به گزارش همشهری آنلاین، روی زین که بنشینید و رکاب بزنید، به تماشای میراثی خواهید رفت که بقایای چندین میلیون ساله دارد و عمرش به دوره سوم زمین‌شناسی برمی‌گردد. راه‌های خاکی جنگل «واز» شهرستان نور، از میان درختانی می‌گذرد که هرکدام قدیمی‌ترین داستان‌های زمین را بلدند و کوه‌هایی را پوشانده‌اند که سال تا سال دوچرخه‌سوار که هیچ، مسافری هم از پستی و بلندی‌هایش عبور نکرده. جنگل واز که بخشی از جنگل‌های باستانی هیرکانی است به رسم قرن‌ها عمر درازش، در دومین ماه پاییز پر از رنگ می‌شود و زیباترین چهره‌اش را تنها نشان رکاب‌زنانی ماجراجو می‌دهد که جاده‌های خاکی‌اش را طی می‌کنند، جنگلی که روستاهای واز، «نوجمه»، «رودبارک» و «ایزوا» محصورش کرده‌اند. این مسیر جنگلی که برای آبان آن را به شما پیشنهاد می‌کنیم حدود ۸۰ کیلومتر است و با راش، افرا، بلوط و... رنگی می‌شود. اگر اهل رکابزدن باشید در یک برنامه سبک دو روزه، از یک سرش در رزن وارد و از سوی دیگرش در آمل خارج میشوید.
چرخ و نرمای چمن
مه آرام‌آرام ارتفاع کم می‌کند و به دوچرخه‌سوارها نزدیک‌تر می‌شود؛ گروه رکاب‌زنی که به جای جاده خاکی و باریک روستایی ترجیح می‌دهند روی چمن رکاب بزنند. آنها چند دقیقه‌ای بیشتر تا روستای وازعلیا فاصله ندارند و پیش از آنکه مه غلیظ تبدیل به یک باران تند روی سرشان شود، می‌خواهند در گوشه‌ای از روستا استراحت کنند.
این وسایل را همراه ببرید
تیوپ سالم اضافی، دستکش دوچرخه‌سواری، عینک آفتابی، کرم ضدآفتاب، قمقمه پرآب، تنقلات کم‌حجم و پرانرژی مثل کشمش و خرما، یک وعده غذای سرد و دوربین عکاسی.
چطور برسیم؟
راحت‌ترین راه برای رسیدن به نقطه آغاز رکاب‌زنی، یعنی روستای رزن، کرایه یک نیسان یا وانت است، به‌شرطی که تعداد اعضای گروه زیاد باشد.
نیسان یا وانت: اگر می‌خواهید تمام انرژی‌تان را برای رکابزدن در مسیر اصلی حفظ کنید، بهتر است یک نیسان یا وانت اجاره کنید؛ البته اگر راننده نیسان یا خودروی باری آشنا سراغ ندارید یا تعدادتان کم است، کرایه‌کردن یکی از این خودروهای باری چندان به‌صرفه نیست؛ چون وانت‌بارهای تهران تا رسیدن به «رزن»، نقطه آغاز دوچرخه‌سواری، مبلغ زیادی از شما خواهند گرفت.
اتوبوس: میتوانید با اتوبوس تا ابتدای جاده یوش بلده، یعنی منطقه سیاه‌بیشه بروید و آنجا از اتوبوس پیاده شوید و منتظر وانت‌های گذری بایستید تا شما را به سربالایی منطقه حفاظت‌شده رزن و ابتدای دوراهی «خوش‌واش» برسانند. اگر صبح زود از تهران حرکت کنید، با توجه به خلوتی جاده سه ساعته به مقصد می‌رسید. کرایه اتوبوس بستگی به کرایه بار دوچرخه دارد. از کنار جاده هراز تا رزن هم حدود ۱۰ کیلومتر راه دارید.
چه می‌بینیم؟ | یک دریا ابر
تمام ۸۰ کیلومتر مسیری که پیش‌رویتان است، پر از دیدنی است که دائم وسوسه‌تان می‌کند، بایستید و با طبیعت رنگارنگ پرمه عکس بگیرید.
از ابتدای مسیر تا قبل از رسیدن به روستای خوش‌واش، منطقه هنوز حال و هوای کوهستانی دارد و کم‌کم اقلیم جنگلی می‌شود. در این مرحله در ابتدای مسیر از کنار آبشار روستای تیرسیاق و امامزاده ابراهیم (پیر بزرگوار) می‌گذرید و هرچه بالاتر می‌روید، میتوانید چشم‌انداز قله دماوند را در جنوب جاده ببینید. زمانی که به گردنه خوش‌واش و خط‌الرأس کوه برسید، اگر هوا مه‌آلود نباشد، امکان تماشای دریای خزر و سیاهه شهرهای ساحلی محمود آباد و ایزدشهر را هم دارید. از گردنه خوش‌واش به بعد در این فصل ممکن است یک دریای ابر هم زیرپای‌تان ببینید. این مسیر، به‌خصوص حاشیه رودخانه پیش از روستای واز پاییزی فوق‌العاده دیدنی دارد. اگر هم فرصت داشتید قبل از چمستان در دوراهی جوربند به فرعی سمت راست بروید و به دریاچه جوربند سری بزنید.
