از روزها پیش می‌دیدیم که روس‌ها به انحای مختلف، مخالفت خود را با اعمال تحریم‌ها علیه ایران اعلام می‌دارند.
برخلاف آمریکایی‌ها که براساس یک موضع حیثیتی می‌خواستند زنجیره صدور قطعنامه‌های علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل همچنان ادامه داشته باشد؛
روس‌ها معتقد به حل مسئله از طریق مذاکره بوده و هدفشان این است که تحریم‌ها از آنچه هست، شدیدتر نشده و محتوای قطعنامه سنگین نشود.
برخورد این 2رویکرد در میان اعضای 1+5 باعث شد که در قطعنامه جدید، صحبتی از تحریم‌های جدید نشود و این قطعنامه صرفا تاکیدی بر قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت در مورد ایران باشد و البته این اختلاف نظرها در جمع اعضای 1+5 ادامه خواهد داشت.
با این همه می‌توان پیش‌بینی کرد که غرب و آمریکا از این پس با محور مطالعات ادعایی، بخواهند فشارهای بیشتری را علیه ایران اعمال کنند تا بیشترین استفاده را از گزارش اخیر محمدالبرادعی و ادعاهای موجود در آن ببرند.
از طرفی دیگر روسیه و تا حدودی چین حاضر به همکاری‌های بیشتر با غرب برای اعمال فشارهای بیشتر بر ایران نیستند و ممکن است این اختلافات شکل جدی‌تری در آینده به‌خود بگیرد.
هر چند ناگفته نماند که این 2کشور در صدور قطعنامه‌های پیشین، نشان داده‌اند که راهبرد دقیق و مشخصی در قبال ایران نداشته و گاه تحت‌تأثیر لابی‌های ایالات متحده قرار می‌گیرند و دقیقا به همین علت است که نمی‌خواهند از ابزار وتو درمقابل قطعنامه‌های مطرح شده استفاده کنند، اما موضع سخت گیرانه و غیرمنطقی نیز، همچون آمریکا، فرانسه یا انگلیس در مورد ایران اتخاذ نکرده‌اند.
* عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی
