روایت نیکو خردمند از همکاری با بهمن فرمان‌آرا

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی موزه سینما، نیکو خردمند با بیان اینکه سال ۱۳۱۱  در پامنار به دنیا آمده است، گفت: پدر و عموی کوچکم هردو علاقمند به تئاتر و سینما و از بنیانگذاران تئاتر در ایران بودند. تمام فیلم هایی که برای نمایش به ایران می آمدند، پدرم جز اولین مخاطبانی بود که آنها را می دید. هنوز دیپلم نگرفته بودم که به میدان ارگ اداره رادیو رفتم  و به مدیر آنجا که آقای بزرگمهر بود، گفتم می خواهم گوینده شوم و بعد از صحبت و تست گرفتن گوینده شدم . البته در ابتدا به من می گفتند که فقط ساعت بگویم  و دیالوگش هم یادم است که باید می گفتم« اینجا تهران است»

خردمند با بیان اینکه در خانواده ما سینما اهمیت زیادی داشته است، بیان کرد: یکی از کارهای ضروری که ما همیشه انجام می دادیم و ضروری بود رفتن به سینما با خانواده بود و علاقمندی من از دوبله با دیدن فیلم ها از کودکی شروع شد؛ از دوبله ای که برای شخصیت های خارجی فیلم ها انجام می شد.حتی الان که بیشتر بازیگر هستم تا دوبلور باز هم گویندگی را ترجیح می دهم. یکی از فیلم هایی که در آن دوبلور بودم و همیشه در خاطرم مانده است فیلم «ناگهان تابستان» بود که به جای  الیزابت تایلور صحبت کردم . در آن زمان خیلی تجهیزات حرفه ای دوبله وجود نداشت و کار ما سخت بود.

خردمند با اشاره به اینکه اولین کارم در سینما با واروژ کریم مسیحی بوده است ادامه داد: اولین فیلمم در بازیگری «پرده آخر» بود که  برای آن نقش جایزه هم گرفتم. یادم می آید که فیلمبرداری آن طولانی شد و کریم مسیحی برای رساندن به جشنواره فشرده کار می کرد. سریال های «آوای فاخته»، «آژانس دوستی» و «آپارتمان» را خیلی دوست دارم و در زمانی که این سریال ها پخش می شدند، طرفداران زیادی داشتند.  

خردمند درباره حضورش در فیلم «مسافران» نیز گفت: خوشحالم از اینکه مخاطبان واقعی سینما بازی من در مسافران با اینکه کوتاه بود را بسیار پسندیدند. هیچ وقت در سینما و تلویزیون کوتاهی و بلندی نقش و اینکه اسمم کجا باشد برایم خیلی مهم نبود. زمانیکه با بهمن فرمان آرا درباره نقش در فیلم «خاک آشنا» صحبت کردیم، خیلی خوشحال شدم هم برای همکاری با فرمان آرا و هم برای نقشم زیرا بسیار متفاوت بود؛ زنی که صاحب نمایشگاه نقاشی بود.

خردمند درباره خواهرش آهو نیز گفت: آهو مثل دختر من است و جز زندگی خودش زمانی زیادی هم برای من می گذارد و حتی درباره فعالیت های هنریمان  باهم مشورت می کنیم.

این هنرمند پیشکسوت برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای «پرده آخر» در نهمین جشنواره فیلم فجر  در سال ۱۳۶۹ و برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای «بازیچه» در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۲ شده بود.