چطور بگردیم؟ | ۸۰ کیلومتر در جنگل
فاصله روستای رزن تا شهرستان آمل در مسیر پیشنهادی ما، یعنی رزن، خوش‌واش، گزناسرا، وازعلیا، چمستان و آمل حدود ۸۰ کیلومتر است. ۶۰ درصد این مسیر جاده خاکی است و در صورت آمادگی بدنی تا رسیدن به مقصد حدود ۹ساعت پیش رو خواهید داشت. کل این مسیر را می‌توان به پنج مرحله تقسیم کرد:
خوان اول؛ رزن تا خوش واش، ۱۸ کیلومتر، چهار ساعت
بعد از آنکه همه گروه آماده شد، از جاده خاکی نرسیده به رزن باید به سمت شمال رکاب‌زنی را شروع کنید. این روستای زیبا در ارتفاع هزار و ۲۴۰متری از سطح دریا قرار دارد و شما در این مرحله باید تا ارتفاع ۲هزار و ۸۵۰متری با دوچرخه بالا بروید. این مسیر یک جاده پرپیچ و خم خاکی ۱۸ کیلومتری است که حدود سه تا چهار ساعت باید رکاب بزنید تا به گردنه برسید. این قسمت به دلیل شیب سربالای مسیر، تقریبا سخت‌ترین مرحله این برنامه است.
خوان دوم؛ گردنه خوش‌واش تا گزناسرا، ۱۰ کیومتر، یک ساعت و نیم
بعد از کمی استراحت در بالای گردنه باید به سمت چپ راه بیفتید، حواس‌تان باشد که در گردنه به سمت راست نروید. سمت راست به روستای خوش‌واش می‌رود و سمت چپ به «گزناسرا» که مقصد بعدی ماست. ابتدا از گردنه، در یک جاده کوتاه نسبتا سربالا از کنار یک دکل مخابراتی عبور می‌کنید و وارد سرازیری میشوید. بعد از تقریبا ۱۰ کیلومتر در یک مسیر خاکی با پستی و بلندی زیاد به روستای گزناسرا سرازیر میشوید. نرسیده به روستا به یک دوراهی می‌رسید که باید سمت راست یا همان ادامه سرپایینی را بروید تا به گزناسرا برسید. روستای گزناسرا، هم اقلیم کوهستانی و هم جنگلی دارد و یکی از روستاهای ییلاقی منطقه محسوب می‌شود. در این مرحله بعد از آنکه به روستا رسیدید، دریا را پیش‌رو دارید و جنگل زیر پای شماست.
خوان سوم؛ گزناسرا تا وازعلیا، ۱۵کیلومتر، یک ساعت
از گزناسرا به بعد جاده آسفالت می‌شود و در یک مسیر سرازیری به تدریج وارد جنگل رنگارنگ میشوید. از اینجا به بعد ممکن است خلوتی جاده شما را وسوسه کند که سرعت بگیرید و در سمت چپ جاده حرکت کنید اما به‌خصوص در پیچ‌ها باید بسیار مراقب باشید؛ چون ممکن است هر لحظه یک خودرو از پایین جاده به سمت بالا و شما بیاید. بعد از حدود یک ساعت رکاب‌زنی به روستای «وازعلیا» در ارتفاع ۹۷۰ متری می‌رسید. پیشنهاد ما این است که ناهار را در دشت‌های قبل از واز و در کنار رودخانه واز بخورید.
خوان چهارم؛ وازعلیا تا چمستان، ۱۸ کیلومتر، یک ساعت
بعد از روستای واز باز هم بیشتر مسیر سرازیری است. وقتی تقریبا به نیمه راه برسید، بعد از روستای تگهسر در سمت چپ جاده یک چشمه آب خواهید دید که اطرافش را شبیه سقاخانه درست کرده‌اند. میتوانید کنار این چشمه به سر و صورت‌تان آبی بزنید و قمقه‌ها را پرکنید. در ادامه مسیر نزدیک «چمستان» به دو راهی جوربند می‌رسید که باید به سمت چپ رکاب بزنید. تا به شهر چمستان برسید، میتوانید در رستوران جنگلی که در دو راهی وجود دارد کمی استراحت کنید.
خوان پنجم؛ چمستان تا آمل، ۱۹ کیلومتر، یک ساعت
اگر چیزی لازم دارید میتوانید از مغازه‌های چمستان بخرید و راه بیفتید. از چمستان به بعد جاده شلوغ می‌شود، باید احتیاط کنید و فقط در سمت راست رکاب بزنید. تا به شهر شلوغ آمل و پایان برنامه دوچرخه‌سواری برسید، حدود یک ساعت رکاب‌زنی در یک جاده کفی پیش‌روی شماست. میتوانید کمی در آمل استراحت کنید اما باید زودتر به فکر برگشت باشید.
