هم از این ماجرا خوشحال بودند و به‌ویژه مادرم با حرفهای دلگرم‌کننده و امیدبخش نشان داد که انتخابم درست است و الحمدالله همین‌طور هم شد، چون خیلی زود عضو تیم‌ملی والیبال نشسته شدم و توانستم استعدادم را پیدا کنم.
چند سال است که به‌صورت حرفهای والیبال را دنبال می‌کنید. از افتخاراتی که در این زمینه به دست آوردید صحبت کنید.
از ۱۵ سالگی به‌صورت حرفهای در این رشته بازی می‌کنم، اما سابقه حضورم در تیم‌ملی والیبال نشسته کشور حدود ۲۰ سال می‌شود. بنده در مدتی که عضو تیم‌ملی کشور بودم در بسیاری از مسابقات آسیایی، جهانی و ۵ دوره پارالمپیک شرکت داشتم که آخرین آن مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو بود که تیم‌ملی والیبال نشسته کشورمان به مقام قهرمانی رسید.
وقتی با کسب عنوان قهرمانی از مسابقات پارالمپیک توکیو به میهن بازگشتید استقبال اهالی محله چگونه بود؟
مردم محل خیلی به بنده لطف و محبت دارند. با اینکه شرایط کرونایی هنوز وجود دارد عده‌ای برای استقبال به فرودگاه آمده بودند که همین‌جا و از همین رسانه محلی از یکایک آنها تشکر می‌کنم. همسایه‌ها و ساکنان محله هم با گل و شیرینی به خانه‌مان آمدند و نشان دادند که باید در غم و شادی کنار هم باشیم. شهرداری منطقه ۱۸ هم با نصب بنر تبریک در کوچه و خیابان باعث شد تا رهگذران و کسانی که از این معابر عبور و مرور می‌کنند از این ماجرا باخبر شوند و من را بیشتر بشناسند.
آیا از مسئولان نهادهای مختلف برای تبریک قهرمانی به خانه‌تان آمدند؟
بله. افرادی مثل «سید محمد فیاض» شهردار منطقه ۱۸، «فریبا فتحی» معاون امور اجتماعی و فرهنگی منطقه به همراه چند نفر دیگر از مدیران شهرداری منطقه به منزل‌مان آمدند و با اهدای لوح تقدیر و هدیه محبت‌شان را نشان دادند، اما کاش می‌توانستم بیشتر با آنها حرف بزنم.
اگر صحبتی با مسئولان شهرداری منطقه دارید می‌توانید همین‌جا مطرح کنید؟
متأسفانه امکانات ورزشی منطقه ما بسیار کم است و همچنین در محله بهداشت که در آن زندگی می‌کنم هیچ باشگاه و ورزشگاهی وجود ندارد. من برای تمرین والیبال مجبورم به محله خاوران در شرق تهران بروم که خیلی از وقت و انرژی‌ام را می‌گیرد. همین‌طور برای ثبت‌نام فرزندانم در رشته والیبال با مشکل مواجه‌ام چون در این اطراف نتوانستم باشگاهی پیداکنم.
شما به‌عنوان چهره ورزشی چگونه می‌توانید به ساکنان منطقه کمک کنید؟
آرزو دارم که روزی فضا و امکاناتی دراختیار داشته باشم تا بتوانم برای بچه ها کلاس ورزشی بگذارند.
- مرد طلایی محله ما
داود علی پوریان عضو تیم‌ملی والیبال نشسته کشور که این ورزش را از ۱۵ سالگی به‌صورت حرفهای دنبال می‌کند کارنامه ورزشی درخشانی دارد. او در ۵ دوره مسابقات پارالمپیک، ۳ مدال طلا و ۲ نقره، در ۵ دوره مسابقات قهرمانی جهان ۵ مدال طلا، در ۴ دوره مسابقات جوانان جهان ۴ مدال طلا و همچنین در ۵ دوره از مسابقات آسیایی ۵ مدال طلا و حکم قهرمانی به دست آورده است.
نظر شما