به گزارش همشهری آنلاین، بر اساس آمار، فرونشست زمین در مناطق شهری اتفاقی است که به شهرهای مختلف جهان خسارت وارد کرده است؛ جاکارتا در اندونزی، نیواورلئان آمریکا و کلانشهرهای چین تاکنون بیشترین زیان را از این حادثه دیده‌اند؛ اتفاقی که اخیرا در شهرهای ایران نیز بسیار گزارش شده است:
- استخراج آب زیرزمینی، مهم‌ترین عامل در فرونشست جاکارتا
جاکارتا، پایتخت اندونزی با بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت، بر زمین کم‌ارتفاعی در نزدیکی دریا بنا شده؛ مردم این شهر هر ساله بیشترین لطمه را از فرونشست زمین می‌بینند که به گفته محققان تا حد زیادی به استخراج آب‌های زیرزمینی مربوط است. فرونشست سه متری زمین از سال ۱۹۴۷ تا ۲۰۱۰ ادامه دارد و هر سال حدود ۱۰ سانتیمتری افزایش می‌یابد.
فرونشست زمین در پایتخت اندونزی رویدادی غیریکنواخت است و به همین دلیل خطرات حاصل از آن، طراحی شهری را با مشکلات بسیاری مواجه کرده و دیوارها و سقف خانه‌ها را نیز ترک‌های عمیق و سطحی فرا گرفته که در نهایت، به تخلیه منازل مسکونی منجر می‌شود.
مدیران شهری جاکارتا اخیرا سازه‌هایی با دیواره‌های بسیار بلند احداث کرده‌اند تا احتمال فرونشست در شهر را به حداقل برسانند با این حال، تخلیه آب زیرزمینی همچنان ادامه دارد و در نتیجه، شهر با بهبود قابل توجهی روبرو نمی‌شود. به همین علت مقامات ارشد این کشور پیشنهاد داده‌اند پایتخت اندونزی به منطقه دیگری در حدود هزار کیلومتری جاکارتا منتقل شود.
- اثر مخرب توسعه شهری در شهرهای چین
سونامی فرونشست در کلانشهرهای چین که به با سرعتی عجیب در مسیر توسعه شهری حرکت می‌کنند جمعیت بالای این شهرها را در معرض خطر قرار داده و این مناطق را در لیست آسیب‌پذیرترین نقاط دنیا جای داده است؛ میزان فرونشست زمین در پکن قابل توجه است و کارشناسان علت آن را در ساخت روزافزون آسمان‌خراش‌ها می‌دانند.
برخی منتقدان نیز مشکل فرونشست شانگهای را به دلیل احداث اولین خط مترو در دهه ۱۹۹۰ می‌دانند. بر اساس پیش‌بینی‌ها چنانچه اقدام قابل توجهی برای مقابله با فرونشست شانگهای انجام نشود، تا سال ۲۱۰۰، حدود ۷۹ سال دیگر، بیش از ۱۵ درصد آن در آب فرو خواهد رفت.
- خاک‌ریز و گودال، بلای جان نیواورلئان
وجود خاک‌ریزها و گودال‌های متعدد در سراسر نیواورلئان سابقه‌ای بسیار قدیمی دارند و فرونشست‌هایی مداوم ایجاد کرده است. در زمان وقوع طوفان کاترینا به عنوان یکی از فاجعه‌بارترین حوادث طبیعی آمریکا در سال ۲۰۰۵، هیچ فرصتی برای نجات نیواورلئان باقی نماند و ۴۰ میلیارد دلار خسارت ایجاد کرد؛ بیش از ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و جمعیت بسیار زیادی هم بی‌خانمان شدند.
فرونشست زمین خسارت شهری زیادی در پی دارد اما از این بدتر آسیبی است که به اجتماع و روحیه ساکنان وارد می‌شود و تا نسل‌ها ادامه خواهد داشت؛ با این حال، زمان عنصری تعیین کننده در کنترل این وقایع به ظاهر طبیعی است و نباید از آن غافل شد.
نظر شما