خانه‌ای از حرف و نقطه و خط

 بعضی از آنان تاکید دارند که باید بتوانند در مورد آن موضوع با یک بزرگتر صحبت کنند. برخی دیگر از اجتناب و دوری صحبت می‌کنند یعنی با سرگرم شدن به کاری و یا فکر کردن به موضوعی دیگر حواسشان را پرت می‌کنند. بعضی دیگر جز گریه و زاری و یا غصه خوردن کار دیگری از دستشان بر نمی‌آید. بعضی‌ها هم فکر می‌کنند باید ببینند چه باید کرد و یا آنکه ناراحتی شان را بر سر دیگران و روی‌اشیاء خالی می‌کنند.

تمام راهکارهای کودکان بد نیستند. با این وجود، بعضی از این راهکارها هیچ مشکلی را حل نمی‌کند و خود بچه‌ها حاضر نیستند آن را بپذیرند. بنابر این، آموزش راهکارهای غلبه بر ترس به کودکان مفید خواهد بود.  مهم‌ است که به این‌نوآموزان به طور صحیحی کمک شود.

 تحقیقات در این زمینه نشان می‌دهند که راهکارهای مفید برای کنترل استرس کودکان در دوران بزرگسالی نیز کارایی دارد. روشی که مؤثر واقع شود، اثراتش تا بزرگسالی باقی می‌ماند. بنابراین در اولین قدم باید راهکارهای بد  را شناسایی کرده و آنها را به روش‌های مناسب و قابل‌قبول جامعه تبدیل کنیم، برای این کار موارد زیر پیشنهاد می‌شود.

‌خودتان را کنترل کنید. برای کمک به کودکی که دچار استرس شده، ابتدا باید اضطراب خود را کنترل کنید. بچه‌ها گیرنده‌های بسیار قوی دارند و اضطراب به سهولت به آنها انتقال داده می‌شود.

به حرف‌هایش گوش دهید. برای کنترل استرس فرزندتان، حمایت خانواده، منبع اصلی کمک به شمار می‌آید. ابتدا باید به او کمک کرد تا علائمی را که در اثر استرس در او ظاهر شده و حاکی از آن است که استرسش دیگر قابل کنترل نیست (بی خوابی، تغییر ناگهانی خلق و خو، گرسنگی مفرط، تیک‌های عصبی و سردرد )را بشناسد. صحبت کردن، فشار ناشی از استرس را کاهش می‌دهد. با صحبت کردن می‌توان به او نشان داد که او تنها نیست و اینکه شما نیز مثل او در زندگی گاه تحت فشار استرس‌هایی مشابه قرار می‌گیرید.

به او کمک کنید تا نگرانی‌هایش را ابراز کند و آنها را در دلش نگه ندارد. با او در مورد مدرسه، یادگیری و دوستانش صحبت کنید. زمانی‌که به حرف‌های او با علاقه و جدیت گوش دهید، این عمل رابطه بین پدر و مادر و فرزندان را استحکام می‌بخشد. از مدرسه‌اش دیدار کنید و با معلمان و والدین دیگر بچه‌ها ملاقات کنید. این عمل این امکان را به شما می‌دهد تا از نزدیک با چشمان او مشکل را ببینید و از این طریق، فرزندتان احساس خواهد کرد که شما حقیقتا به امور او رسیدگی می‌کنید.

‌مشکل او را کوچک نشمارید. بزرگتر‌ها مایلند مشکلات فرزندشان را کوچک جلوه دهند. نکته مهم، علائمی نیست که او از خودش بروز می‌دهد بلکه رنج و عذاب واقعی اوست. حتی اگر مشکلاتش از نظر شما بی‌اهمیت جلوه کند اما از نظر او بسیار واقعی و حائز اهمیت هستند. هرگز نباید به او بخندید، او را مسخره کنید و یا نسبت به ترس‌هایش بی‌تفاوت باشید. البته این بدان معنا نیست که خود را تمام و کمال در محاصره مشکلات او قرار دهید بلکه همیشه آماده کمک و در دسترس باشید. نه آن‌را نادیده بگیرید و نه بیش از حد حمایت کنید.

عادات روزانه او را تغییر دهید. گاهی اوقات برای آنکه فرزندتان بتواند احساس آرامش کرده و در فعالیت‌های فرح بخشی شرکت داشته باشد، بهتر است تغییراتی در عادات او ایجاد کنید.

‌او را به خوبی آماده کنید. زمانی‌که فرزندتان را برای سال تحصیلی جدید ویا شرایط جدید دیگر به خوبی آماده می‌کنید، این عمل اضطراب او را کاهش می‌دهد. شرایط و محیط‌ آشنا اضطراب کمتری به همراه دارد.

‌زمانی را برای رفع خستگی و آرامش او در نظر بگیرید. لحظاتی را برای بازی و استراحت او اختصاص دهید(عادات صحیح خواب). او را هفته‌ای دو یا سه بار در فعالیت‌های بدنی چون شنا، دوچرخه سواری، بسکتبال و غیره که موجب کاهش فشار و استرس می‌شوند، همراهی و تشویق کنید. با اینحال، بهتر است که برخی از بچه‌ها در فعالیت‌های ورزشی و هنری خارج از مدرسه شرکت نکنند زیرا این فعالیت‌ها اغلب از روی فعالیت‌های مدرسه الگو برداری شده‌اند.

‌اعتماد به نفس او را افزایش دهید. به فرزندتان اجازه دهید تا در حل مشکل شرکت داشته باشد. به او پیشنهاد دهید، او را راهنمایی کنید اما به او اجازه تصمیم گیری دهید. به خاطر داشته باشید که مشکل، تنها خود استرس نیست بلکه این است که چگونه فرزندتان با آن روبه‌رو شود. اگر در او اعتماد به نفس ایجاد کنید مهم‌تر از آن است که علت‌های استرس را از میان بردارید. همراه با او کتاب‌های مفید در مورد استرس را بخوانید، کتاب‌هایی که بنا به سن و سال او نوشته شده‌اند. اینگونه کتاب‌ها سبب می‌شوند تا او شرایطش را بهتر درک کرده و روش‌هایی که برای او کارایی دارند را بشناسد.

‌آرامش و آسودن را فرا گیرید. برخی از تکنیک‌های که موجب آرامش می‌شوند را یاد گرفته، تمرین کنید و به او آموزش دهید. با تغییر خود، نمونه این عمل را به او نشان دهید.
  درخواست کمک کنید. چنانچه قادر نیستید مشکل را شناسایی کرده و یا چاره‌ای برای آن بیندیشید، اگر نمی‌توانید فرزندتان را حمایت کرده و یا او را تسکین دهید، بی‌درنگ از یک متخصص و یا فرد کاردان کمک بگیرید. کنترل استرس و تکنیک‌هایی که برای حل مشکل به کار برده می‌شوند، مهارت‌هایی یادگرفتنی هستند. چیزی که امروزه بچه‌ها در رابطه با استرس و ناکامی‌ها فرا می‌گیرند، به آنها نشان می‌دهد تا در زندگی آینده شان در برخورد با مسائل چه روشی را به کار گیرند.