به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، پوران درخشنده، درباره انتخاب فیلم‌ها در این دوره از جشنواره گفت: جشنواره چهلم مانند باقی جشنواره‌ها مسیر خودش را رفته است. فیلم‌های متفاوت برای آن ساخته شده است، نیروهای جوان وارد این عرصه شده‌اند و این موضوع را باید به فال نیک بگیریم زیرا آن‌ها می‌توانند افکار جدیدی را به سینما وارد کنند.
کارگردان فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» با اشاره به اینکه چیزی که در این سال‌ها از سینما انتظار داشته‌ایم اتفاق نیفتاده است، تصریح کرد: از زمانی‌که جشنواره فیلم فجر راه‌اندازی شد، عشق در این عرصه بوده است که این رویداد را سرپا نگه داشته است. نکته‌ای که اهمیت دارد این است که افرادی که در سینما حضور داشتند، عاشق این کار بوده‌اند. در سال‌های اخیر از آن عشقی که اوایل برگزاری جشنواره فجر فیلم وجود داشت، خبری نیست، اگر عاشق سینما نباشی نمی‌توانی برای آن تلاش کنی. دراین سال‌ها عشقی دیده نمی‌شود و به‌همین دلیل برای مردمی که حقشان دانستن است و باید از آن‌ها در کارهایمان حرفی بزنیم و فیلمی می‌سازیم که ربطی به آن‌ها ندارد. ممکن است این فیلم‌ها به لحاظ تکنیک اثر درستی باشند، اما مخاطب در این نوع کارها جایگاهی ندارد.
او ادامه داد: تمام فیلمسازان با فیلم‌هایشان پیامی را منتقل می‌کنند که برای این پیام‌ها گیرنده پیامی وجود دارد و خود این پیام باید دارای ویژگی‌هایی باشد تا زمانی‌که از جانب فرستنده فرستاده می‌شود، گیرنده به‌راحتی بتواند آن را دریافت کند. سینما برای سرگرمی است، اما تمامش سرگرمی نیست؛ اگر فیلم‌هایمان حرفی برای گفتن نداشته باشند، چه چیزی از آن باقی می‌ماند؟ فیلم باید دارای یکسری پیام باشد که مخاطب را درگیر کند. در جشنواره فیلم فجر بعد از چهل دوره برگزاری، عشق به سینما گم شده است. انگیزه فیلمسازان به تدریج ازبین رفته و هیچکس هم به دنبال اینکه چرایی خانه‌نشین شدن برخی از سینماگران که کارشان با عشق انجام می‌دادند، نبوده است.
این عضو هیات انتخاب با تاکید به اینکه جشنواره فیلم فجر نماد فرهنگ و هنرماست، توضیح داد: این رویداد مهم سینمایی باید هرساله برگزار شود و فیلم‌های خوبی در این جشنواره به نمایش دربیاید و چهره‌های جدید در این عرصه معرفی بشوند. رابطه مخاطبان با سینما بسیار خوب است اما شاهد این هستیم که فیلمسازها مخاطبان را رها کرده‌اند؛ باید با ساخت فیلم‌های خوب این رابطه را احیا کنیم. فیلمسازان و اهالی سینمای ما امیدشان کمرنگ شده است. سینما وسیله‌ای است که توسط آن می‌توانیم حرف‌ها و دغدغه‌هایمان را بیان کنیم؛ سینما مانند اسلحه‌ای است که باید از آن درست استفاده شود، در غیر این صورت یک نفر را با آن خواهیم کشت.
نظر شما