از سوی دیگر قدرت و اختیارات پست ریاست‌جمهوری در پاکستان که میراث پرویز مشرف است اکنون زیر سؤال رفته‌است. مشرف که در سال 1999 و در یک کودتای نظامی به قدرت رسید، رفته‌رفته قدرت و جایگاه ریاست‌جمهوری را از طریق اصلاحات قانون اساسی بالاتر برد. یکی از این اصلاحات، دادن اختیار انحلال پارلمان به رئیس‌جمهور است. زرداری قول داده تا توازن قدرت میان پست رئیس‌جمهوری و پارلمان را احیا کند.
گذشته از این مشکلات داخلی که شمرده شد، چالش‌های سیاست خارجی پیش روی زرداری هم زیاد است. وعده او برای ادامه همکاری ضد‌تروریستی با آمریکا همزمان با انتشار خبر شروع عملیات زمینی نظامیان آمریکا و ناتو در خاک پاکستان، موج انتقاد علیه زرداری را برانگیخت. در حالی‌که کاخ سفید در مقابل انتشار خبر عملیات در خاک پاکستان سکوت اختیار کرده‌است، مجلس پاکستان در بیانیه شدید‌اللحنی خواستار آماده‌شدن ارتش برای پاسخ به این عملیات شده‌است.
در دولت بوش عده‌ای از میزان همکاری پاکستان در مقابله با شبه‌نظامیان طالبان و القاعده ابراز ناامیدی کرده‌اند و به همین دلیل سیاست افزایش حضور نظامی در خاک پاکستان در واشنگتن اتخاذ شده‌است. این کار شرایط را برای دولت جدید پاکستان دشوارتر می‌کند و این دولت نمی‌تواند نگرانی‌ها و ملاحظات داخلی را با درخواست‌های خارجی و به‌ویژه خواسته‌های واشنگتن سازگار کند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که نزدیک به 80 درصد از مردم پاکستان با عملیات نظامی آمریکا در خاک این کشور مخالفند.
زرداری در داخل پاکستان با مشکلی بزرگ به نام ارتش رو‌به‌روست. ارتش همچنان از بازیگران مهم عرصه سیاست پاکستان است و از قضا همین نهاد، سابقه همکاری و نزدیکی با طالبان را دارد. همین ارتباط نزدیک است که تلاش هر دولتی در اسلام‌آباد را برای ریشه‌کنی شبه‌نظامیان در خاک پاکستان، بی‌اثر می‌کند. زرداری پیش از هر کاری باید ارتش را مهار کند. البته این کار باید با دقت و ملاحظه بسیار انجام شود تا مبادا ارتش تحقیر شود و کلید یک رویارویی جدید زده شود. حزب مردم به رهبری زرداری هم با فشارهای سیاسی زیادی رو‌به‌روست که بخش عمده آن از فروپاشی ائتلاف با حزب نواز شریف ناشی می‌شود.
همه آنچه گفته شد باعث می‌شود که واشنگتن با چشم‌هایی نگران به فکر تغییر سیاست خود در مقابل پاکستان باشد. بسیاری از کارشناسان امور پاکستان به دولت بوش توصیه کرده‌اند که فعلا منتظر بماند تا تحولات جدید از راه برسد.
توصیه آنها این است که واشنگتن فعلا از هیچ فرد یا گروه و نهاد خاصی حمایت نکند. این کارشناسان، حمایت آمریکا از ژنرال مشرف را اشتباه بزرگی می‌دانند و می‌گویند که همین اشتباه موجب شده تا اکنون واشنگتن دچار خلأ سیاسی در پاکستان شود. سخنگویان کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا بعد از انتخاب زرداری به ریاست‌جمهوری پاکستان، این انتخاب را تبریک گفته و این تحول را برای پیشبرد دمکراسی در پاکستان مثبت ارزیابی کردند اما موضع دیگری که از حمایت از زرداری حکایت داشته‌باشد اتخاذ نکردند.
در حال حاضر آمریکا قصد دارد روابط خود را با پاکستان به مسائل تجاری و گسترش کمک‌های آموزشی و تقویت بازار و تجارت آزاد در این کشور محدود کند. اما پاکستان همچنان معمای سیاست خارجی آمریکا در جنوب آسیا باقی خواهد ماند.
سایت شورای روابط خارجی آمریکا- 9 سپتامبر 2008