چطور برگردیم؟؛ دلتنگ خانه
میتوانید دوچرخه‌ها را سوار اتوبوس کنید و با خودتان به خانه برگردانید. بعد از اینکه به شهر آمل رسیدید، میتوانید به ترمینال آمل بروید و با اتوبوس برگردید. همراه با دوچرخه میتوانید سوار اتوبوس شوید و برگردید. ممکن است بعدازظهر روز جمعه نتوانید بلیت اتوبوس پیدا کنید و مجبور شوید یک نیسان یا وانت پیدا کرده، دوچرخه‌ها را بار آن کنید و به خانه برگردید.
کجا بمانیم؟ | مهمـان امامزاده
اگر قصد شب‌مانی در این مسیر را دارید، بهتر است قبل از حرکت از محل اقامت شبانه‌تان مطمئن شوید تا در سرما در جاده نمانید.
امامزاده روستای «واز سفلی»، یعنی امامزاده اسماعیل یک زائرسرا دارد که رختخواب و بخاری هم دارد. برای اقامت احتمالا پولی از شما دریافت نکنند اما میتوانید مبلغی را برای تکمیل ساختمان امامزاده به متولیان آن بپردازید. علاوه بر این در اقامتگاه‌های بومگردی هم میتوانید شب را سر کنید. اگر نتوانستید در آنجا بمانید، میتوانید در مساجد روستاهای تیرستاق، خوش‌واش، گزناسرا و واز هم بمانید. دوچرخه‌های شما نشان می‌دهد که ورزشکارید و به همین خاطر حتی میتوانید با پرداخت پول، مهمان خانه یکی از اهالی روستاهای بین راه باشید. روستای واز از نظر آب و هوایی در میانه مسیر قرار دارد؛ آب و هوایش، هم کوهستانی است و هم مرطوب شمالی، بنابراین اگر قصد اقامت در چادر دارید، بهتر است در روستاهای قبل از این روستا اقامت نکنید؛ چون به‌خصوص در این فصل هوای مناطق کوهستانی به شدت سرد می‌شوند.
نکات طلایی | آتش بی‌آتش
سفر با دوچرخه ویژگی‌های خاصی دارد، بنابراین از قبل آماده باشید:
- حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید.
- به‌خصوص در این فصل در جنگل آتش روشن نکنید.
- به‌هیچ‌وجه تنها در این مسیر دوچرخه‌سواری نکنید.
- در جاده‌های آسفالت حتما از سمت راست حرکت کنید.
- هنگام رکابزدن مایعات زیادی بنوشید.
- در این سفر حتما بارانی و بادگیر همراه داشته باشید.
- اگر در چادر می‌مانید، کیسه خواب و لباس گرم فراموش نشود.
- در جاده‌های خاکی ترمزهای شدید نکنید؛ چون گرد و خاک، خودتان و همراهانتان را اذیت خواهد کرد.
مه را به خاطر بسپار
اگر خوش‌شناس باشید قبل از رسیدن به گزناسرا چنین دریای مه‌آلودی را جلوی چشمتان می‌بینید، دریایی که جنگل رنگین از گوشه و کنارش بیرون زده.
فامیل رنگارنگ
راش، افرا، بلوط و دیگر گونه‌هایی که در جنگل‌های شمال ایران فراوانند، جنگل واز را هم رنگین کرده‌اند، جنگلی انبوه که گاهی به سختی میتوانید جاده را از میان آن پیدا کنید.
حلقه‌های خاکی دور جنگل
فکر نکنید که در تمام طول مسیر قرار است از دل جنگل عبور کنید. بخشی از مسیر، جاده‌های خاکی حاشیه جنگل است که ممکن است وقت عبور، تکه سنگ‌هایی را وسط این جاده‌ها ببینید که از این دیواره‌های سنگی جدا شده و وسط جاده رها شده‌اند. بنابراین احتیاط کنید. اگر هم عجله ندارید، میتوانید چند دقیقه‌ای صبر کنید و سنگ‌ها را از وسط جاده جمع کنید تا دوچرخه‌سواران بعدی دچار مشکل نشوند.
یک جنگل و یک ورزشکار
شاید شما هم با دیدن این دوچرخه‌سوار به حال او غبطه بخورید که چرا جای او نیستید. او درست از وسط جنگلی عبور می‌کند که اشعه خورشید از لابه‌لای شاخه‌ها به او می‌تابد و احتمالا فقط صدای چرخ دوچرخه‌اش و خواندن پرنده‌ها را می‌شنود.
منبع: سرزمین من، ماهنامه ایران‌شناسی، آبان ۱۳۹۰
نظر شما